To Cine – Δράση ξεκινάει τις θερινές προβολές του την Πέμπτη 29 Ιουνίου στο Β’ Γυμνάσιο Βριλησσίων (Ταϋγέτου και Ξάνθης), με την «Καλοσύνη των Ξένων» μια σπονδυλωτή ταινία της Lone Scherfig. Η Δανή σκηνοθέτης ασχολείται με προβλήματα καθημερινά, όπως η γυναικεία κακοποίηση, η μοναξιά, η έλλειψη επικοινωνίας, η φτώχεια και η ανέχεια. Ιστορίες σπαρακτικά μοναχικών χαρακτήρων στην σύγχρονη Νέα Υόρκη, κοινές για εκατομμύρια άτομα στο σημερινό κόσμο της ανισότητας και της αδικίας, οι ζωές των οποίων σταδιακά συγκλίνουν μέχρι που συναντιούνται με κοινό παρονομαστή το αίτημα για ανθρώπινη καλοσύνη. Καλοσύνη που η ταινία διατρανώνει με όλες της τις δυνάμεις ότι υπάρχει και μπορεί να μετατρέψει τη σκληρή και αφιλόξενη αμερικανική μεγαλούπολη σε καταφύγιο καλόκαρδων, τρυφερών ανθρώπων, που βρίσκουν την βοήθεια που χρειάζονται.
Η υπόθεση
Ήρωες της ταινίες είναι σύγχρονοι άνθρωποι που αναζητούν βοήθεια, ελπίδα, αγάπη και ανακαλύπτουν ότι η απελευθέρωση ενός εκάστου βρίσκεται στα χέρια των άλλων. Η Κλάρα, μια απελπισμένη νεαρή μητέρα δύο αγοριών, δραπετεύει μέσα στη νύχτα από το επαρχιακό σπίτι της και τον εφιαλτικό γάμο της με έναν αστυνομικό, ψυχοπαθητικά βίαιο απέναντι στην ίδια, τα παιδιά της και τον ηλικιωμένο πατέρα του. Καταφεύγει στους δρόμους της Νέας Υόρκης και προσπαθεί με ευκαιριακούς και όχι πάντα αποδεκτούς τρόπους να τα ταΐσει και να τα στεγάσει. Δεν έχει σχέδιο για μια αξιοπρεπή διέξοδο από την απελπισία. Δεν έχει καν χρήματα. Μόνα της όπλα η πίστη ότι τα παιδιά της αξίζουν μια καλύτερη ζωή μακριά από έναν κακοποιητικό πατέρα και η ελπίδα ότι τελικά θα μπορέσει να τους την εξασφαλίσει. Η Άλις είναι μοναχική νοσοκόμα. Τις νύχτες δουλεύει στην Εντατική Μονάδα ενός νοσοκομείου στο Μανχάταν, τα πρωινά οργανώνει μία ομάδα υποστήριξης στην τοπική εκκλησία και στον ελεύθερο χρόνο της δουλεύει εθελοντικά στα συσσίτια αστέγων. Ανάμεσα στους άστεγους που υποστηρίζει είναι και ο Τζεφ ένας αλαφροΐσκιωτος νεαρός άνδρας με δυσκολίες συγκέντρωσης και χωρίς, τουλάχιστον εμφανείς ικανότητες, χαρακτηριστικά που τον εμποδίζουν να σταθεροποιηθεί σε κάποια δουλειά. Ο Τίμοφεϊ, απόγονος
Ρώσων εμιγκρέδων, διευθύνει το άλλοτε δημοφιλές εστιατόριο Winter Palace. Σήμερα πιο Αμερικανός από τους Αμερικανούς, διατηρεί το ρωσικό όνομα και την προφορά για να καλλιεργεί την αίσθηση στους πελάτες του ότι δεν βρίσκονται σε ένα παρηκμασμένο, underground εστιατόριο, αλλά σε εκείνο το αριστοκρατικό που το πάλαι ποτέ κληρονόμησε από τον παππού και τον πατέρα του. Σε αυτό καταφεύγουν άνθρωποι που επιδιώκουν να ζήσουν κάτι εξωτικά διαφορετικό, μακριά από την βουή και την καθημερινή ένταση της μεγαλούπολης. Τυχαία ο Μαρκ, άρτι αποφυλακισθείς μετά την έκτιση της ποινής τους για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε, θα επιλέξει να κεράσει εκεί τον ντροπαλό και ακοινώνητο δικηγόρο του Τζον Πίτερ και εξ αιτίας κάποιων συμπτώσεων θα αναλάβει να το κάνει κερδοφόρο. Οι συμπτώσεις θα το φέρουν έτσι ώστε με κέντρο το Winter Palace να συναντηθούν αναπόφευκτα οι προσωπικές ιστορίες των ηρώων και να ενωθούν σε ένα συμβολικό κινηματογραφικό παραμύθι.
Η σκηνοθέτης
Η Lone Scherfig ξεκίνησε από το περίφημο και σχεδόν ξεχασμένο σήμερα Δόγμα 95, προτάθηκε για Όσκαρ με το φιλμ «Μια Κάποια Εκπαίδευση», μεταφέρθηκε στο Χόλυγουντ όπου σκηνοθέτησε το «One Day» και εδώ, περίπου είκοσι χρόνια μετά την Αργυρή της Άρκτο στο Βερολίνο για το «Ιταλικά για Αρχαρίους», δίνει σάρκα και οστά στα λόγια της Μπλανς Ντιμπουά στο «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τένεσι Γουίλιαμς «… πάντα βασιζόμουν στην καλοσύνη των ξένων». Ενσωματώνει με επιτυχία ηθοποιούς με διαφορετικό background και διαφορετικές εθνότητες: τους Αμερικανούς Zoe Kazan και Kaleb Country Jones, τους Άγγλους Bill Nighy και Andrea Riseborough, το Γαλλοαλγερινό Tahar Rahim και τον Καναδό Jay Barushel, σε μια εξόχως συμπονετική και ενάρετη –έως προτεσταντική- ταινία που εστιάζει στην τρυφερότητα και τη συγχώρεση. Είναι όλοι τους ρεαλιστικοί στις ερμηνείες τους. Η Kazan, εγγονή του δικού μας Ελίας αποδίδει εξαιρετικά την αγωνία της κακοποιημένης γυναίκας, οι Rahim και Riseborough στηρίζουν τους ήρωες τους με το προσωπικό τους υποκριτικό βάρος, αλλά είναι ο πάντα γλυκός και κλασάτος Bill Nighy που κλέβει την παράσταση στο ρόλο του Ρώσου μετανάστη. Ίσως να χρειαζόταν μια βαθύτερη ματιά στην ανθρώπινη φύση, μια συμπαγέστερη ανάλυση των χαρακτήρων, γύρω από τις πορείες και τις διασυνδέσεις των ζωών, από την παραθετική και περιγραφική συναισθηματική παρουσίαση συμπαθών χαρακτήρων. Αλλά και πάλι είναι μια κοινωνική ταινία που διαθέτει θεραπευτικά αισιόδοξη οπτική στην οποία δεν μας συνηθίζει το σύγχρονο σινεμά.
Δανία, Καναδάς, Σουηδία, Γαλλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, Κοινωνική, 2019. Διάρκεια: 118’. Σκηνοθεσία: Lone Scherfig. Σενάριο: Lone Scherfig Πρωταγωνιστούν: Zoe
Kazan, Esben Smed, Jack Fulton, Finlay Wojtak-Hissong, Tahar Rahim, Andrea Riseborough, Bill Nighy, Jay Barushel, Pat Thornton, David MacLean.
Ειδήσεις από τα Βριλήσσια στο amarysia.gr
