Η έκθεση που επιμελήθηκε και παρουσιάζει στους χώρους της η Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων έχει την πρόθεση να διερευνήσει τις σύγχρονες πολιτιστικές οσμώσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας μέσω εικαστικών τους καλλιτεχνών που επέλεξαν να ζήσουν μόνιμα ή βρέθηκαν για σπουδές όσο και από προσωπικούς λόγους στην «άλλη» χώρα για ένα μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η πρόταση προς την πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας ξεκίνησε από τη διάθεση να εξετασθεί με σημερινά δεδομένα η πάγια, νομοτελειακά ιστορική σχέση του παρελθόντος που επηρέασε βαθύτατα την αρχόμενη τέχνη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους από τα μέσα του 19ου αιώνα έως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού. Με δεδομένο ότι η περίοδος αυτή αποτέλεσε αντικείμενο μιας ογκώδους βιβλιογραφίας εκ μέρους των ιστορικών τέχνης, προβάλλει ως ενδιαφέρον το αίτημα να αναζητηθούν η εξέλιξη μιας αλληλουχίας ιστορικών παραμέτρων και η αδέσμευτη πλέον εμφάνιση της καλλιτεχνικής επικοινωνίας Ελλάδας και Γερμανίας, με αφετηρία τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, οπότε δικοί μας εικαστικοί πήγαν στο Βερολίνο προσκεκλημένοι τότε της DAAD, έως σήμερα, που διανύοντας αισίως την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα, εντοπίζουμε διαφορετικά κίνητρα στις επιλογές εγκατάστασης εκ μέρους των καλλιτεχνών.
Τα αυτονόητα ερωτήματα, στα οποία καλείται η έκθεση να απαντήσει, είναι κατά πόσον η «ξένη» χώρα ως φυσικός χώρος, ως περιβάλλον δουλειάς με τις κοινωνικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, είναι ικανή να ασκήσει επιρροές υφολογικές, να επιβάλει συμπορεύσεις και προσαρμογές, να ωθήσει σε θεματικές αποδοχές από μια βαθύτερη, ίσως, ανάγκη που γεννά η πρόκληση ύπαρξης και δημιουργίας, σε μια άλλη πατρίδα. Πόσο οι πολιτισμικές καταβολές που μεταφέρει κάθε καλλιτέχνης στις αποσκευές του συνδιαλέγονται δημιουργικά με τις νέες εμπειρίες;
Τα ερωτήματα αυτά έχουν ασφαλώς μια γενικότερη ισχύ, μολονότι θα εμφανίζονταν αποδυναμωμένα, ίσως, αν συζητούσαμε για μια ανάλογη απόπειρα με Έλληνες και Ιταλούς καλλιτέχνες.
Στην έκθεση συμμετέχουν εικαστικοί με ζωγραφική, εγκαταστάσεις, χαρακτική, video και γλυπτά. Καταβλήθηκε προσπάθεια η επιλογή, με πρωταρχικό γνώμονα την «αυταξία της δουλειάς τους», να καλύπτει μια περίοδο τεσσάρων δεκαετιών από τους μεγαλύτερους καταξιωμένους (Κανάρης, Τσόκλης, Ακριθάκης, Lupetz, Ξενάκης) έως τους νεότερους (Παλαβράκης, Μαρκόπουλος, Τζαμουράνης, Pfaff), οπότε ανεξάρτητα από τον βασικό στόχο της έκθεσης, είναι ευδιάκριτες αρκετά αντιπροσωπευτικά, ορισμένες όψεις της μοντέρνας και της σύγχρονης τέχνης.
Η έκθεση που συνοδεύεται από κατάλογο δίγλωσσο (ελληνικά, γερμανικά) σχεδιάζεται να μεταφερθεί και στη Γερμανία. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι οι: Βλάσης Κανιάρης, Κώστας Τσόκλης, Αλέξης Ακριθάκης, Κωνσταντίνος Ξενάκης, Klaus von Woyski, Markus Lupetz, Astrid Kokka, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Elke Lagansky, Γιώργος Ξένος, Χρήστος Μπουρονίκος, Hermann Blauth, Φώτης Τσαπράζης, Irma Deinwallner, Μιχάλης Αρφαράς, Γιάννης Μαρκόπουλος, Thomas Muller, Απόστολος Παλαβράκης, Δημήτρης Τζαμουράνης, Αλέξανδρος Pfaff.
Την επιμέλεια της έκθεσης και του καταλόγου είχε η διευθύντρια της πινακοθήκης και μουσείων Δήμου Αθηναίων Νέλλη Κυριαζή. Την καλλιτεχνική επιμέλεια του καταλόγου η Σαλώμη Παπαδοπούλου.
Διάρκεια: 7 Νοεμβρίου 2007 – 29 Φεβρουαρίου 2008.
Διοργάνωση: Πολιτισμικός Οργανισμός – Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων.
Συνδιοργάνωση: Πρεσβεία Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Goethe Institut Αθηνών.
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων,
Πειραιώς 51 (Πλ. Κουμουνδούρου),
Τηλ.: 2103313038, 2103243023.