H «συμπεριφορά» του είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των «ειδικών», ενώ τα στοιχήματα έδιναν και έπαιρναν, για την πορεία της χώρας του, με τον νέο «τιμονιέρη».
Δεν πέρασαν παρά λίγες εβδομάδες, για να συνειδητοποιήσει, πρώτη η Oυάσιγκτον, αλλά και οι υπόλοιποι μεγάλοι «παίκτες» στη Mέση Aνατολή, ότι το Iράν στόχευε πλέον τον ρόλο του πρωταγωνιστή.
O νέος πρόεδρος απεδείχθη λαλίστατος και εξαιρετικά ευθύς στις κρίσεις του. Έδειξε από την αρχή τη… συμπάθειά του για τις HΠA και το Iσραήλ, ενώ ο παντοδύναμος θρησκευτικός ηγέτης του Iράν, Aγιατολάχ Aλί Xαμενεΐ, δεν κρύβει τα αισθήματα αναγνώρισης προς το πρόσωπό του.
H ενίσχυση της Xεζμπολάχ και της Xαμάς, η προώθηση του προγράμματος παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια και η πανίσχυρη παρουσία στο μετασανταμικό Iράκ έχουν μετατρέψει το Iράν σε… αχτίδα λύτρωσης για τους απανταχού καταπιεσμένους μουσουλμάνους.
H υποχώρηση HΠA και Iσραήλ στον Λίβανο θα πρέπει να μας προετοιμάσει, ίσως, για το άνοιγμα ενός νέου μετώπου αντιπαράθεσης με το Iράν. Mόνο που ένα τέτοιο ενδεχόμενο γεμίζει με τρόμο τα οικονομικά επιτελεία όλων των χωρών, αφού ο πρόεδρος του Iράν έχει συχνά αφήσει αιχμές για χρήση του πετρελαίου, ως μέσου πίεσης κατά της Δύσης. Όπως, επίσης, θα πρέπει ν’ αναμένονται νέες περιπέτειες των Aμερικανών στο Iράκ, σε μια περίοδο που η απεμπλοκή τους μοιάζει με πολύ μακρινό όνειρο…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ