(…) Χρειάστηκε μια γενική κρίση της κοινωνίας για να αναβιώσουν με όλο τους το σφρίγος αυτές οι απλές, αλλά ανθρώπινες αλήθειες. Θα είμαστε χαμένοι αν δεν αναστρέψουμε, με ενεργητικότητα, με αγάπη, αυτή την τάση που μας καθιστά λάτρεις της τηλεόρασης – τα αποβλακωμένα παιδιά που δεν παίζουν πια στα πάρκα. Αν υπάρχει Θεός, ας βοηθήσει σ’ αυτή την αναστροφή.
Επανέρχονται στη μνήμη μου εικόνες ανδρών και γυναικών που αγωνίζονται μέσα στις αντιξοότητες, σαν εκείνη την έγκυο Ινδιανούλα, σχεδόν παιδούλα, που μου έφερε δάκρυα συγκίνησης στα μάτια στο Τσάκο γιατί μέσα στην εξαθλίωση και τις στερήσεις, η ψυχή της ήταν γεμάτη ευγνωμοσύνη για τη ζωή που είχε μέσα της.
Πόσο θαυμαστό είναι παρ’ όλα αυτά το ανθρώπινο ον, αυτό το τόσο μικρό και παροδικό πράγμα, που τόσες φορές έχει συνθλίβει από σεισμούς και πολέμους, που τόσο σκληρά έχει δοκιμαστεί από πυρκαγιές και ναυάγια και πανούκλες και θανάτους παιδιών και πατεράδων.
Ναι, έχω μια τρελή ελπίδα, που κατά παράδοξο τρόπο συνδυάζεται με τη σημερινή υπαρξιακή μας ένδεια και με την επιθυμία, που ανακαλύπτω σε πολλά βλέμματα, ότι κάτι μεγάλο μπορεί να μας κάνει να αφοσιωθούμε στην κοπιαστική φροντίδα της γης πάνω στην οποία ζούμε.
Όμως, ενώ τα λέω αυτά, κάτι σαν καταπληκτικό όραμα με κάνει να νιώθω ότι πέρασε πια ο μεγάλος εφιάλτης, ότι καταλάβαμε πια πως κάθε αφηρημένη εκτίμηση, ακόμα κι αν αναφέρεται σε ανθρώπινα προβλήματα, δεν αρκεί για να ανακουφίσει κανέναν άνθρωπο, για να μετριάσει καμιά θλίψη ή αγωνία που μπορεί να νιώθει ένα συγκεκριμένο ον με σάρκα και οστά, ένα ταλαίπωρο ον με μάτια που κοιτάζουν ανήσυχα (τι ή ποιον;), ένα πλάσμα που επιζεί μονάχα με την ελπίδα. (…) Ernesto Sabato – Αντίσταση
Εκδόσεις: Γκοβόστη
Συγγραφείς: Διάφοροι
Σελίδες: 114
Τιμή: 9,80 ευρώ