Συνολικά 75 και πλέον χρόνια μετά την εκτέλεσή της από τους Γερμανούς κατακτητές, το 5ο Γυμνάσιο Αγίας Παρασκευής, τίμησε έμπρακτα τη μνήμη της Λέλας Καραγιάννη, πρωτεργάτιδας της Εθνικής Αντίστασης. Το σχολείο απέκτησε την προσωνυμία της «Μπουμπουλίνας της Κατοχής», μιας ηρωϊκής γυναίκας που αναλάμβανε τη φυγάδευση συμμάχων στο Κάιρο αλλά και δολιοφθορές κατά του ναζιστικού εχθρού. Η ονοματοδοσία της μονάδας συνδυάστηκε με μια συγκινητική και προσεγμένη εκδήλωση στη μονάδα τον περασμένο χειμώνα, τελετή που οργάνωσε το σχολείο με τη συμμετοχή του Δήμου.
Στη ξεχωριστή αυτή μέρα είχε αναφερθεί με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, εκείνες τις μέρες, ο πρόεδρος του Ποιτιστικού – Αθλητικού Οργανισμού (ΠΑΟΔΑΠ), Σπύρος Παπασπύρος: «Η θυσία της Λέλας Καραγιάννη ενέπνευσε τον Διευθυντή του σχολείου Χρήστο Αγναντή, τους Καθηγητές και τους μαθητές που δούλεψαν ομαδικά και παρουσίασαν μια καταπληκτική δουλειά. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για έναν ακόμη 
λόγο: Γιατί αποδεικνύουν έμπρακτα ότι οι θυσίες των προγόνων μας δεν έγιναν άδικα. Ο πατριωτισμός, η γνήσια και αυθεντική αγάπη για τον τόπο, πέρασαν και στους απογόνους των ηρώων και ηρωΐδων αυτών, στα νέα παιδιά, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε και κανέναν», ανέφερε ο επικεφαλής του δημοτικού Νομικού Προσώπου προσθέτοντας: «Απέδωσαν τιμή στην εκδήλωση με την παρουσία τους, η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκης Κεραμέως, ο δήμαρχος Αγίας Παρασκευής Βασίλης Ζορμπάς, ο προκάτοχός του Γιάννης Σταθόπουλος εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων και πλήθος κόσμου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, συγκινητική ήταν η παρουσία της εγγονής της Λέλας Καραγιάννη (που φέρει το όνομά της), της δισέγγονης και της τρισέγγονής της». Ο κ. Παπασπύρος σημείωσε πως «υπήρξε εξαιρετική τιμή για τον ΠΑΟΔΑΠ, να συμμετέχει στην τελετή με την φιλαρμονική του ορχήστρα και δυο καθηγητές του Ωδείου του, που παρουσίασαν μουσικά κομμάτια και τραγούδια σχετικά με το θέμα της εκδήλωσης. «Θερμά συγχαρητήρια αξίζουν στο Ωδείο στα πρόσωπα των καθηγητών, Άννας Σαρτζίδου, Αντώνη Καρατζίκη και του Φώντα Τζανίνη αρχιμουσικό της Φιλαρμονικής και τους συνεργάτες του.
Ο Διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Αγίας Παρασκευής, Γιάννης Δερματάς, αντιπρόεδρος του Νομικού Προσώπου «Δημοτική Βιβλιοθήκη – Μουσείο Αλέκου Κοντόπουλου», σχολίασε ότι «Ένα ιδιαίτερο τόνο προσέδωσε και η φιλαρμονική. Μπράβο στον μαέστρο, όλους τους μουσικούς και στον Δ/ντή του ΠΑΟΔΑΠ για τη μεγάλη προσφορά τους, με τη συμμετοχή τους στο σπουδαίο αυτό γεγονός. Εύγε στη συλλογικότητα όλων!». Μάλιστα, ο επικεφαλής του Πολιτιστικού – Αθλητικού Οργανισμού συμπλήρωσε καταληκτικά ότι στη διάρκεια της εκδήλωσης, η ομιλία του προέδρου του σύλλογο Γονέων του 5ου Γυμνασίο Γ. Ρήγου ήταν έξοχη. «Μάλιστα, ανέφερε και ένα γεγονός που σε πολλούς είναι άγνωστο: Ότι η Καραγιάννη και η Κωνσταντοπούλου ήσαν συγκρατούμενες και η 
Λέλα της φέρθηκε σαν μητέρα, δίνοντάς της θάρρος», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Η «Μπουμπουλίνα» της Κατοχής
Την ιστορία της μαχήτριας που εκτελέστηκε στο 1944, μαζί με άλλους 27 αγωνιστές της Αντίστασης, έχει αφηγηθεί ο γιος της, Βύρωνας Καραγιάννης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: Με βαθιά συγκίνηση σάς γνωρίζω ότι από τις πρώτες που οργάνωσε μια ομάδα αντίστασης ήταν η αξέχαστη μάνα μας, η Λέλα Καραγιάννη. Είχε επτά παιδιά να φροντίσει, να θρέψει, να μεγαλώσει. Όμως ήταν τόση η αγάπη της για την πατρίδα που έβαλε την οικογένεια σε δεύτερη μοίρα. Την οργάνωση ονόμασε «Μπουμπουλίνα» και την απετέλεσαν λίγοι στην αρχή, αποφασισμένοι πατριώτες, και τα μεγαλύτερα απ’ τα παιδιά της. Άρχισε να προκαλεί σαμποτάζ σε βάρος των κατακτητών και ήρθε σε επαφή με το συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, όπου διεβίβαζε πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού. Oι Γερμανοί προσπαθούσαν να την ανακαλύψουν, αλλά δεν το κατόρθωναν.
Εν τω μεταξύ η δράση της μητέρας μπήκε σε άλλο δρόμο. Βρήκε μονοπάτια, που οδηγούσαν στην κατασκοπεία και στις δολιοφθορές κατά του εχθρού. Βρήκε τον τρόπο να κατασκοπεύει τις κυριότερες υπηρεσίες του εχθρού. Oργάνωσε πιο καλά τα σχέδιά της, και χρειαζόταν ικανά στελέχη για να την βοηθήσουν. Μάζεψε γύρω της και άλλους ένθερμους πατριώτες. Έτσι η ομάδα της πλουτίσθηκε με πολλά δυναμικά στελέχη και μεταβλήθηκε, μετά την στελέχωση αυτή, σε αντιστασιακή οργάνωση, την οποία η μητέρα ονόμασε «Μπουμπουλίνα» (απ’ το οικογενειακό όνομα της μητέρας της, η οποία λεγόταν Μπούμπουλη).
Η μητέρα ρίχτηκε με ορμή σ’ αυτόν τον ιερό αγώνα μαζί με τα παιδιά της. Όσο μεγάλη και αν ήταν η αγάπη της για μας, δεν μπόρεσε να την κάνει να ξεχάσει ότι πάνω απ’ όλα και από μας ήταν η πατρίδα. Η «Μπουμπουλίνα» βοηθούσε και τις αντάρτικες ομάδες της υπαίθρου με πολεμοφόδια, που προέρχονταν από αποθήκες των στρατευμάτων κατοχής, και που οι ηρωικές μορφές, για να τα αποκτήσουν, πολλές φορές έδωσαν τη ζωή τους. Ακόμη τις τροφοδοτούσαμε και με φαρμακευτικό υλικό, ένα μέρος του οποίου προερχόταν απ’ την φαρμακαποθήκη του πατέρα μας, διότι εκτός απ’ την αρωματοποιΐα διατηρούσε και φαρμακείο και φαρμακαποθήκη. Και εμείς, τα έξι απ’ τα επτά πιδιά της, την βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε με όλον τον ενθουσιασμό της νεανικής ψυχής μας.
Διαβάστε: Τα… καλύτερα χρόνια των θερινών σινεμά στη πόλη
