Γράφει η Ελένη Σαββάκη Ομότιμη Καθηγήτρια Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης, Μέλος Επιτροπής Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών (IHA, CHC, HANC, IΔ)
Η δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)
Η Δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση, οι αξίες που θέλει να εξάγει η Δύση, τα εγκλήματα πολέμου
που διέπραξε και ο πρόσφατος ρωσο-ουκρανικός πόλεμος, ολοκληρώνουν τη στάση της Δύσης και
την απομόνωσή της από τις πολυπληθέστερες χώρες του πλανήτη που αναπτύσσονται ραγδαία (Δ, Ε, ΣΤ, Ζ)
Δυστυχώς, είναι πολλά τα παραδείγματα πολιτικής χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και του Τύπου σε όλη την ΕΕ, εκμετάλλευσης των φτωχότερων από τις πλουσιότερες χώρες – μέλη της ΕΕ, καθώς και της διαπλοκής και διαφθοράς σε όλη την ΕΕ. Ιδού ολίγα εξ αυτών:
- Στη Σλοβακία, με τη δολοφονία του δημοσιογράφου Ján Kuciak (2018) αποκαλύφθηκε δίκτυο υψηλόβαθμων πολιτικών, μελών του δικαστικού σώματος και προσώπων του οργανωμένου εγκλήματος.
- Στην Πολωνία, ψηφίστηκαν νόμοι που εμποδίζουν την αμερόληπτη λειτουργία της Δικαιοσύνης (αναθεώρηση τελεσίδικων αποφάσεων, θέσπιση πειθαρχικού για δικαστές που διαφωνούν).
- Στην Ουγγαρία, υιοθετήθηκε Νόμος Έκτακτης Ανάγκης που επιτρέπει, με διάταγμα, τη διακυβέρνηση επ’ αόριστον.
- Στη Βουλγαρία, γνωστό το πρόβλημα της διάχυτης διαφθοράς, οι τηλεφωνικές υποκλοπές και οι εκτεταμένες παρακολουθήσεις.
- Στη Λετονία σήμερα περίπου το 1/4 των κατοίκων (κυρίως ρωσόφωνοι) στερούνται εκλογικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
Γενικότερα στις χώρες της Βαλτικής παραβιάζονται ανεμπόδιστα βασικές αρχές Δικαίου, όπως απόλυση δασκάλων που δεν είναι «πιστοί στο κράτος», διακρίσεις φύλλων και μειονοτήτων στα σχολεία και στις δουλειές.
Η ΕΕ το 2004 ενέταξε στην Ένωση τις χώρες της Βαλτικής, τέως μέλη της Σοβιετικής Ένωσης στα σύνορα της Ρωσίας, παρόλον ότι οι χώρες αυτές δεν πληρούσαν τα κριτήρια εισόδου στην ΕΕ. Η δικαιολογία ήταν ο εκδημοκρατισμός τους. Όμως, όπως φαίνεται τουλάχιστον από τα δύο παραπάνω παραδείγματα, 20 χρόνια αργότερα κάθε άλλο παρά εκδημοκρατισμένες είναι. Επακόλουθο της ένταξης στην ΕΕ ήταν η είσοδός τους και στο ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας υπόσχεση στους Ρώσους στο πλαίσιο της Συνθήκης 2+4.
- Η Ελλάδα, η κοιτίδα του πολιτισμού της Δύσης, κατέχει την 108η θέση σε ανελευθερία του Τύπου σε σύνολο 180 χωρών και συγκαταλέγεται στις «ατελείς Δημοκρατίες».
- Στην Ιταλία, η λεγόμενη «Επιχείρηση: Καθαρά χέρια» είχε ως αποτέλεσμα την αυτοκτονία πολιτικών, βιομηχάνων και επιχειρηματιών μετά το πόρισμα των εγκληματικών ενεργειών τους. Κατηγορήθηκαν περισσότερα από τα μισά μέλη του ιταλικού κοινοβουλίου.
- Η Γερμανία, η μεγαλύτερη αμαρτωλή χώρα που θέλει να παίζει το ρόλο του δασκάλου στην Ευρώπη, πλούτισε και πλουτίζει επειδή (1) δεν πληρώνει τα τεράστια χρέη της επί 8 δεκαετίες και (2) δωροδοκεί και εξαπατά ασύστολα προκειμένου να προωθούνται τα προϊόντα της, συχνά σε βάρος της υγείας των πολιτών. Ανυπολόγιστης αξίας τα κέρδη της από σκάνδαλα τύπου, Ferrostaal για υποβρύχια, Leopard για άρματα μάχης, Hochtief του μεγαλύτερου φοροφυγά στην Ελλάδα, Siemens με χρηματισμό πολιτικών και οργανισμών σε όλη τη Δύση, Volkswagen για παραπλάνηση εκτίμησης εκπομπής ρύπων οξειδίων του αζώτου. Συνεπής με τα σκάνδαλά της, η Γερμανία δεν υπέγραψε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της διαφθοράς (UNCAC, UN Convention against Corruption) σε αντίθεση με τις 161 χώρες που την έχουν υπογράψει. Ενδιαφέρον είναι ότι η Γερμανία επιθυμεί να δικαστεί ο Πούτιν για εγκλήματα πολέμου, ενώ η ίδια κάλυψε τους περισσότερους από τους δικούς της εγκληματίες του Β’ ΠΠ, κι ενώ αρνείται να πληρώσει τα χρέη της για τα δικά της εγκλήματα πολέμου (αποδεδειγμένα στη Δίκη της Νυρεμβέργης) παραβιάζοντας επί 8 δεκαετίες τις διεθνείς συνθήκες των Παρισίων και του Λονδίνου. Συμπέρασμα: στην ΕΕ ευημερούν οι χρεοφειλέτες, που εξαπατούν με συστήματα διαπλοκής και διαφθοράς.

Η εφαρμογή 2 μέτρων και 2 σταθμών είναι δεδομένη εντός της ΕΕ. Για παράδειγμα, ενώ η Ελλάδα μπήκε σε Μνημόνια (καθ’ υπαγόρευση της Γερμανίας) προκειμένου να αποπληρώσει το χρέος της, μνημόνια τα οποία κατέστησαν την Ελλάδα αποικία χρέους, η Γερμανία αρνείται να πληρώσει το δικό της παλαιότερο χρέος με αλαζονεία και υποκρισία, χωρίς καμία συνέπεια. Σημειωτέον ότι το χρέος της Γερμανίας στην Ελλάδα (Επανορθώσεις, Αποζημιώσεις και Κατοχικό Δάνειο) από τον Β’ ΠΠ, λόγω του ότι εξόντωσε το 13% του ελληνικού πληθυσμού και κατέστρεψε 1770 ελληνικά χωριά και πόλεις, είναι κατά πολύ μεγαλύτερο εκείνου της Ελλάδας σε ολόκληρη την ΕΕ. Επιπλέον, ξεχνάμε τα δεινά που προκάλεσε η Γερμανία με τους 2 Παγκόσμιους Πολέμους, και της επιτρέπουμε να επανεξοπλιστεί. Μάλιστα, τα αμερικανικά στρατεύματα μετακινούνται από το έδαφος της Γερμανίας προς ανατολάς.
Εν ολίγοις, παραβιάζουμε τη Συμφωνία της Γιάλτας περί «εκμηδένισης του γερμανικού μιλιταρισμού, για να μη μπορέσει ξανά η Γερμανία να απειλήσει την παγκόσμια ειρήνη» μετά από τους 2 Παγκόσμιους Πολέμους που προκάλεσε, με συνέπεια την απώλεια 120 εκατ. ανθρώπων. Εξοπλίζουμε την Ουκρανία με νεοναζιστικό καθεστώς, εναντίον της άλλοτε συμμάχου μας Ρωσίας, η οποία μας απελευθέρωσε από τη ναζιστική Γερμανία. Δηλαδή σήμερα καθιστούμε τους άλλοτε συμμάχους μας εχθρούς και τους άλλοτε εχθρούς μας συμμάχους. Ταυτιζόμαστε με τις δυνάμεις του ΑΞΟΝΑ (Γερμανία, Ιαπωνία) και στηρίζουμε ένα νεοναζιστικό καθεστώς εναντίον των άλλοτε ΣΥΜΜΑΧΩΝ μας (Ρωσία, Κίνα).
Σημειωτέον ότι ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι, με προεδρικό διάταγμα, έδωσε τιμητικά σε μονάδα του ουκρανικού στρατού το όνομά της ναζιστικής μεραρχίας Εντελβάις, διαβόητης για τις σφαγές που έκανε σε ευρωπαϊκές χώρες και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Προφανώς η ευαισθησία της Δύσης απέναντι στους Ουκρανούς είναι αξιοπερίεργη, αν μάλιστα πάρουμε υπόψη μας την τοπική πολιτική ισχύ των νεοναζί. Το μεγάλο ερώτημα είναι: γιατί ΗΠΑ και ΕΕ δεν δείχνουν παρόμοια ευαισθησία απέναντι στους Ελληνο-Κυπρίους, δεδομένου ότι η Τουρκία εισέβαλε στο νησί το 1974 σκοτώνοντας 3 χιλιάδες, εκτοπίζοντας 120 χιλιάδες, και προσφυγοποιώντας 150 χιλιάδες Κυπρίους, και δεδομένου ότι η Τουρκία εξακολουθεί σήμερα να καταλαμβάνει το 36,2% της Κύπρου που άλλωστε είναι μέλος της ΕΕ; Γιατί τα δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Αφενός, με τη διαχρονική αντιπαλότητα της Δύσης (κυρίως από ΗΠΑ με ουραγό ευρωπαϊκές χώρες) απέναντι σε Ρωσία και Κίνα, πετύχαμε τον διχασμό του πλανήτη, με πάνω από τον μισό πληθυσμό της γης εναντίον μας (Κίνα, Αραβικές και Αφρικανικές Χώρες, Ινδία, Χώρες Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής). Χώρες που άλλωστε δεν ξεχνούν τον εξευτελισμό τους ως αποικίες Ευρωπαίων και τα βάσανά τους από δικτατορίες αμερικανικής έμπνευσης.
Αφετέρου, ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ εκμεταλλεύονται τη συμμετοχή χωρών – μελών της ΕΕ στο ΝΑΤΟ, εναντίον των συμφερόντων της Ευρώπης. Παραδείγματα αποτελούν, η καταστροφή του αγωγού Nord Stream από ΗΠΑ που είχε ως επακόλουθο τραγική ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη, καθώς και οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας που οδηγούν στην αργή οικονομική αυτοκτονία της ΕΕ. Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε ως στρατιωτική αμυντική συμμαχία της Δύσης, απέναντι στη στρατιωτική συμμαχία των κομμουνιστικών κρατών της Ανατολικής Ευρώπης (Σύμφωνο της Βαρσοβίας). Με την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ το 1991, διαλύθηκε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας κι έκτοτε το ΝΑΤΟ δεν είχε λόγο ύπαρξης ως αμυντική συμμαχία, όμως κατέστη παγκόσμιος σερίφης. Μήπως πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί η ΕΕ ώστε να διαθέτει στρατηγική αυτονομία στη διεθνή σκηνή; Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να συμμετέχουμε σε επεμβάσεις για να αλλάξουμε «μη αρεστά» καθεστώτα και σε επεκτατικές δραστηριότητες σε χώρες γείτονες της Ρωσίας;
Όσο για την εσωτερική διακυβέρνηση της ΕΕ, η έλλειψη σαφούς αντιπολίτευσης (που διέπει όλες τις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες), η έλλειψη ενός ευρωπαϊκού Συντάγματος, και το γεγονός ότι η εκτελεστική εξουσία της ΕΕ (δηλ. η Επιτροπή) δεν εκλέγεται άμεσα από τους πολίτες αλλά διορίζεται από τις κυβερνήσεις των κρατών – μελών με τη σύμπραξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι δείγματα δημοκρατικού ελλείμματος. Αν προσθέσουμε και την περιορισμένη ρυθμιστική εξουσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την ερήμην των πολιτών στελέχωση κορυφαίων θέσεων εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας και την έλλειψη λογοδοσίας οργάνων όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, γίνεται φανερή η απουσία νομιμοποίησης των διαδικασιών κεντρικών θεσμών και των αποφάσεων της ΕΕ από τους πολίτες των κρατών – μελών. Είναι άραγε μεγαλύτερο το έλλειμμα δημοκρατίας στη Ρωσία και την Κίνα από ότι στην ΕΕ;
Επιπλέον, εδώ και μια δεκαετία οι ευρωπαϊκές Αρχές (ακολουθώντας τη γερμανική άποψη) εφαρμόζουν προγράμματα λιτότητας που πλήττουν εκατομμύρια πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ο αυταρχικός, αντιδημοκρατικός τρόπος επιβολής τους στα απείθαρχα κράτη – μέλη της ΕΕ δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποτελεί κοινή αποδοχή πλέον ότι προκειμένου να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες θυσιάστηκε η Ελλάδα, εφαρμόζοντας αντεθνικές και αντικοινωνικές μνημονιακές πολιτικές. Η υποστήριξη από την ΕΕ, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, συνίστατο σε εντολή για ιδιωτικοποιήσεις, αποκοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, μείωση του κόστους εργασίας. Με αποτέλεσμα, την απόλυτη φιλελευθεροποίηση της αγοράς, την απορρύθμιση της εργασίας, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και το ξεπούλημα της ελληνικής κρατικής περιουσίας, στο όνομα της μείωσης του χρέους. Με την ευφυή οικονομική πολιτική της ΕΕ για τη μείωση του χρέους, όχι μόνο φτωχοποιήθηκε η Ελλάδα, αλλά και το χρέος της αυξήθηκε! Το 2009, το κατά κεφαλήν εισόδημα της Ελλάδας αντιπροσώπευε το 95.3% του αντίστοιχου μέσου ευρωπαϊκού, ενώ το 2021 αντιπροσώπευε το 64,6% του αντίστοιχου μέσου ευρωπαϊκού. Το ελληνικό χρέος ήταν 298 δισ. ευρώ (126,8% του ΑΕΠ το 2009) προ-μνημονιακά και ανήλθε σε 400,3 ευρώ (190,5% του ΑΕΠ το 2022), παρόλη την απώλεια εθνικής κυριαρχίας της χώρας.
Και δεν είναι μόνον η Ελλάδα. Όλος ο Ευρωπαϊκός Νότος αποβιομηχανοποιείται και οδηγείται σε φτωχοποίηση των πολιτών του.
Ένα ακόμα στοιχείο «δημοκρατικής» διακυβέρνησης είναι ο τρόπος λειτουργίας της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία δεν είναι Δημόσιος Οργανισμός αλλά ιδιωτική Α.Ε. Μάλιστα, με την υλοποίηση των μνημονιακών πολιτικών των δανειστών της, η Τράπεζα της Ελλάδος εκχωρήθηκε σε αυτούς. Με νεοαποικιακού τύπου Νόμο, η Τράπεζα της Ελλάδος δεν λογοδοτεί πλέον στην Ελλάδα, αλλά λογοδοτεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Έτσι, ανώνυμοι μέτοχοι, ημεδαποί και αλλοδαποί, γίνονται ρυθμιστές της Ελληνικής Οικονομίας. Ουδείς από το Ελληνικό Δημόσιο επιτρέπεται να ερευνά τα βιβλία της Τράπεζας της Ελλάδος. Οι μέτοχοι διατηρούν την ανωνυμία τους. Όσο για το τραπεζικό σύστημα, εν γένει, αποτελεί όμιλο κερδοσκόπων, που σε εποχή κρίσης επιβιώνει με κρατικές ανακεφαλαιοποιήσεις, δηλ. με θυσίες των πολιτών. Αυτή την αξιοζήλευτη οικονομική πολιτική της ΕΕ θέλουμε να εξάγουμε σε κράτη εκτός Δύσης;
«Η δημοκρατία μπορεί να ήταν στην ιστορία ένα ατύχημα, μια σύντομη παρένθεση», έγραψε ο φιλελεύθερος Γάλλος φιλόσοφος Jean-Francοis Revel (Comment les démocraties finissent). Σήμερα μάλιστα, ζούμε σε μια παρακμή τόσο στον κοινωνικοπολιτικό όσο και στον ηθικό τομέα.
Στο επόμενο το Ε’ Μέρος