Πρόκειται για ένα εξαιρετικού ενδιαφέροντος ντοκιμαντέρ του Γιάννη Βαμβακά, που προβάλει τη ζωή και το έργο ενός ευπατρίδη καλλιτέχνη, του Παναγιώτη Τέτση, που σημάδεψε τη νεοελληνική ζωγραφική του 20ού αιώνα. Σ’ αυτό, μέσα από ένα ιδιότυπο χρωματικό οπλοστάσιο που διαθέτει ο δημιουργός, και με κεντρική φιγούρα τον ίδιο και την ιστορικό τέχνης Λίμπερτη Πολύζου, ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη ζωή αφιερωμένη στην τέχνη.
Παράλληλα, διαγράφεται η εξαιρετικά μεγάλη δημιουργική του πορεία, μέσα από ιστορικές αναδρομές, μαρτυρίες, αλλά και κριτικές από ειδήμονες και μη. Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ εμφανίζονται προσωπικότητες από το χώρο της τέχνης και μιλούν για τον καλλιτέχνη. ενώ παρουσιάζεται μια πλειάδα αντιπροσωπευτικών έργων που προέρχονται από τις εκάστοτε θεματικές του ενότητες, αρχίζοντας από τα πρώιμα έργα του (1940-52).
Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε το 1925 στην Ύδρα, έζησε εκεί τα παιδικά και τα πρώτα εφηβικά του χρόνια και το 1937 εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Το 1940 πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Γερμανό ζωγράφο και χαράκτη Κ.Φρισλάντερ, αλλά η καθοριστική στροφή για τη ζωή του έγινε με τη γνωριμία του με τον Δημήτρη Πικιώνη και τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Το 1943 άρχισε σπουδές ζωγραφικής στο προπαρασκευαστικό τμήμα της ΑΣΚΤ και από το 1944 κανονικές σπουδές στην ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Αποφοίτησε το 1949 και συνέχισε τις σπουδές με υποτροφία του ΙΚΥ ως ελεύθερος σπουδαστής στην Ecole des Beaux-Arts (1953-56) στο Παρίσι. Εκεί τον απορρόφησε περισσότερο η χαρακτική και ειδικά η χαλκογραφία, με δάσκαλο τον E.J.Goerg. Το 1960 με τρίμηνη υποτροφία της ιταλικής κυβέρνησης μελέτησε την ιταλική τέχνη στα μουσεία και το 1972 μια χορηγία του Ιδρύματος Ford του επέτρεψε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη ζωγραφική και τη χαρακτική.
Ο Παναγιώτης Τέτσης ωριμάζει στη διάρκεια της δεκαετίας του 50, εποχή που τα αφηρημένα κινήματα έχουν αρχίσει να επηρεάζουν τους νέους καλλιτέχνες στην Ελλάδα και συμπίπτουν με το τέλος μιας δεκαετίας πολέμων και διχασμών. Στην μετεμφυλιακή ατμόσφαιρα η απόρριψη της παράδοσης και η ρήξη με ό,τι έχει προηγηθεί γίνεται η νέα σημαία. Η ΑΣΚΤ είναι το σύμβολο του ακαδημαϊσμού και του κονφορμισμού και οι εικαστικοί αυτής της γενιάς μεταναστεύουν στα μεγάλα κέντρα των καλλιτεχνικών επαναστάσεων στην Ευρώπη και την Αμερική (Κεσσανλής, Κανιάρης, Τσόκλης, Τάκης, Κουλεντιανός κ.α).
Ο Τέτσης, όπως γράφει ο Δημήτρης Κουτσομάλης (Διευθυντής του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Άνδρου) «δεν συμμερίζεται ούτε την οργή ούτε την αμφισβήτηση και παρά τη δόξα των ανεικονικών ρευμάτων, εκείνος επιμένει σε μια ζωγραφική του βλέμματος. Ζωγραφίζει ό,τι γνωρίζει, φτιάχνει μια ζωγραφική της υπαίθρου, αληθινά χρωματική, με δυνατές αρμονίες που αποδίδουν πειστικά, τη φύση του ελληνικού φωτός».
Επίσημη Συμμετοχή στο 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης / Σκηνοθεσία: Γιάννης Βαμβακάς / Διάρκεια: 100 λεπτά / Παραγωγή: 2014 (Ελλάδα) / Χορηγός: Εθνική Τράπεζα / Προβάλλεται από 8 Μαΐου 2014 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
