«Καταστροφική» και για τις δύο πόλεις θα είναι η επανεκλογή του Γιάννη Θεοδωρακόπουλου στον ενιαίο πλέον Δήμο Λυκόβρυσης – Πεύκης σύμφωνα με τον πρώην δήμαρχο της πόλης Παύλο Καμάρα. Στο παρακάτω άρθρο του, το οποίο παρατίθεται αυτούσιο, αναφέρει μια σειρά υποσχέσεων του κ. Θεοδωρακόπουλου που, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν κράτησε ποτέ:
«Πριν τέσσερα χρόνια ο κ. Θεοδωρακόπουλος εμφανίστηκε ως το νέο πρόσωπο στην Πεύκη, με μηδενική προσφορά στα κοινά της πόλης, αφού μόλις το 2006 έγινε δημότης της και ανύπαρκτη παρουσία στην αυτοδιοίκηση. Κατάφερε, παρόλα αυτά, να κερδίσει στις εκλογές μία κατά τεκμήριο (εκλογή από τον πρώτο γύρο επί τρεις τετραετίες) επιτυχημένη δημοκρατική αρχή, με πλούσιο έργο την τελευταία τετραετία.
Έκανε τη μεγάλη έκπληξη. Όπλα του, η δημοσιότητα που του έδινε το επάγγελμά του (αθλητικός σπορκάστερ) και ένα πρόγραμμα, που παρά το γεγονός ότι ήταν πρόχειρο και ανεδαφικό, δημιούργησε προσδοκίες στους πολίτες για ακόμα καλύτερη Πεύκη.
Έπεισε τους δημότες, που θέλησαν να δοκιμάσουν το νέο. Σήμερα η απογοήτευση είναι διάχυτη. Τα μεγάλα έργα, που υποσχέθηκε, δεν έμειναν απλά στα χαρτιά, κακόγουστες μακέτες, αλλά ουδεμία έστω ενέργεια έγινε για δρομολόγησή τους έστω και στο απώτερο μέλλον.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της συνένωσης της Άνω και Κάτω Πεύκης, μέσω της υπογειοποίησης της Λ. Ειρήνης, που είχε προαναγγελθεί με πειστικότητα παρουσία του νομάρχη, όπως και η απόκτηση ελεύθερων χώρων.
Μία σειρά άλλων έργων που αφορούσαν στις γειτονιές της πόλης και που λειτούργησαν σαν σοβαρό κίνητρο στην κρίση των πολιτών, ξεχάσθηκαν.
Όμως ακόμα και δρομολογημένα έργα, είτε ακυρώθηκαν, είτε βάλτωσαν εξ αιτίας της μη σοβαρής ενασχόλησης κυρίως της δικής του, αλλά και των συνεργατών του, με την προώθησή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το ΚΑΠΗ της Κ. Πεύκης, η επέκταση του 3ου Δ.Σ., το κλειστό γυμναστήριο, η Β’ φάση του Σταδίου, το υπόγειο γκαράζ…
Αλλά και σε θεσμικά ζητήματα, όπως ήταν η εναρμόνιση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου με το Σχέδιο Πόλης, η οριστική κατοχύρωση του Δημόσιου Δασικού Χαρακτήρα των Δασών, η θεσμική κατοχύρωση των αδόμητων χώρων, κυκλοφοριακές ρυθμίσεις (π.χ. Βύρωνος, Βρυούλων, Αγωνιστών κ.α.) ολιγώρησε δραματικά.
Αναλώθηκε σε καθημερινές επικοινωνιακές πολιτικές, δίκην επιστάτου (παροιμιώδες θα μείνει το περιβόητο μπλοκάκι), σαν να μην είχε να αντιμετωπίσει μία πόλη του μητροπολιτικού κέντρου, αλλά μία μικρή κοινότητα της επαρχίας. Προσπάθησε να καλύψει τις αδυναμίες του στην απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων και ευρωπαϊκών προγραμμάτων με έντονη επικοινωνιακή πολιτική σε μηδαμινές παρεμβάσεις, ενώ δεν δίστασε να οικειοποιηθεί έργα προγενέστερων δημοτικών αρχών.
Παράλληλα, λειτουργώντας υπό το κράτος της αγωνίας για μία νέα εκλογική επιτυχία, επιδόθηκε σε μία άνευ προηγουμένου κακοδιαχείρηση των περιορισμένων δημοτικών πόρων, με ταυτόχρονη διόγκωση των λειτουργικών εξόδων του Δήμου και εκτέλεση ανούσιων έργων (βιτρίνας). Επικαλέστηκε επανειλημμένως σαν άλλοθι, την οικονομική κατάσταση που παρέλαβε, θέση όμως που τα επίσημα οικονομικά στοιχεία (όσων τουλάχιστον υποχρεώθηκε να εμφανίσει) όχι μόνο δεν επιβεβαιώνουν αλλά ανατρέπουν πλήρως.
Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, επιδεικνύοντας μία πρωτοφανή ανασφάλεια, έστρεψε με τη συμπεριφορά του εναντίον του τους εργαζόμενους του Δήμου, τους συνεργάτες του και τη μειοψηφία του Δήμου.
Σήμερα ζητά την επανεκλογή του. Έχοντας να αντιμετωπίσει έναν καταξιωμένο δήμαρχο και επιστήμονα, καταφεύγει στα συνήθη τεχνάσματα του επαγγέλματός του. Αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, ανεδαφικά ψευτοδιλήμματα, απαξίωση των αντιπάλων.
Κάνει, όμως, ένα μεγάλο λάθος. Τότε το 2006 οι δημότες της Πεύκης δεν ήξεραν. Σήμερα γνωρίζουν. Γνωρίζουν, ότι αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων. Και αν υστέρησε στον πλήρη υποδομών Δήμο της Πεύκης, είναι σίγουρο ότι στον νέο ενοποιημένο Δήμο, με τις πολλές και αυξημένες απαιτήσεις του «Καλλικράτη», η τυχόν επανεκλογή του θα είναι καταστροφική και για τις δύο πόλεις».
