Μια δροσερή θεατρική παράσταση θα απολαύσουμε από 17 έως 22 Ιουλίου, στο Αίθριο του Δημαρχείου Κηφισιάς. Το «Μειδιάστε παρακαλώ» του σπουδαίου Έλληνα κωμωδιογράφου, Δημήτρη Γιαννουκάκη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Φρατζεσκάκη και με πρωταγωνιστή τον Κηφισιώτη ηθοποιό Μάκη Πατέλη. Γνωστός από το θεατρικό σανίδι αλλά και μέσα από την τηλεόραση, όπου έχει εμφανιστεί σε αρκετές γνωστές σειρές, ο Μάκης Πατέλης μιλάει σήμερα στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για την πορεία του στο χώρο, για το νέο έργο που ετοιμάζουν, αλλά και για το γέλιο στην καθημερινή μας ζωή, που όλοι έχουμε ανάγκη. Τον συναντήσαμε στο θέατρο ELIART, στο Γκάζι, όπου γίνονται οι πρόβες για την παράσταση.
Κάνοντας ένα φλας μπακ στη μέχρι σήμερα πορεία σου, ποιους σταθμούς θα ξεχώριζες;
Ξεκίνησα επαγγελματικά στο θέατρο μόλις τελείωσα τη Σχολή Θεοδοσιάδη με το ΔΗΠΕΘΕ Πατρών και το έργο «Ένας εχθρός του λαού» σε σκηνοθεσία του Κωστή Τσώνου το 1999. Αμέσως μετά έπαιξα στο «Δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω», ένα έργο του Γιώργου Θεοδοσιάδη σε δική του σκηνοθεσία. Με τον Γιώργο Φρατζεσκάκη έχω δουλέψει σε αρκετές παραστάσεις, όπως στο «Καρέ του έρωτα» του Πρετεντέρη που παρουσιάσαμε στην Κηφισιά και σε άλλους δήμους, τα «Γιασεμιά και τ’ όνειρο» με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, τον «Ζηλιαρόγατο», την κωμωδία του Γιώργου Ρούσσου. Αλλά και σε άλλες θεατρικές παραστάσεις, όπως «Θα σε κάνω βασίλισσα» σε σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου, «Το κοροϊδάκι της Δεσποινίδος» με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, «Άμλετ ο Β’» σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κυριακίδη, επίσης, με τον Μάρκο Σεφερλή στο «Δελφινάριο», αλλά και σε περιοδείες σε Ελλάδα και Κύπρο. Στα τηλεοπτικά έχω δουλέψει με τον Βασίλη Θωμόπουλο, τον οποίον θεωρώ έναν από τους καλύτερους τηλεοπτικούς σκηνοθέτες, με τον Αντώνη Πέμπο και άλλους, στις σειρές «Μια στιγμή δυο ζωές», «Έρωτας με επιδότηση ΟΓΑ», «Ελιές θρούμπες», όπως και γκεστ εμφανίσεις σε άλλες σειρές στο «Κόκκινο δωμάτιο», «Τηλεμπόρα», «Πολυκατοικία», «Με τα παντελόνια κάτω», κ.α. Όλα αυτά ξεκίνησαν, βέβαια, από το Ερασιτεχνικό Θέατρο της Κηφισιάς το 1991-1992. Πάντα μου άρεσε το θέατρο, όμως, πήγα στο Ερασιτεχνικό γιατί ήμουν ερωτευμένος με μια κοπέλα. Η αφορμή ήταν αυτή και μετά κόλλησα.
Με την κοπέλα ή με το θέατρο;
Όχι με την κοπέλα δεν κόλλησα, αλλά γίναμε πολύ καλά φιλαράκια. Χαίρομαι όμως για την πορεία που κάνουν οι ερασιτεχνικές σκηνές και στην Κηφισιά και στη Νέα Ερυθραία, τις οποίες είναι σημαντικό να τις στηρίζουμε. Πρέπει να υπάρχουν ερασιτεχνικοί θίασοι και να τους ενισχύει η εκάστοτε δημοτική αρχή, γιατί εκφράζονται μικροί και μεγάλοι, κάτι που είναι πολύ σημαντικό στην εποχή μας.
Ποια είναι τα συναισθήματά σου και οι εντυπώσεις σου που θα ενσαρκώσεις στην Κηφισιά έναν θεατρικό και τηλεοπτικά ήρωα που έχουν στο παρελθόν ερμηνεύσει ο Βασίλης Λογοθετίδης και ο Κώστας Χατζηχρήστος;
Όταν δημιουργείς κάτι αισθάνεσαι ότι αρχίζεις να ξαναζείς. Όταν είμαι στην απραξία νιώθω ότι βουλιάζω και βαλτώνω. Προσωπικά αυτά τα παλιά έργα τα λατρεύω ό,τι έχει σχέση με ηθογραφίες εποχής, στις οποίες έχουν παίξει όλοι αυτοί οι μεγάλοι ηθοποιοί που είναι «ογκόλιθοι» και άφταστοι. Δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης. Τους λατρεύω όλους. Τώρα λοιπόν είμαστε σε μια φάση δημιουργική που όλα μέσα μας ανθίζουν. Με τα περισσότερα παιδιά γνωριζόμαστε χρόνια και έχουμε κάνει και στο παρελθόν και άλλες παραστάσεις με τον Γιώργο Φρατζεσκάκη στην Κηφισιά με αρκετή επιτυχία. Ο κόσμος περνάει καλά και πάντα αγκαλιάζει τις παραστάσεις μας. Και σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τον δήμαρχο Νίκο Χιωτάκη, αλλά και τον πρόεδρο του ΝΠΔΔ Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γιώργο Παπαδόπουλο για την όλη προσφορά τους στον πολιτισμό, το θέατρο και για τις ευκαιρίες που μας δίνουν.
Όταν είσαι εκτός θεατρικής σκηνής, το χαμόγελο, το χιούμορ, τι ρόλο παίζει στην καθημερινότητα και στη ζωή σου;
Να σου πω μόνο ότι ακόμα και αν μου συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα ή μπορεί να μαθαίνω ακόμη και κάτι άσχημο πάντα το γυρνάω στο καλαμπούρι, γιατί δεν μπορώ αλλιώς. Αν δεν αντιμετωπίσεις το πιο σοβαρό θέμα, το πιο επικίνδυνο, μέσα από το χιούμορ και το γέλιο, την πάτησες, Μπορεί και να είναι και άμυνα αυτό, αλλά τα αντιμετωπίζω με χιούμορ. Μέρα που δεν υπάρχει γέλιο είναι χαμένη μέρα. Με υπογραφή Μάκης…
Είναι για σένα το θέατρο και το θέαμα τρόπος ζωής ή ευκαιρία ζωής;
Εγώ από την αρχή που ξεκίνησα και στη σχολή, είχα την αμφιβολία και την ανασφάλεια του ότι δεν μπορείς να ζήσεις μέσα από το θέατρο και το πιστεύω ακόμα και τώρα. Ναι μεν το κάνω επαγγελματικά πλέον, αλλά έχω και ένα μαγαζί από το οποίο πορεύομαι και ζω. Το θέατρο είναι απλά ένα βοήθημα. Όμως, αν δεν κάνω θέατρο, βαλτώνω και αισθάνομαι ότι δεν δημιουργώ τίποτα.
Και το αποτέλεσμα αυτής της πορείας, αλλά και η συνέχεια;
Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω αν θα έχω συνέχεια. Έχω πολλή όρεξη να συνεχίσω αλλά αυτό δεν εξαρτάται αποκλειστικά από εμένα. Δεν γνωρίζω αν ο χώρος θα μπορεί να με δεχθεί και στο μέλλον, να με αντέξει, αν και αυτό ο καθένας δεν το γνωρίζει.
Η κρίση έχει επηρεάσει τη δουλειά σας;
Πάρα πολύ, αλλά και το αντίθετο. Η κρίση μάς έχει επηρεάσει όλους, αλλά από την άλλη μεριά ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη σε τέτοιες περιόδους ανέχειας να βρει φυγή στην τέχνη. Το χειμώνα που μας πέρασε, αλλά και τον προηγούμενο που όλα πήγαιναν μέτρια, πολλές παραστάσεις δούλεψαν πάρα πολύ. Το γέλιο είναι το αντίδοτο σε μια εποχή κατήφειας. Φεύγοντας ο κόσμος από την καθημερινότητα, από το σπίτι του, από το σαλόνι του, από τα προβλήματά του, πηγαίνοντας να δει μια παράσταση, για δυο ώρες ξεφουσκώνει, αδειάζει, μεταφέρεται αλλού.
Ως επαγγελματίας ηθοποιός που ξεπήδησε από το θεατρικό φυτώριο ενός δήμου, πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει δουλειά στους δήμους σε επίπεδο καλλιτεχνικής και θεατρικής παιδείας;
Πάντα μπορεί, αρκεί να υπάρχει όραμα και άνθρωποι ικανοί να το δουν και να το πραγματοποιήσουν. Το ερασιτεχνικό χρειάζεται και πρέπει να το στηρίζουμε αλλά είναι άλλη η δουλειά που γίνεται στο επαγγελματικό θέατρο. Ο Δήμος πρέπει να στηρίζει και τα δυο, γιατί είναι αλληλένδετα. Κάνεις το ερασιτεχνικό, υπάρχει το φυτώριο, δημιουργείς παραστάσεις και δίνεις τις ευκαιρίες στους ανθρώπους. Από την άλλη δεν μπορείς να αφήσεις το κοινό χωρίς να του προσφέρεις μις επαγγελματική παράσταση. Δεν μπορεί να επισκιάζει ούτε ο επαγγελματίας τον ερασιτέχνη αλλά ούτε και ο ερασιτέχνης τον επαγγελματία.
Τι νομίζεις ότι μας λείπει στην Κηφισιά σε επίπεδο θεατρικής υποδομής;
Τι άλλο, από ένα θέατρο, φυσικά. Από το 1994 που ήμουν στο Ερασιτεχνικό της Κηφισιάς όλοι συζητάνε ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί μια θεατρική σκηνή. Οι περισσότεροι δήμοι έχουν. Στην Κηφισιά έχουμε μείνει ακόμα με την αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου, εκτός από το όμορο αίθριό μας, η οποία χρησιμοποιείται από αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, μέχρι και γκαρνταρόμπα για το Ερασιτεχνικό Θέατρο, γίνονται διαλέξεις, αφιερώματα, μνημόσυνα, γάμοι… Μόνο κηδείες δεν κάνουμε ακόμα εκεί και ελπίζω να μη φυλάνε και κανένα οστό σε κάποιο ντουλαπάκι. Θυμήσου ότι θα το κάνουν και αυτό…
Συνέντευξη στον Γιώργο Κανελλόπουλο
