Ο Ελληνικός Ιππικός Όμιλος έχει συνδέσει απόλυτα την ιστορία του με την πόλη του Αμαρουσίου. Διότι μπορεί να ιδρύθηκε το 1931, αλλά από το 1953, όταν και επαναλειτούργησε σε νέες εγκαταστάσεις στον Παράδεισο Αμαρουσίου, αποτελεί ορόσημο για την πόλη. Δεν είναι λίγοι αυτοί άλλωστε που τον αναφέρουν και ως Ιππικό Όμιλο Αμαρουσίου, ενδεικτικό την ταύτισής του με την πόλη μας.
Συνέντευξη στον Μάρκο Τσάκα
Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ συζήτησε για το έργο του Ομίλου με τον πρόεδρο του Δ.Σ., Θρασύβουλο Δάλλα, ο οποίος εδώ κι ένα χρόνο έχει αναλάβει τη διοίκηση, με στόχο να οδηγήσει τον σύλλογο σε νέα μονοπάτια επιτυχιών. Ο Θρ. Δάλλας ξεκίνησε την ιππασία σε ηλικία 9 ετών. Αν και ο ίδιος, όταν πρωτοανέβηκε σε άλογο, ομολογεί ότι φοβήθηκε πάρα πολύ, κατάφερε το 1979 και το 1980 να αναδειχθεί Πρωταθλητής Εφήβων και Βαλκανιονίκης, ενώ σήμερα είναι πρόεδρος του αρχαιότερου Ιππικού Ομίλου της χώρας.
Πώς εξελίσσεται η λειτουργία του Ιππικού Ομίλου, σε αυτή την περίοδο της κρίσης;
Ο αθλητισμός συνεχίζεται και η ζωή το ίδιο. Πρέπει να γυρίσουμε «τούμπα» ψυχολογικά αυτή την κατάσταση, γιατί δεν είναι δυνατόν να πεθάνουμε κιόλας! Γενικά, υπάρχει μια κακή ψυχολογία, όπως και σε όλη την ελληνική κοινωνία. Όλες οι συζητήσεις, κι εδώ στον Όμιλο, είναι τι θα γίνει αύριο το πρωί. Για εμάς, το πρώτο «καμπανάκι» που χτυπάει, είναι η πτώση κατά 30% στις εγγραφές στις ακαδημίες μας, που είναι και το πιο κερδοφόρο τμήμα του Ομίλου. Νέοι άνθρωποι, γονείς που έφερναν τα παιδιά τους να γνωρίσουν το άλογο, άνθρωποι που σε μια φάση της ζωής τους θέλησαν να μάθουν ιππασία, δηλαδή. Παράλληλα όμως, και μετά την ανάληψη της δικής μας διοίκησης, η οποία συνεχίζει μεν τη δουλειά των προηγουμένων διοικήσεων με την ίδια αξιοπρέπεια και ενδιαφέρον, αλλά και με περισσότερο ενθουσιασμό, έχουμε αύξηση στους αθλητές του Ομίλου και άρα στα ιδιωτικά άλογα. Αυτή τη στιγμή οι στάβλοι μας είναι γεμάτοι και επί του παρόντος δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα. Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ανησυχία στον κόσμο, όμως δεν μας αφήνει αδιάφορους, γιατί δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε, καθώς δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.
Προσιτό κόστος
Με τις παρούσες συνθήκες, είναι η ιππασία μια προσιτή ενασχόληση για τον πολύ κόσμο;
Όπως κάθε πράγμα στη ζωή πρέπει να το βάζουμε στις σωστές παραμέτρους, το ίδιο ισχύει και με την ιππασία. Αν ξέρει κάποιος τι θέλει να κάνει και που θέλει να φτάσει, είναι πάρα πολύ προσιτό οικονομικά. Αν, για παράδειγμα, κάποιος θέλει να ασχοληθεί με την ιππασία επαγγελματικά, εννοείται ότι αυτό θα έχει και το ανάλογο οικονομικό κόστος. Στην ιππασία υπάρχει κι ένας επιπλέον παράγοντας που διαφοροποιεί την κατάσταση σε σχέση με τα άλλα αθλήματα, που είναι το άλογο, το οποίο είναι ζωντανός οργανισμός κι άρα έχει επιπλέον κόστος. Αν κάποιος θέλει να κάνει ιππασία για χόμπι ή για γυμναστική, δεν είναι απαγορευτικό το κόστος.
Είναι ευθύνη των σωματείων και των προπονητών να ενημερώνουν τον κόσμο που θέλει να ασχοληθεί με την ιππασία και την εκπαίδευση που μπορεί να προσφέρει, εκτός από το ότι μπορεί να γυμνάσει όλο το ανθρώπινο σώμα. Εδώ να επισημάνω ότι είναι μύθος το ότι η ιππασία στραβώνει τα πόδια. Αλλά η ιππασία είναι κυρίως ψυχολογία, και απαιτεί συνεργασία με τον συνέταιρό σου, που είναι το άλογο, κάτι που είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Αυτό πρέπει να αρχίσει κάποιος να το ανακαλύπτει από πολύ νωρίς. Το άλογο δεν είναι μοτοσικλέτα, να της βάλεις βενζίνη και να ξεκινήσεις έτσι απλά. Δημιουργεί μια άλλη ψυχολογική σχέση και πρέπει να κερδίσεις το σεβασμό του.
Ειδικά τα μικρά παιδιά που έρχονται, ξέρουν από τεχνολογία, ξέρουν πολλά, αλλά ελάχιστα ξέρουν από φύση και ειδικά από άλογα. Εμείς παρατηρήσαμε ότι παιδιά που τους άρεσαν τα άλογα, φοβόντουσαν να μη λερωθούν από τη λάσπη, διότι έρχονταν από άλλες κοινωνικές δομές. Ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα εισαγωγής των παιδιών στην ιππασία με μικρά πόνι, ώστε η πρώτη επαφή τους με τα άλογα να είναι πιο ομαλή. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τον ενθουσιασμό που δημιούργησε αυτή η ενέργειά μας! Αν και ξεκινήσαμε πειραματικά, πέρσι είχαμε 106 παιδιά στο πρόγραμμα αυτό και φέτος ήδη είμαστε στα 80.
Έτσι, τα παιδιά προετοιμάζονται πολύ καλύτερα για να γίνουν αύριο ιππείς με κανονικά άλογα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά μας, γιατί έχουμε νέες γενιές που θα ασχοληθούν με το άθλημα. Κι αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι απαγορευτικό άθλημα η ιππασία, αρκεί, όπως είπαμε, να ξέρει κανείς τους τι θέλει, να βάζει στόχους. Αυτό τα παιδιά εδώ το μαθαίνουν, σε ένα χώρο που είναι προστατευμένος και οι γονείς ξέρουν ανά πάσα στιγμή πού βρίσκονται τα παιδιά τους. Μια μητέρα μάς έλεγε ότι ο Όμιλος είναι ο μοναδικός χώρος όπου μπορεί να αφήσει το παιδί της ελεύθερο. Μπορεί να μην ξέρει αν είναι στον στάβλο, στον αχυρώνα ή στο ιπποδρόμιο, αλλά ξέρει ότι είναι στον χώρο του Ομίλου με ανθρώπους που ξέρουν τι να κάνουν.
