Πέρασαν λίγες μέρες από τότε που έφυγε αθόρυβα για το τελευταίο του ταξίδι και οι αναμνήσεις από αυτόν είναι συγκινητικά καλές. Είτε φίλοι, είτε συγγενείς, είτε θαυμαστές διατηρούμε βαθειά εκτίμηση για τον λιγομίλητο και συχνά απόμακρο ηθοποιό που γεννήθηκε από Πόντιους γονείς το 1933 στην παραγκούπολη της Δραπετσώνας.
Η ενασχόληση με τον κινηματογράφο ήρθε από τύχη, όταν την εποχή που δούλευε ως οικοδόμος στο νοσοκομείο των Εργατών Θαλάσσης, συνάντησε τον σκηνοθέτη Φίλιππο Φυλακτό που εντυπωσιάστηκε από τη δυναμική του παρουσία και του έδωσε ρόλο στην ταινία… Άρχισε έτσι μια μακρόχρονη συνεργασία που την χαρακτήριζε η ποιότητα. Κορυφαίο δείγμα η επική ταινία για τη γερμανική αντίσταση «Η αυγή του θριάμβου» (1960). Στη συνέχεια ήρθε η συνεργασία με Νίκο Κούνδουρο «Δάφνις και Χλόη» και «Δράκος» και με τον Παντελή Βούλγαρη στην «Φανέλα με το Νο 9». Η συμμετοχή του σε ξένες παραγωγές είναι βέβαια μικρότερη από τις περίπου 130 ελληνικές παραγωγές, παραμένει όμως αξιόλογη. Αλέξης Ζορμπάς με τον Άντονι Κουίν σε σκηνοθεσία Κακογιάννη, «Ο Οιδίπους Τύραννος» με τον Κρίστοφερ Πλάμερ και τον Ντόναλντ Σάδερλαντ σε σκηνοθεσία Τζέι Λι Τόμσον. Η συμμετοχή του στην ταινία «Απόδραση στην Αθήνα» αποτέλεσε σταθμό στην καριέρα του μια και βρέθηκε κοντά με πλειάδα μεγάλων ηθοποιών όπως ο Τέλης Σαβάλας, η Κλαούντια Καρντινάλε, ο Έλιοτ Γκουλντ, η Στέφανι Πάουερς, ο Ρίτσαρντ Ράουντρι και άλλοι. Συνεργάστηκε ακόμη με την Ζακλίν Μπισέ, την Ανί Ζιραρντό, τον Κουρτ Γιούγκερς τον Κλάους Κίνσκι, τον Άλαν Μπέιτς και άλλους.
Η τόλμη του και η σωματική του διάπλαση τον καθιέρωσαν και ως κασκαντέρ με εντυπωσιακές επιδόσεις. Η δε ικανότητά του να τραγουδάει και να παίζει κιθάρα, του έδωσε την ευκαιρία για σπουδαίο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, σε συνδυασμό μάλιστα με τη συμμετοχή του στους ποδοσφαιρικούς αγώνες που επανειλημμένα έδωσε με τον ΠΣΑΠ για την ανακούφιση πασχόντων συνανθρώπων μας.
Έζησε μόνος, αλλά γνώρισε τη φροντίδα που του άξιζε από τους οικείους του. Ο χαρακτήρας του, ζυμωμένος με την ποντιακή αξιοπρέπεια της Δραπετσώνας, από τον θάνατο του πατέρα του στα Δεκεμβριανά σε βομβαρδισμό της αγγλικής αεροπορίας στο γεφυράκι που υπάρχει στη Νέα Λέσβο όπου έφτιαχνε οδόφραγμα, από τη φτώχεια και την ορφάνια που ακολούθησε, έμεινε αδιάφθορος. Αξίζει να σημειωθεί πως η εξωτερική του εμφάνιση μπορούσε να του εξασφαλίσει μεγάλη καριέρα. Σε αντίθεση με άλλους που έγιναν την ίδια περίοδο πρώτα ονόματα, προτίμησε να μην εξαργυρώσει τίποτε και να προσφέρει όσα μπορούσε, ταπεινά και αθόρυβα.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
