Ήρθε στην Ελλάδα, μας έκανε να θαυμάσουμε την μαγεία του και έγραψε ιστορία. Πριν από 15 χρόνια και κάτι, στις 4 Σεπτεμβρίου 2004, ο Αλφόνσο Φορντ έχασε τη μάχη με το θάνατο και βύθισε στη θλίψη όλο τον αθλητικό κόσμο. Ήταν ένας «αρτίστας» του μπάσκετ και παίκτης που λάτρευες να τον βλέπεις μέσα στο παρκέ. Ο ίδιος έκανε το άθλημα που αγαπούν πολλοί ακόμα πιο όμορφο. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και πάντα έτοιμος να εκτελέσει οποιαδήποτε άμυνα, ο Φορντ αποτέλεσε έναν από εκείνους που λάτρευες να παρακολουθείς. Εδώ, στην Ελλάδα, είχαμε την τύχη να τον παρακολουθήσουμε από κοντά, με απαρχή την ομάδα του Παπάγου και να σκεφτούμε ότι μετά τον Γκάλη είναι ίσως ο μεγαλύτερος σκόρερ που είδε από κοντά το ελληνικό κοινό.
Τη σεζόν 1996 – 97 αγωνίστηκε με την ομάδα του «Σαλούν», αφού ο Κώστας Μίσσας τον επέλεξε στον Αθλητικό Σύλλογο και από τις πρώτες του εμφανίσεις έδειξε ότι ήταν… γεννημένος δολοφόνος. Δεν χρειάστηκε χρόνο για να δείξει τι είναι ικανός να κάνει και έχοντας 24,6 πόντους, 5,2 ριμπάουντ και 3,2 ασίστ μέσο όρο, εντυπωσίασε από την πρώτη σεζόν. Το καλοκαίρι όμως όλα θα άλλαζαν. «Μετά τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, άρχισα να αισθάνομαι πόνους στην πλάτη. Δεν έδωσα σημασία. Πήγα στην Αμερική για διακοπές, άρχισα να παίζω μπάσκετ για να συντηρούμαι, αλλά οι πόνοι δεν υποχωρούσαν. Πήγα στον οικογενειακό μας γιατρό και μου έκανε αιματολογικές εξετάσεις. Εκεί φάνηκε ότι είχα σοβαρό πρόβλημα στο αίμα», έλεγε ο Φορντ.
Το πρόβλημα υγείας
Ο ίδιος έμαθε ότι υπάρχει πρόβλημα, ότι πάσχει από λευχαιμία και η τεράστια μάχη του ξεκινούσε. Έμεινε εκτός για έναν ολόκληρο χρόνο και το 1998 επιστρέφει στην Ελλάδα για λογαριασμό της ομάδας του Σπόρτινγκ. Ακολούθησε μία σπουδαία πορεία με το Περιστέρι (1999/01) και στη συνέχεια φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού (2001/02). Οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν τον ηγέτη που έψαχναν και ο Φορντ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του δόθηκε κάνοντας ακόμα μια καταπληκτική σεζόν. Ο Φορντ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Ελληνικού Πρωταθλήματος τέσσερις φορές και την αγωνιστική περίοδο 2000/01 ήταν και ο MVP της Α1. Παράλληλα, ήταν κορυφαίος σκόρερ στη Euroleague το 2001 και το 2002 και πλέον -μετά το θάνατό του- το συγκεκριμένο βραβείο φέρει το δικό του όνομα.
Όταν τελικά αποχώρησε από τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2002 πολλοί παραξενεύτηκαν, αλλά η αλήθεια ήταν ακόμα πιο σκληρή. Η καριέρα του συνεχίστηκε στην Ιταλία καθώς συμφώνησε με τη Σιένα και η… συνέχειά της ήταν το ίδιο εντυπωσιακή. Το καλοκαίρι του 2004, ο Φορντ ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση και μόλις δύο εβδομάδες αργότερα και σε ηλικία 33 ετών πέθανε σε ένα νοσοκομείο του Μέμφις, βυθίζοντας στη θλίψη τον κόσμο του αθλητισμού. Πρόλαβε να προσφέρει όσα άλλοι δεν κατάφεραν ποτέ. Πάντα με το χαμόγελο και πάντα με οδηγό το ταλέντο με το οποίο γεννήθηκε. Τέτοιες μέρες πριν από 15 χρόνια, δεν έφυγε ένας ασύλληπτα εξαιρετικός παίκτης, αλλά και ένας τεράστιος μαχητής της ζωής… Τα τελευταία χρόνια, όπως υπενθυμίζει η ιστοσελίδα menoumeholargo.gr, το λάβαρό του Φορντ κοσμεί το εξίσου θρυλικό Σαλούν στου Παπάγου, εκεί όπου οι παλαιότεροι είχαν την τύχη να ζήσουμε στιγμές αλησμόνητες, την αξέχαστη δεκαετία του ’90…