Πόσα βάσανα κρύβουν οι παιδικές ψυχές;
Γιατί κάποια παιδιά αποκτάνε ένα σημάδι στο στήθος όχι από βατόμουρο, ούτε κληρονομικό, αλλά σημάδι αφανές εσωτερικό;
Γιατί τα παιδιά παλεύουν μέσα σε μια γήινη κόλαση;
Μήπως οι επιλογές και οι πράξεις των προπατόρων κάνει τα παιδιά να μεγαλώνουνε τόσο άσχημα;
Μήπως θα ήταν πιο όμορφος ο κόσμος αν ήταν γεμάτος μόνο από παιδιά;
Μήπως ένα παιδί που αρνιέται να μεγαλώσει, είναι η μοναδική ελπίδα;
Μήπως θα πρέπει να δώσουμε σε όλους μια ευκαιρία να ζήσουνε σαν παιδιά;
Μήπως οι πρωταγωνιστές του θρύλου του γεφυριού της Άρτας αντιστοιχούν στους ήρωες της ιστορίας της Μαρίας Κωνσταντούρου;
Οικογενειακή βία, μέθυσοι γονείς, εγκαταλειμμένα παιδιά, ανώμαλοι που σκορπίζουν γύρω τους δυστυχία, σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και βρεφών, αφύσικες επιθυμίες και ηδονές, παράξενα ατυχήματα, δυσνόητες οδηγίες, κορίτσια με τραυματικό παρελθόν, πληγωμένα παιδιά, τραγικές ψυχοκόρες, τραυματισμένες παιδικές ψυχές, επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται την αφέλεια και την αγνότητα, φρικιαστικοί εφιάλτες, αγάπη και υπερβολική ζήλια, φυλακισμένες γυναίκες στην προσωπική τους κόλαση, διχασμένες συνειδήσεις, παιδιά που πληγώθηκαν και ζητάνε εκδίκηση, ανεκπλήρωτοι έρωτες, αγεφύρωτες σιωπές, πουλιά που μιλάνε, έχθρα, βία, παιδοφιλία, πόνος, τρόμος, εγκατάλειψη, αδικία, αντιζηλία, μίσος, ενοχή, απόρριψη, ανασφάλεια, δυστυχία, θάνατος, αναμνήσεις, μνήμη, νεκροί, τριτοπάτορες, πρόγονοι, φαντάσματα, αλαφροΐσκιωτοι, παράλληλα σύμπαντα, διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας, όνειρα και πλάσματα των γραπτών της συγγραφέως.
Ένα γοητευτικό βιβλίο που οι σελίδες του σε τυλίγουν σαν μαγνάδι, ιστορίες ζωής σαγηνευτικές και ταυτόχρονα βίαιες, όπου οι πληγές δεν γιατρεύονται ποτέ, μήτε μερεύουν οι καημοί, ούτε τα πάθη τιθασεύονται.
Ένα κείμενο λυρικό και ρηξικέλευθο, που αναστοχάζεται πάνω στα όρια του έρωτα, του μίσους, της αντιζηλίας, της εκδίκησης, του πάθους, της θέλησης, του ονείρου, της παιδικής βίας και της βουβής σιωπής.
Έργο βίαιο, συγκινητικό και αληθινό. Έργο για τον παλιό καιρό, για τον καιρό μας και τον καιρό που έρχεται…
———————-
Η Μαρία Κωνσταντούρου γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά νιώθει νησιώτισσα, επειδή είναι από τη Χίο, το νησί της μητέρας της. Άλλα έργα της είναι : «Όταν οι γυναίκες τολμούν», «Σε βλέπω παντού», «Το πολύ δεν είναι πάντα αρκετό», «Σκιές στο χρόνο» και «Ζωή μου, εσύ».
ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΑΧΑΝΑΣ
