Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου η εκδήλωση της Επιτροπής Ισότητας του Δήμου Βριλησσίων και του Cine-Δράση με τίτλο «Σπάσε τη Σιωπή» και στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για ένα φαινόμενο που περιλαμβάνει όλες τις εκφάνσεις της βίας.
Καθώς η προβολή της ταινίας «Μέσα από τα μάτια σου» που ήταν προγραμματισμένη μετά τις πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις των ομιλητών δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης χρόνου, η ταινία πρόκειται να προβληθεί αυτήν την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου στις 20.15 στον ίδιο χώρο (πρώην ΤΥΠΕΤ-Υμηττού και Πλαταιών).
«Δεν αρκούν τα panic button»
Σε σχετική ανακοίνωση, το Cine-Δράση αναφέρει:
«Όπως υποσχεθήκαμε την περασμένη Πέμπτη 28 Νοεμβρίου σε όσους παραβρέθηκαν στην εκδήλωση ‘’Σπάσε τη Σιωπή’’, συνεχίζουμε τις προβολές μας στις 5 Δεκεμβρίου στις 20.15, στο ΤΥΠΕΤ με την ταινία ‘’Μέσα από τα Μάτια σου’’ της: Iciar Bolein. Το ενδιαφέρον για το θέμα της βίας κατά των γυναικών ήταν πολύ μεγάλο, η συζήτηση τράβηξε σε μάκρος και ήταν αδύνατον να προβληθεί και ταινία. Αλλά καθώς η ζωή συνεχίζεται, η βία κατά των γυναικών παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις και πιο αποτρόπαιες μορφές, συνεπώς θα συνεχίζονται και οι προβολές του Cine -Δράση για το θέμα.
Η Bolein σκηνοθετεί το «Te doy mis ojos» προσπαθώντας μέσω της ιστορίας της Πιλάρ και του Αντόνιο να δώσει στον θεατή μια σφαιρική εικόνα για την πολυπλοκότητα της ενδοοικογενειακής βίας και την ανεπάρκεια των νομικών και κοινωνικών συστημάτων στις σύγχρονες κοινωνίες. Χωρίς περιττές σκηνές βίας, ξυλοδαρμούς και αιματοχυσίες, αναδεικνύει ως το πιο τρομακτικό και βάρβαρο στοιχείο όχι την βία αυτή καθεαυτή, αλλά το ξαφνικό, το ανεξέλεγκτο, το συντριπτικό της συμπεριφοράς του ήρωα της και του κάθε κακοποιητή. Το μεγάλο ερώτημα «γιατί είναι τόσο δύσκολο να σπάσει μια γυναίκα τον κύκλο της βίας και να απεμπλακεί από μια τόσο επώδυνη σχέση;» (το οποίο βρίσκεται διαρκώς στην επικαιρότητα και επανήλθε με δριμύτητα με την υπόθεση των δύο αστυνομικών) διατρέχει όλη την ώρα τη σκέψη του θεατή. Τι συμβαίνει και η Πιλάρ, ενάντια σε κάθε λογική, επιστρέφει στον Αντόνιο πάντα μετά τις βίαιες εκρήξεις του; Ποιοι μηχανισμοί την κρατάν αγκιστρωμένη πάνω του; Είναι μόνον οι προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένου του φόβου για αντίποινα, που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες όταν προσπαθούν να φύγουν από αυτό τον κύκλο βίας (το 75% όσων δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους δολοφονήθηκαν μετά την απομάκρυνση από τη σχέση); Είναι ο φόβος της έκθεσης στην κοινωνία; Είναι η πεποίθηση ότι το θύμα αρέσκεται στη βία, «τα θέλει και τα παθαίνει»; ΄Η μήπως είναι όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμα; Και όσα και να είναι τα αίτια και οι αφορμές αρκούν για να δικαιολογήσουν το μέγεθος του θέματος;
Δεν θα αναφερθούμε στα στοιχεία. Καταπέλτης όσα παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση από τις ομιλήτριες, αποκαλυπτικά για τη ζοφερή κατάσταση που επικρατεί και στην ελληνική κοινωνία. Απλά να εκφράσουμε και εδώ την πεποίθηση ότι δεν αρκούν τα panic button, τα save houses κλπ. είναι μέτρα καταστολής και όχι πρόληψης. Δεν αντιμετωπίζουν τις ρίζες που προκάλεσαν προκαλούν και συντηρούν το πρόβλημα. Όσο συνεχίζουν να κυριαρχούν οι πατριαρχικές αντιλήψεις, όσο υπάρχουν οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που το συντηρούν, φιλόσοφοι και φιλοσοφικά συστήματα που το δικαιολογούν, θρησκείες που το ευλόγησαν και το ευλογούν με τα δόγματα τους, νόμοι που το υποθάλπτουν, νοοτροπίες που το βοήθησαν να ανθίσει, το έκαναν αποδεκτό στις συνειδήσεις μεγάλης μερίδας του πληθυσμού και επέβαλαν τη σιωπή στα θύματα του τόσο το φαινόμενο της Βίας εναντίον των γυναικών θα ζει και θα βασιλεύει».
Η ταινία
Μια χειμωνιάτικη νύχτα, μια τρομαγμένη νέα γυναίκα, η Πιλάρ, ετοιμάζει τον γιο της και μαζί εγκαταλείπουν την συζυγική εστία. Βρίσκουν καταφύγιο στο σπίτι της αδελφής της Άνα, μιας ανεξάρτητης γυναίκας. Ιατρικές αναφορές και γνωματεύσεις αποδεικνύουν ότι έχει επανειλημμένα πέσει θύμα κακοποίησης από το σύζυγό της Αντόνιο. Εκείνος από την πλευρά του λατρεύει την Πιλάρ, ισχυρίζεται ότι είναι η ηλιαχτίδα του και μόνο μέσα από τα μάτια της μπορεί να δει τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά είναι ένας άρρωστος άνθρωπος, ζηλιάρης, ανασφαλής, γεμάτος συμπλέγματα κατωτερότητας. Το μίσος, η επίγνωση της ανεπάρκειας του πάντα τον οδηγούν σε βίαιες εκρήξεις εναντίον της. Και ναι μεν η Πιλάρ είναι το κέντρο του κόσμου του αλλά είναι και το επίκεντρο των εμμονών του, το αστέρι της νόσου του. Οτιδήποτε κάνει εκείνη, οποιαδήποτε δεξιότητα της αποδεικνύει την βούλησή της για ανεξαρτησία και τη δυνατότητα της να ζήσει έξω από την «κατοχή» του αποτελεί μια πρόκληση.
Στην απουσία της, θα την αναζητήσει παντού. Όταν την ξαναβρεί θα της υποσχεθεί ότι δεν πρόκειται να την ξαναγγίξει, να την απειλήσει, να την χτυπήσει. Θα καταφύγει, μάλιστα, στην βοήθεια των ειδικών, θα ακολουθήσει ομαδική συμβουλευτική θεραπεία για άντρες με βίαιη συμπεριφορά και μέσω αυτής θα κάνει ένα διεισδυτικό προσωπικό ταξίδι στα βάθη του εαυτού του. Όλα δείχνουν ότι ξέρει πια να τιθασεύει την οργή του. Η Πιλάρ, έχει βρει στο μεταξύ δουλειά , έχει ανακαλύψει το μεγάλο ενδιαφέρον και το ταλέντο της στην τέχνη και ανασυντάσσει τον εαυτό της. Αλλά εξακολουθεί να είναι τρελά ερωτευμένη μαζί του. Η άσβεστη ερωτική της επιθυμία την οδηγεί στο κρεβάτι του. Η αντισυμβατική Άνα την συμβουλεύει να μην επιστρέψει, η συντηρητική και συγκαταβατική μητέρα τους την προτρέπει να τα ξαναβρεί μαζί του, να του δώσει μια ακόμα ευκαιρία. Σε πείσμα κάθε λογικής, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κάνει λάθος επιστρέφει «δοκιμαστικά». Αλλά ο έρωτας δεν είναι αρκετός για να τους σώσει. Το σπίτι γίνεται κόλαση, η αγάπη πόνος και οι σχέσεις στοργής και προστασίας άγριος τρόμος.
Η σκηνοθεσία
Η Iciar Bolein σκηνοθετεί μια ταινία καταπέλτη, μικρή, τρυφερή, προσωπική και απίστευτα δυνατή για το δύσκολο θέμα της. Αν και σε όλη την διάρκεια υπάρχει μόνον ένα βίαιο επεισόδιο, ωστόσο διαρκώς παρακολουθούμε τη δυναμική της εξουσίας και του ελέγχου που ο άντρας ασκεί πάνω στην γυναίκα του μέσω συναισθηματικών, λεκτικών και άλλων μορφών κακοποίησης Η ηθοποιός Laia Marull, στο ρόλο της Πιλάρ δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία, που φτάνει κοντά στην τελειότητα. Τα συναισθήματα της απεικονίζονται έντονα και καθαρά σε όλο της το σώμα, στους μύες του λαιμού, τα μάγουλα, τα μάτια. Ο Luis Tosar πάντα εξαιρετικός, είναι και εδώ απόλυτα πειστικός ως οργισμένος Αντόνιο ενώ εξαιρετική παρουσία είναι και η Rosa María Sardà στο ρόλο της Άνα.
Η ταινία τιμήθηκε με 42 Βραβεία στα φεστιβάλ όλου του κόσμου, καθώς και 7 Βραβεία Goya στην Ισπανία: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Α΄ Ανδρικού, Α΄ και Β΄ Γυναικείου Ρόλου, Καλύτερου Ήχου.
Ισπανία, 2003. Διάρκεια:107΄. Σενάριο: Iciar Bolein-Alicia Luna. Σκηνοθεσία: Iciar Bolein. Πρωταγωνιστούν: Laia Marul, Luis Tosar, Candela Pana, Rosa Maria Sarda, Kiti Manver, Sergi Calleja, David Mooney, Nicolás Fernández Luna, Elisabet Gelabert, Elena Irureta, Chus Gutiérrez, Antonio de la Torre, Aitor Merino, Francesc Garrido, Javier Batanero. Φωτογραφία: Carles Gusi. Μουσική: Alberto Iglesias.
Εδώ το trailer: https://www.youtube.com/watch?v=C1VH0IbKhsk
