Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Από τον Οκτώβριο του 2017, πήγα ως νομοταγής πολίτης και έβγαλα ηλεκτρονική «προσωποποιημένη κάρτα απεριορίστων διαδρομών» για τα μέσα αστικής συγκοινωνίας. Με τον ΑΜΚΑ μου, το ΑΦΜ μου και ό,τι άλλο μου ζητήθηκε, που τα υπέβαλα ηλεκτρονικά από το σπίτι, τύπωσα το χαρτί με το barcode και πήγα στο ταμείο του σταθμού ΗΣΑΠ στο Μαρούσι και παρέλαβα την κομψή μου κάρτα. Προχωρημένα πράγματα.
Έρχομαι στο σήμερα, λοιπόν, που έχουν κλείσει οι μπάρες σε όλους τους σταθμούς και οι κάτοχοι καρτών έχουν αυξηθεί. Πολλοί σταθμοί έχουν κατασκευαστεί πριν 50 χρόνια και δεν έχουν τις προδιαγραφές να αντέξουν τον φόρτο των επιβατών να διέρχονται από δύο, τρεις ή τέσσερις θύρες. Παρατηρείται λοιπόν στις ώρες αιχμής το φαινόμενο, δεκάδες κόσμου να προσπαθούν να βγουν από τις πλατφόρμες, όταν άλλοι βιάζονται να μπουν, αφού από τις ίδιες μπαίνουν και βγαίνουν. Χάος.
Αλλά δεν φτάνει αυτό. Είναι και η ταχύτητα που ανοιγοκλείνουν οι μπάρες. Διότι μέχρι να κλείσουν, μαζί με τον νόμιμο επιβάτη περνούν και δύο τσαμπατζήδες, τουλάχιστον.
Προχθές το μεσημέρι με πολύ κόσμο, κατά την έξοδό μου στο Μαρούσι, τοποθετώ την κάρτα στον αισθητήρα, ακούω το μπιπ, βλέπω τη μπάρα μου να ανοίγει, αισθάνομαι σπρωξιά από αριστερά, προσπαθώ να φυλαχτώ (διότι από σπρωξιά πριν μερικά χρόνια μου έκλεψαν το κινητό) και να ισορροπήσω ταυτόχρονα, μην πέσω και σπάσω κανα χέρι πάλι, όπου τσουπ παρεμβάλλονται δύο ευέλικτοι νεαροί και κλείνει η μπάρα πριν προλάβω να περάσω.
«Τελειώνετε κύριε», μου φωνάζει μια κυρία από πίσω δεξιά, «υπάρχει και άλλος κόσμος». Λες και δεν το ήξερα. «Χτύπησα κάρτα κυρία μου, αλλά εδώ με παρέκαμψαν δύο τσαμπατζήδες», εξηγώ στη δίκαια αγανακτισμένη κυρία. Αλλά μέχρι να εξηγήσω, άλλη κυρία τοποθετεί την κάρτα της, ανοίγει η μπάρα, περνάει μαζί με την κορούλα της και εγώ με τη διαμαρτυρόμενη συνεχίζουμε να είμαστε «μέσα».
Σε ρωτάω ψύχραιμα: Τι θα έκανες εσύ; Διότι εγώ παραμέρισα ευγενικά να περάσει η εκνευρισμένη κυρία. Ηρεμούν τα πράγματα, τοποθετώ πάλι την κάρτα μου και… «έχετε χρησιμοποιήσει την κάρτα σας για έξοδο», μου λέει το μηχάνημα και δεν ανοίγει τη μπάρα. Τι πρέπει να κάνω εγώ τώρα;
Εκείνη τη στιγμή από την εξωτερική πλευρά, ένας νεαρός χρησιμοποιεί κάρτα για να εισέλθει. Η μπάρα ανοίγει, ο νεαρός εισέρχεται κι εγώ, μιας και ο χρόνος που μένει ανοιχτή είναι μεγάλος, εξέρχομαι. Η κάρτα μου είναι επικυρωμένη άλλωστε.
«Σα δεν ντρέπεσαι, τσαμπατζή» μου πετάει στα μούτρα ο νεαρός τρέχοντας προς τις σκάλες. Να που έγινα και τσαμπατζής…