Στην πραγματικότητα, οι «πρωτοκλασάτοι» ή και «εγκεκριμένοι» δημοσιογράφοι συμπληρώνουν το προπαγανδιστικό έργο του εκάστοτε προέδρου. Όταν αυτός δεν θέλει να οξύνει τους τόνους για ένα θέμα, αναθέτει τη «βρόμικη δουλειά» στους δημοσιογράφους.
Αυτό ήταν και το πλαίσιο του κυρίου άρθρου της εφημερίδας International Herald Tribune, της 21.2.2007. Ο δημοσιογράφος Roger Cohen της New York Times (δηλαδή μιας θεωρούμενης «προοδευτικής» εφημερίδας!) έδωσε τα φώτα του στην Tribune, με θέμα την περίφημη ομιλία του προέδρου Πούτιν στο Μόναχο.
Εύγλωττος τίτλος: «Μια απάντηση του Μπους στον Πούτιν, με προστιθέμενη σκληρότητα»!
Ο Cohen κατηγορεί, στην εισαγωγή της «απάντησης», τον Πούτιν ότι «πλησιάζει στη διεθνή σχολή σκέψης ABC», δηλαδή (Α)χμαντινετζάντ, (Β)Μπασάρ αλ-Άσαντ και (C)Τσάβες»! Παράλληλα, θεωρεί «νερόβραστη» τη στάση του Μπους και αναλαμβάνει να απαντήσει για λογαριασμό του. Η «απάντηση» είναι ένα ωμό ψυχροπολεμικό κείμενο, που θυμίζει τις χειρότερες στιγμές των δεκαετιών 1960-1990. Γράφει, μεταξύ άλλων:
Mπους προς Πούτιν
«Η Ρωσία είναι μεγάλη, Βλαντιμίρ, αλλά η ιστορική μνήμη είναι μεγαλύτερη. Ξέχασες τους Ούγγρους μάρτυρες (σ.σ.: εννοεί τα φασιστικά αποβράσματα, που κρεμούσαν ανάποδα τους κομμουνιστές!) του 1956; Σου διαφεύγει η Άνοιξη της Πράγας, που ακολούθησε 12 χρόνια μετά; Ποιο νομικό σύστημα επιτρέπει την ατιμωρησία των δολοφόνων της Πολιτκόφσκαγια; Η υπερβολική χρήση βίας δεν αφορά τις δικές σου δυνάμεις στην Τσετσενία;
Ξέρω ότι μίλησα στο παρελθόν για τη μάχη μεταξύ καλού και κακού. Εννοούσα ότι ο 20ός αιώνας είδε τη μάχη μεταξύ της ιερότητας της αυτόνομης ανθρώπινης ύπαρξης (sic!) και της απώλειας της ανθρωπιάς, που προκάλεσαν ο κομμουνισμός και άλλες ένοπλες ουτοπίες.
Αν έχεις πρόβλημα με την επέκταση του ΝΑΤΟ, προσπάθησε να το δεις σαν μια εγγύηση για τους λαούς που το χρειάζονται, ότι δεν θα ελεγχθούν και πάλι παρά τη θέλησή τους, κάτι που χρωστάμε στους Ευρωπαίους απ’ την εποχή που η ανθρωπιά τους ξεπουλήθηκε στη Γιάλτα.
Ίσως το θράσος σου είναι φυσικό επακόλουθο της κατάπτωσης μιας πρώην μεγάλης δύναμης, με μειούμενο στρατό και πληθυσμό, θλιβερές εκλογές με εθνικιστικές κορόνες, χαμένη διεθνή επιρροή και με το όνειρο της μετατροπής των πετροδολαρίων σε νέα ισχύ.
Ξέρω ότι η ανατροπή άλλου ενός δικτάτορα, μέσω της εισβολής μας στο Ιράκ, δημιούργησε μια κατάσταση απαράδεκτης βιαιότητας. Σαν κάθε μεγάλη δύναμη, κάναμε κι εμείς τα λάθη μας.
Αλλά το Γκουαντάναμο δεν είναι τα σοβιετικά γκουλάγκ και οι φτηνές επιθέσεις κατά των ΗΠΑ δεν λύνουν τα προβλήματα. Το ΝΑΤΟ δεν είναι το πρόβλημά σου ούτε οι ΗΠΑ. Το πρόβλημα της Ρωσίας είναι πολύ πιο παλιό: Να αποφασίσει πόσο μπορεί να απομακρυνθεί απ’ τον αυταρχισμό, μια ευρασιατική δύναμη παγκοσμίων διαστάσεων».
Αυτά ήταν τα κύρια σημεία της «δημοσιογραφικής απάντησης», που έδωσε ο Roger Cohen, για λογαριασμό του αφεντικού του, στον «γαλανομάτη Πούτιν». Μετά από μια βαθιά ανάσα, αποφάσισα να του στείλω κι εγώ μια «απάντηση», τα βασικά σημεία της οποίας είναι:
Μαρούσι 25.2.2007
Αγαπητέ Ρότζερ,
Φαντάζομαι ότι το να γράφεις στους «Times» και την «Tribune» θα είναι μια καταπληκτική εμπειρία! Εγώ έχω μόνο 30.000 αναγνώστες, όμως είμαι πολύ ευχαριστημένος απ’ αυτούς, αλλά και εκείνοι μαζί μου, επειδή δεν προσπαθώ να τους σερβίρω κατασκευασμένες ειδήσεις. Μεγάλη υπόθεση να σε διαβάζουν χιλιάδες αναγνώστες σ’ όλο τον κόσμο, αλλά σημασία δεν έχει πού γράφεις, αλλά τι γράφεις!
Αν κρίνω απ’ το όνομά σου, είσαι προφανώς εβραϊκής καταγωγής. Οι γονείς μου κι εγώ γεννηθήκαμε στη Θεσσαλονίκη, κέντρο εβραϊκής παρουσίας επί αιώνες. Λίγα χρόνια άρκεσαν για να δολοφονηθούν σχεδόν όλοι! Διδάχτηκα απ’ τους γονείς μου να σέβομαι το Ολοκαύτωμα, όμως ιδέες σαν τις δικές σου το βάζουν σε περιπέτειες. Δείχνεις οργισμένος απ’ την περήφανη στάση του Πούτιν στο Μόναχο, αλλά δεν σπαταλάς ούτε μια κουβέντα για την αναγέννηση του φασισμού στις βαλτικές χώρες και στην Ιαπωνία.
Δικαίωμά σου να επιλέγεις τον τρόπο που θα προστατεύσεις τις «αλήθειες» σου. Το μέλλον θα δείξει αν ήταν ο ενδεδειγμένος. Σου στέλνω μια φανταστική απάντηση του Πούτιν, στη δική σου φανταστική απάντηση του Μπους. Αν βρεθείς στην Αθήνα, θα χαρώ να σε γνωρίσω!
Πούτιν προς Mπους
«Χαίρομαι πολύ, Τζορτζ, που έλαβα μια πραγματική απάντηση κι όχι επηρεασμένη απ’ την πίεση που δέχεσαι διεθνώς. Πράγματι, δεν θα ήθελα καθόλου να αλλάξω θέση μαζί σου! Τίποτε δεν φαίνεται να λειτουργεί σωστά στη γειτονιά σου! Χάνεις τους καλύτερους φίλους σου (Ντόναλντ, Μπόλτον κ.λπ.), το Ιράκ δεν μοιάζει με μοντέλο "εξαγόμενης δημοκρατίας", το Αφγανιστάν ακολουθεί κατά πόδας, η οικονομία σου δεν μοιάζει ανθηρή κι ο λαός σου (σε αντίθεση με τον δικό μου…) δεν δείχνει να σε λατρεύει!
Ναι, η Ρωσία είναι μεγάλη, το ίδιο και η ιστορική μας μνήμη. Ξέρουμε όλοι τι ακολούθησε το λανσάρισμα της "δημοκρατίας" στην πρώην ΕΣΣΔ, την πρώην Γιουγκοσλαβία και άλλες "πρώην" χώρες της Ευρώπης. Δεν θυμάμαι να διαμαρτυρήθηκες, όταν ο "δημοκράτης" προκάτοχός μου βομβάρδισε εν ψυχρώ το ρωσικό κοινοβούλιο, "ζωντανά" στο CNN σας.
Τολμάς να μιλάς για την Τσετσενία, την ώρα που οι κεφαλές αυτών των ψυχρών τρομοκρατών φιλοξενούνται πλουσιοπάροχα απ’ τον φίλο σου τον Τόνι, στο κέντρο του Λονδίνου!
Πόσο μου άρεσαν οι ιστορικές σου αναδρομές! Πόσο φρικτή αυτή η Σοβιετική Ένωση! Και πόσο μακριά απ’ τον δημοκρατικό χειρισμό των διεθνών ζητημάτων, απ’ τις ΗΠΑ. Δεν ξεχάσαμε, για παράδειγμα, την πλήρη στήριξή σας στις δικτατορίες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας. Αλλά τι όμορφα δημοκρατικά καθεστώτα είχατε επιβάλει και στη Λατινική Αμερική! Παραλίγο να ξεχάσω τον "δημοκράτη" φίλο σας Σουχάρτο στην Ινδονησία και τους συναδέλφους του στο Πακιστάν και τη Σαουδική Αραβία.
Αφού δείχνεις τόσο ενδιαφέρον για το πολιτικό μας σύστημα και τις δολοφονίες που σημειώνονται, θα σου θυμίσω την διαδοχική εκτέλεση δύο κορυφαίων πολιτικών στη χώρα σου, που τύχαινε να είναι αδέλφια!
Σου δίνω μια συμβουλή: Κοίτα τη δουλειά σου και άσε τον υπόλοιπο κόσμο στην ησυχία του! Θα επιζήσουμε χωρίς εσένα, ίσως πιο καλά. Η Ρωσία θα βρει το δρόμο της, χωρίς τη δική σου "βοήθεια". Δική σου είναι η απόφαση, πόσο μπορεί να απομακρυνθεί απ’ τον αυταρχισμό, μια πρώην “μοναδική υπερδύναμη” παγκοσμίων διαστάσεων!».
Χρήστος Φωτιάδης