Το παραπάνω απλό παράδειγμα τολμούμε να υποστηρίξουμε ότι περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί σε κάποιους δήμους της περιοχής μας. Υπάρχουν, δηλαδή, νοικοκυρεμένες δημοτικές αρχές που, ακόμη και με λιγότερους πόρους, ούτε την ποιότητα των δημοτικών υπηρεσιών τους θα υποβαθμίσουν, ούτε θα προσφύγουν σε ανεξέλεγκτο δανεισμό. Αντιθέτως, υπάρχουν κάποιες αιρετές διοικήσεις που «ξιφουλκούν» κατά των νομοθετών του «Καλλικράτη», όχι γιατί δεν θα μπορούν να συντηρήσουν το επίπεδο των σημερινών υπηρεσιών προς τους δημότες τους, αλλά κυρίως γιατί περιορίζονται τα κονδύλια που είχαν συνηθίσει να διασπαθίζουν κατά βούληση.
Ας περάσουμε, τώρα, στο θέμα των συνενώσεων. Κι εδώ πάλι έχουμε μια κριτική που δύσκολα πείθει τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα ότι πηγάζει από την πραγματική ανάγκη να διατηρηθεί η ιστορικότητα μερικών δήμων και κοινοτήτων ή από το ενδιαφέρον να μη χαθεί η προσωπική επαφή των αιρετών με τους δημότες. Χωρίς, βέβαια, να υποστηρίζει κανείς ότι δεν ελλοχεύουν και τέτοιοι κίνδυνοι στο υπό εξέλιξη εγχείρημα της αυτοδιοικητικής αλλαγής.
Όταν, όμως, επιχειρείς βαθιές τομές σε κάποιον χώρο, έχεις σχεδόν τη βεβαιότητα ότι θα υπάρξουν και κάποιες απώλειες. Αρκεί αυτές να μην υπερτερούν των θετικών επιπτώσεων και άρα απειλούν με ακύρωση το όλο εγχείρημα. Στην περίπτωση του «Καλλικράτη» δεν πιστεύουμε ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Απεναντίας, θεωρούμε ότι οι συνενώσεις θα δημιουργήσουν ισχυρότερους αυτοδιοικητικούς πυρήνες, πιο ευέλικτους στη λήψη αποφάσεων, πιο αποτελεσματικούς στην υλοποίηση έργων και στην προσφορά υπηρεσιών, πιο «ανοικτούς» στον έλεγχο των εποπτικών οργάνων.
Φυσικά, βασική προϋπόθεση των παραπάνω, είναι αυτοί οι νέοι αυτοδιοικητικοί πυρήνες να πλαισιωθούν με ικανά, έμπειρα και οραματικά στελέχη. Και σε αυτό, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν χωρούν νομοθετήματα και ειδικές διατάξεις. Τα πρόσωπα που θα κληθούν να πληρώσουν τις αντίστοιχες θέσεις θα τα επιλέξουμε εμείς, οι δημότες. Με άλλα λόγια, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα έχουμε κανένα κακό νομοθέτη να τον φορτώσουμε με τα δικά μας λάθη και να τον ξαποστείλουμε, ως άλλον αποδιοπομπαίο τράγο.
Η επομένη των προσεχών αυτοδιοικητικών εκλογών δεν αφήνει περιθώρια για «κοψοχέρηδες». Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος θα μπορεί πλέον ν’ αναγνωρισθεί. Κι αυτή τη φορά, δεν μιλάμε απλώς για κάποιες αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά για μια κρισιμότατη εκλογική αναμέτρηση, από την οποία θα προκύψουν περιφερειάρχες και δήμαρχοι, με σαφώς διευρυμένες αρμοδιότητες και εξουσίες επί πολλών «καυτών» ζητημάτων της καθημερινότητάς μας.
Αν επιλέξουμε να μείνουμε αμέτοχοι ή να ψηφίσουμε κατά… παράδοση, τότε θα έχουμε κι εμείς συντελέσει σε μια πιθανή απαξίωση του «Καλλικράτη». Ας μη λησμονούμε εξάλλου, ότι ο Παρθενώνας δεν οικοδομήθηκε και δεν διατηρήθηκε για τόσους αιώνες, μόνο και μόνο χάρη στον πράγματι εμπνευσμένο σχεδιασμό του, αλλά και χάρη στη δημιουργική συνεισφορά μια πλειάδας εργατών. Χωρίς αυτούς, το αρχαίο μνημείο θα είχε μείνει στα χαρτιά και η Ελλάδα θα στερείτο αυτού το παγκόσμιου πολιτιστικού συμβόλου…
