Η κατάσταση που διαμορφώνεται ενόψει του φετινού χειμώνα για τη -σε βαθιά οικονομική κρίση- χώρα μας, εάν δεν ήταν τραγική, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τραγελαφική. Όποιος, από διαστροφή ή επαγγελματική ανάγκη, παρακολουθεί ανελλιπώς την τρέχουσα επικαιρότητα αισθάνεται ως θεατής σε ένα θέατρο παραλόγου, όπου η πραγματικότητα διαστρέφεται, προκειμένου να «χωρέσει» στα πλάνα των σχεδιαστών της νέας Ελλάδος.
Γράφει ο Θάνος Σταθόπουλος
Το τελευταίο «επεισόδιο» με τα μη ηλεκτροδοτούμενα νοικοκυριά έρχεται απλώς να επιβεβαιώσει ότι στο Μέγαρο Μαξίμου και τα υπουργικά γραφεία μάλλον «η μπάλα έχει πλέον χαθεί». Και τούτη είναι η πλέον ανώδυνη εξήγηση των όσων ασύλληπτων συμβαίνουν τελευταίως, γιατί η άλλη εκδοχή έχει να κάνει με μία κυβέρνηση ανάλγητη, η οποία δεν διστάζει να θυσιάζει ακόμη κι ανθρώπινες ζωές προκειμένου να δείξει διαγωγή κοσμιοτάτη προς τους δανειστές της.
Ουδείς νοήμων πολίτης μπορεί να δεχθεί ότι ο κρατικός μηχανισμός ανακάλυψε αίφνης, κι ενώ τα πρώτα χιόνια έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους, ότι θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης για τα νοικοκυριά που δεν ηλεκτροδοτούνται, αφού αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τη ΔΕΗ. Φανταζόμαστε ότι οι πολυσπουδαγμένοι υπουργοί, γενικοί γραμματείς κι άλλοι «φαρισαίοι» των υπουργείων και των κεντρικών υπηρεσιών θα έμαθαν στα πανεπιστήμια που φοίτησαν ότι ακολουθώντας απλούς κανόνες λογικής μπορούμε να οδηγηθούμε από ένα συγκεκριμένο γεγονός (π.χ. εκατομμύρια σπίτια χωρίς ηλεκτρικό) σε άμεσα προβλέψιμες καταστάσεις (π.χ. κίνδυνος επιβίωσης για τους διαμένοντες σε αυτά).
Δυστυχώς, όμως, από την Ελλάδα του 2013, εκτός από τα κεφάλαια, απουσιάζει παντελώς και η λογική. Ο κρατικός μηχανισμός βρίσκεται σε μόνιμη ύπνωση, από την οποία ξυπνά κατά διαστήματα εξαιτίας ακραίων γεγονότων (π.χ. δολοφονίες πολιτών από χρυσαυγίτες, παιδιά που πεθαίνουν από αναθυμιάσεις μαγκαλιών, σπίτια που γίνονται στάχτη, ενίοτε μαζί με τους διαμένοντες σε αυτά, από κακή χρήση τζακιών κ.λπ.), για να επανέλθει στον λήθαργό του, με το που τα παραπάνω συμβάντα βγαίνουν εκτός του… πλάνου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Είναι δε τόση η υποκρισία της κυβέρνησης που καταντά προκλητική, ιδιαίτερα όταν διάφοροι εκπρόσωποί της διασπείρονται σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, υπερασπιζόμενοι την ακολουθούμενη πολιτική και υποσχόμενοι ότι οι καλύτερες μέρες έρχονται. Και δείχουν τόσο σίγουροι για τα λεγόμενά τους, τόσο υπερήφανοι για τα έργα τους, που δεν αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν ούτε μία απλή συγνώμη από εκείνους τους πολίτες οι οποίοι πληρώνουν με τίμημα την ίδια τη ζωή τους τα μνημονιακά πειράματα οικονομικής ανόρθωσης…
Τούτη η στήλη, από τον πρώτο καιρό που άρχισε να διαφαίνεται το σκοτεινό τούνελ στο οποίο έμπαινε η χώρα, τάχθηκε αναφανδόν υπέρ εκείνης της πολιτικής και των μέτρων που θα έβαζαν οριστικά τέλος στην άναρχη ανάπτυξη του ελληνικού κράτους. Ωστόσο, είχε θέσει δύο βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη ήταν ότι η κυβέρνηση οφείλει να πείσει εμπράκτως ότι, από εδώ και στο εξής, δεν θα αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της ειλικρίνειας των προθέσεών της σε ό,τι αφορά το νοικοκύρεμα του δημόσιου τομέα, τη πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής και το σπάσιμο των κυκλωμάτων, που οδήγησαν τη χώρα στην άκρη του γκρεμού.
Η δεύτερη προϋπόθεση ήταν ότι η λήψη σκληρών μέτρων θα πρέπει να διαπνέεται από κοινωνική δικαιοσύνη στην εφαρμογή τους και κυρίως να συνοδεύεται από πολιτικές ανακούφισης των πραγματικά χειμαζόμενων κοινωνικών ομάδων.
Δυστυχώς, όσο καλόπιστος κι αν είναι ένας πολίτης σήμερα, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι τηρήθηκε κάποια από τις δύο προαναφερόμενες προϋποθέσεις. Η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στο κράτος, αντί να αυξάνεται, μειώνεται δραματικά, η φοροδιαφυγή καλά κρατεί, οι φτωχοί γίνονται ακόμη φτωχότεροι και το κυριότερο, από πουθενά δεν διαφαίνεται «το φως στην άκρη του τούνελ».
Υπό αυτές τις συνθήκες, μία υπεύθυνη κυβέρνηση, βλέποντας ότι το μίγμα της πολιτικής που ακολουθεί, έστω κι αναγκαστικά, οδηγεί σε ακραίες κοινωνικά καταστάσεις, θα επιχειρούσε τουλάχιστον μία σοβαρή επαναδιαπραγμάτευση με τους διεθνείς δανειστές της χώρας. Ωστόσο, η νυν κυβέρνηση αποδεικνύεται πολύ αδύναμη, όχι να πράξει κάτι τέτοιο, αλλά ακόμη και να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος που έχει δημιουργήσει και τον άμεσο κίνδυνο που την απειλεί.
Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν με υπολογιστικά συστήματα, επιστημονικούς πειραματισμούς ή οτιδήποτε άλλο κατεβάζει η κούτρα τους να χειραγωγούν εσαεί τις μάζες και να τις κατευθύνουν κατά πώς επιθυμούν, μάλλον ξεχνούν τα ιστορικά ατυχήματα. Ας σπεύσουν, λοιπόν, μαζί με την επανασύνδεση του κομμένου ρεύματος των νοικοκυριών, να επανασυνδεθούν κι αυτοί με την πραγματικότητα, γιατί διαφορετικά ίσως να μην αποφύγουν την… ηλεκτροπληξία…
