Η ημέρα αυτή 25η Μαρτίου 1821, κλείνει μέσα της το πνεύμα της φυλής μας. Κλείνει την ελληνική ψυχή.
Φέρνουμε στο νου μας τη μεγάλη στιγμή της Επανάστασης του 1821. Ο νους μας πετάει εκεί μακριά στην απόμερη Αγία Λαύρα.
Του Ανδρέα Φ. Βασιλείου,
Επίτιμου Σχολικού Συμβούλου, Ειδικού Παιδαγωγού, Πολιτικού Επιστήμονα
Εκεί κάτω από ένα πλάτανο βλέπουμε με τη φαντασία μας τη μεγάλη συγκέντρωση των καπεταναίων με τα χρυσοκεντημένα τους ρούχα και τα λαμπερά σπαθιά τους. Έχει τελειώσει η θεία λειτουργία. Στον αέρα πλανάται ο αχός των σποραδικών γεγονότων, που ομιλούν για το μεγάλο ξεκίνημα. Όλοι στέκονται και συζητούν γύρω από τους μεγάλους αρχηγούς που παρευρίσκονται εκεί.
Ξαφνικά όλοι σωπαίνουν. Έφτασε η μεγάλη στιγμή στο ναό μέσα καλούνται όλοι . Στην ωραία πύλη στέκεται λαμπαδένιος ο Μητροπολίτης παλαιών Πατρών Γερμανός και άλλοι συλλειτουργοί του. Όλοι είναι χλωμοί, και τα χείλη τους τρέμουν από συγκίνηση. Πάνω από τα κεφάλια όλων φτερουγίζει η μεγάλη ιδέα της απελευθέρωσης.
Κι ενώ όλοι σιωπούν. Κι ενώ η καρδιά όλων χτυπάει δυνατά, ρυθμικά, σαν από πυρετό, ο λεβεντόκορμος Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός σοβαρός απλώνει το χέρι του και παίρνει το λάβαρο της ωραίας πύλης . Το πιάνει στις άκρες του με τα δύο του χέρια και το σηκώνει ψηλά. Όλοι κλαίνε από συγκίνηση. Κλαίνε γιατί έφτασε η μεγάλη ώρα. Και εκείνος με τη βροντερή φωνή του ψέλνει:
– Αναστήτω η Ελλάς και διεσκορπισθήτωσαν και φυγέτωσαν από προσώπου αυτής.
Και όπως είναι όλοι σκυμμένοι, κάτω από τα άγια χέρια του σεβασμίου ιεράρχου , ορκιζόντουσαν με τη φωνή διακοπτόμενη από τα αναφιλητά το φοβερό όρκο: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ.
Και τα βουνά τριγύρω γίνονται σάλπιγγες, που παίρνουν τον όρκο και τον διαλαλούν στα πέρατα της Τουρκίας και του κόσμου.
Η θύελλα ξέσπασε. Ο χείμαρρος κατεβαίνει. Αλίμονο σ’ εκείνον που θα έρθει εμπρός του.
Ζηλεύω εκείνους που βρέθηκαν εκεί. Όσους είχαν την τιμή να βρεθούν σ’ αυτό το πανηγύρι της Πατρίδος . Όλους αυτούς που είχαν την ευκαιρία να ορκισθούν στην Ελευθερία της Πατρίδος, να αποφασίσουν να δώσουν τη ζωή τους για την ανάσταση της Ελλάδος.
Μα η σκέψη μας δεν στέκει μόνο στο γεγονός αυτό. Πετάει και σε κάποιο άλλο ιερό κλειστό χώρο, όπου η Παρθένος αγνή και λευκή σαν κρίνος δέχεται την επίσκεψη ενός ουρανόσταλτου αγγέλου. Και αυτός φέρνει ένα μεγάλο μήνυμα τη στιγμή εκείνη στην Παρθένο και σε όλο τον κόσμο, την απελευθέρωση μας από το βαρύ ζυγό της δουλείας της αμαρτίας.
Γλυκός χαιρετισμός προς την ανθρωπότητα, που μας συγκινεί, γιατί το μήνυμα εκείνο είναι μήνυμα για κάθε εποχή και για κάθε άνθρωπο. Συνεπώς και για μας , για όλους μας.
Αυτά τριγυρνούν και κυριαρχούν στη σκέψη μας την πραγματικά μεγάλη αυτή ημέρα. Πώς λοιπόν μπορεί να μη γιορτάσουμε με αληθινή διάθεση και χαρά την 25η Μαρτίου όταν γιορτάζει μαζί η Πατρίδα και η Θρησκεία;
