Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 31/05/2025
Aντέχει ή όχι η κοινωνία την άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο; Ένα θέμα που ήταν ταμπού για αρκετές κυβερνήσεις και για αρκετά χρόνια ανοίγει τώρα από τη σημερινή κυβέρνηση εν όψει της (μελλοντικής) συνταγματικής αναθεώρησης, δια στόματος μάλιστα του ίδιου του πρωθυπουργού.
Για να φτάσουμε ωστόσο σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει πρώτα να περάσουμε από πολλά στάδια και το πρώτο είναι να εξασφαλίσει η κυβέρνηση τη συναίνεση που απαιτείται από την αντιπολίτευση για να υπάρξει η σχετική τροποποίηση στο άρθρο 103 του Συντάγματος – κάτι που φαντάζει δύσκολο έως αδύνατο, τουλάχιστον αν κρίνουμε από τις πρώτες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα σε σχέση με το παρελθόν και αυτό είναι που προφανώς επιχειρεί να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση, η οποία επιπλέον έχει ν’ αντιμετωπίσει τις ισχυρές αντιστάσεις συγκεκριμένων ομάδων στο Δημόσιο σε ό,τι αφορά την εφαρμογή της αξιολόγησης. Όπως και με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή το πανεπιστημιακό άσυλο, στα πρώιμα μεταπολιτευτικά χρόνια υπήρχε έντονος προβληματισμός και φόβος για συγκεκριμένα μέτρα, με αποτέλεσμα ρυθμίσεις όπως η μονιμότητα στο Δημόσιο να είναι απαραίτητα για να υπάρχει η ελάχιστη δυνατή ασφάλεια. Πενήντα ένα χρόνια μετά, οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές και η πολιτική κουλτούρα διαφορετική ή τουλάχιστον αυτό θεωρεί η κυβέρνηση στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Ωστόσο ακόμη και στην περίπτωση που η μονιμότητα αρθεί πλήρως, τότε θα πρέπει να εξασφαλιστεί πως η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων θα είναι πραγματικά αντικειμενική και πως θα υπάρχουν και τότε οι απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες για να μη γίνονται μαζικές απολύσεις π.χ. σε περίπτωση αλλαγής της κυβέρνησης. Το βέβαιο είναι πως η συζήτηση μόλις άνοιξε και θα κρατήσει καιρό, όπως και ότι θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ως προς τις προτάσεις που θα κατατεθούν.
