Η τάση για αγροτικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη έφτασε και στην Ελλάδα και τα μπλόκα των τρακτέρ στις εθνικές και επαρχιακές οδούς είναι ασφαλώς ένα πεδίο στο οποίο η κυβέρνηση δοκιμάζεται πλέον σοβαρά και όχι με την ανοχή που είχε τα προηγούμενα χρόνια λόγω των αλλεπάλληλων κρίσεων και των ιδιαίτερων συνθηκών που επικράτησαν. Αυτό φαίνεται άλλωστε από το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έσπευσε ν’ αναγνωρίσει ότι υπήρξαν καθυστερήσεις και αστοχίες στην πολιτική των ελαφρύνσεων και των αποζημιώσεων που δικαιούνται οι αγρότες και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δίκαια βγαίνουν στους δρόμους.
Φαίνεται ωστόσο ότι οι εξαγγελίες Μητσοτάκη και των αρμόδιων υπουργών δεν ικανοποιούν τους αγρότες, οι οποίοι όχι απλώς παραμένουν στους δρόμους, αλλά υπόσχονται δυναμική συνέχεια και κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους. Όσο άλλωστε τα πράγματα και στην Ευρώπη συνεχίζουν να κινούνται στους ίδιους ρυθμούς και οι Βρυξέλλες απλώς να συζητούν το ενδεχόμενο νέων μέτρων και να μην παίρνουν οριστικές αποφάσεις για την ενίσχυση των αγροτών, τόσο πιο έντονες θα γίνονται οι κινητοποιήσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και φυσικά η Ελλάδα δεν μπορεί να εξαιρεθεί από αυτές.
Το ζήτημα είναι ούτως ή άλλως συνυφασμένο με αυτό που αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα για το σύνολο της κοινωνίας και όχι μόνο για τον αγροτικό κόσμο: την ακρίβεια. Αν κάποιος το δει οικονομοτεχνικά άλλωστε, πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να πολλαπλασιάζει τα προβλήματα της ακρίβειας στην αγορά, καθώς ένα μεγάλο μέρος της ακρίβειας που εντοπίζεται στα τρόφιμα και τα ράφια των σούπερ μάρκετ οφείλεται στις υψηλές τιμές των αγροτικών προϊόντων. Των οποίων, με τη σειρά τους, οι αγρότες αυξάνουν τις τιμές για να μπορέσουν ν’ αντεπεξέλθουν στα υψηλά κόστη για το ρεύμα, το πετρέλαιο κτλ. Κοινώς, το ζήτημα είναι σύνθετο και όχι αποκομμένο από τη δυσάρεστη πραγματικότητα που ζούμε το τελευταίο διάστημα και βιώνει η τσέπη μας.
