Ενδιαφέρουσες διαδικασίες υιοθετεί «Το Ποτάμι» από την ίδρυσή του, σε θέματα που αφορούν στην αρχηγική του ομάδα, όπως και στην επιλογή των υποψηφίων Ευρωβουλευτών του.
Οι πολίτες όμως σε ένα δεύτερο χρόνο περιμένουν το αυτονόητο: Την ανακοίνωση των απτών μέτρων πολιτικής, που θα διώξουν τη μιζέρια που ζει. Η χώρα αντιμετωπίζει ένα σύνολο προβλημάτων, που πρέπει να λυθούν παράλληλα και όχι στη σειρά. Από την άλλη, οι προσκλήσεις στην ΕΕ διαρκώς και αυξάνουν. Οι λύσεις όλων αυτών, απαιτούν εύλογα ανθρώπους με ιδιαίτερες γνώσεις, δεξιότητες από όλο το φάσμα της κοινωνίας και όχι από μέρος της!.
Κατά την πρώτη συνέντευξη τύπου του κου Θεοδωράκη, στο σύνολο των ονομάτων των στενών συνεργατών –αξιόλογων στο σύνολό τους– που ανακοινώθηκαν διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα:
Ήταν έντονη η παρουσία ατόμων των γραμμάτων και των τεχνών, ενώ η ομάδα που ασχολείται με τα πεζά ζητήματα της οικονομικής πολιτικής και της αγοράς έδειχνε υποβαθμισμένη, με συνέπεια να δίνεται μια εικόνα μονόπατης προσέγγισης.
Δεν αμφισβητείται φυσικά η αξία των σκιτσογράφων, μουσικών, ηθοποιών, σκηνοθετών, ή φιλοσόφων! Όλοι είναι χρήσιμοι. Η ανεργία όμως στη χώρα μας ξεπερνά το 27%!. Και εδώ δυστυχώς τις λύσεις τις έχουν α που ασχολούνται επισταμένα με το επίμαχο αυτό θέμα έχοντας έτοιμες απαντήσεις. Από την άλλη, σ’ ό,τι αφορά στη μελέτη της οικονομικής πολιτικής, καλώς ή κακώς τα πανεπιστήμια της χώρας παίζουν σημαίνοντα ρόλο.
Αν βέβαια πίσω από τους πρώτους «30» στενούς συνεργάτες, κτίζεται μια δεύτερη ομάδα από μηχανικούς, οικονομολόγους, δικηγόρους της πιάτσας, βιοτέχνες, εμπόρους κ.ά, δηλαδή άτομα που διαθέτουν βαθιές γνώσεις για την οικονομία όπως και για την αγορά, τότε «Το Ποτάμι» θα πορευθεί στο πλαίσιο ενός ισόρροπου σχήματος με θεαματικότατα αποτελέσματα.
Διαφορετικά θα παραμείνει ένα κόμμα διαμαρτυρίας, όπου συγγραφείς –που ουδέποτε ασχολήθηκαν με την οικονομία– θα εκφράζουν θέσεις για τη μείωση της ανεργίας, προκαλώντας από την άλλη τα μειδιάματα των παικτών της αγοράς, δηλαδή όσων η δράση μπορεί να μειώσει τους 1,6 εκ ανέργους.
Βέβαια, ο αντίλογος που προκύπτει από την πρώτη αίσθηση που έδωσε η αρχηγική ομάδα του «Ποταμιού» μπορεί να είναι ο εξής: Οι έως τώρα οι παραδοσιακοί οικονομολόγοι, νομικοί, πολιτικοί επιστήμονες, επιχειρηματίες, δικηγόροι, που ανάλαβαν τα ινία αυτού του κράτους τα… μαντάρωσαν!.
Ας δούμε λοιπόν τι θα κάνει μια ομάδα με κυρίαρχο το στοιχείο τους συγγραφείς, φωτογράφους και κοινωνιολόγους!.
Φταίνε όμως πράγματι τα βιογραφικά των αιρετών μας αρχόντων ή η απουσία καθαρού μυαλού και σκέψης; Φαύλος και διεφθαρμένος, μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε είτε είναι μηχανικός, είτε καλλιτέχνης. Άλλες αξίες χρειάζονται για να κυβερνηθεί η χώρα. Οι τελευταίες θεωρούνται όμως ως η απαραίτητη συνθήκη επιτυχίας και όχι η ικανή. Η ικανή βρίσκεται στη γνώση και αυτή δεν είναι απόκτημα του οποιουδήποτε!
Βέβαια, αξίζει να τονιστεί ότι η προαναφερθείσα ανισορροπία εκλείπει εν πολλοίς από το Ευρωψηφοδέλτιο το νέου κόμματος. Αν και όμως το τελευταίο πλαισιώνεται από αξιόλογες προσωπικότητες, προερχόμενες από πολλούς χώρους, εξακολουθεί να παρουσιάζει το κενό που σημειώθηκε προηγουμένως: Λείπει η ομάδα εκείνη που γνωρίζει επαρκώς τους μηχανισμούς λειτουργίας της οικονομίας.
Γενικά διαπιστώνεται ότι στους «63» («30» η πρώτη η αρχηγική και «33» οι Ευρωβουλευτές) απουσιάζει ένα σύνολο ατόμων με επαρκείς γνώσεις στα χρηματοοικονομικά, τραπεζικά, δημόσια οικονομικά, το ευρώ, και σε οτιδήποτε σχετικό με τα οικονομικά της κρίσης και της μεγέθυνσης της οικονομίας. Βέβαια, ευτυχώς στο ευρωψηφοδέλτιο, δεν υφίστανται τα «διακοσμητικά στοιχεία» (τραγουδιστές κ.λπ), που χρησιμοποιούνται για την άντληση ψήφων σε άλλα συντηρητικά κόμματα!
Καινοτόμες επιλογές είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για επικοινωνιακούς λόγους. Το ζητούμενο όμως είναι το αποτέλεσμα και οι λύσεις που χρειάζεται κάθε κόμμα, για θέματα εθνικής και ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής.
Και εδώ επαναλαμβάνουμε το εξής: Η γνώση σε καίρια θέματα της οικονομίας, δεν είναι απόκτημα του οποιουδήποτε ενώ οι έμμονες ιδέες, που βάζουν στεγανά στην οργάνωση των κομμάτων, σκοτώνουν στην πολιτική κατά το γνωστή ρήση!
Του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
