Ποιο ήταν λοιπόν το συμπέρασμα από την περιβόητη προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τη διαφθορά; Κατά γενική ομολογία, οι υπεσχημένες αποκαλύψεις για λίστες με ονόματα και διευθύνσεις δεν έγιναν – για την ακρίβεια, όσα είπε ο πρωθυπουργός ήταν κατά βάση γνωστά στο πανελλήνιο και δεν προκάλεσαν αίσθηση. Από την άλλη πλευρά, αυτή της αντιπολίτευσης και ιδίως της ΝΔ, ακολουθήθηκε για μία ακόμη φορά η πεπατημένη. Ακούστηκε μάλιστα από τα χείλη του Κυριάκου Μητσοτάκη το αίτημα για εκλογές, κάτι για το οποίο υπάρχουν ακόμη και «γαλάζιες» ενστάσεις, ενώ η κυβέρνηση προειδοποιεί πως «ενίοτε τα αιτήματα γίνονται αποδεκτά».
Αυτό που μένει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο από τη συγκεκριμένη συζήτηση είναι ότι… θύμισε κάτι από τις συνεδριάσεις του περασμένου καλοκαιριού, αφού ολοκληρώθηκε περασμένα μεσάνυχτα. Και ότι η πρόταση Τσίπρα για Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια των κομμάτων και των Μέσων Ενημέρωσης μοιάζει μάλλον με αντιπερισπασμό για τα μέτρα που πρέπει να ψηφιστούν και θα είναι δυσάρεστα για την πλειονότητά τους. Επιπλέον, οι σκιές για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη παραμένουν και αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά ότι είναι… διακομματικές και διαχρονικές.
Μένει, επίσης, η… κυβίστηση του Πάνου Καμμένου στο θέμα Μουζάλα, όπου -όπως είχε προβλέψει η ΑΜΑΡΥΣΙΑ- και οι δύο τελικά παραμένουν στα κυβερνητικά τους πόστα και ούτε γάτα ούτε ζημιά: ο υπουργός Άμυνας που ξεσήκωσε τον κόσμο, ζητώντας την παραίτηση ή αποπομπή του Γιάννη Μουζάλα, κάνει λόγο τώρα για «λεκτικό σφάλμα» του αναπληρωτή υπουργού Μετανάστευσης, με αφορμή τη δήλωσή του για τη Μακεδονία. Μας μένει, τέλος, το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, το οποίο είναι λυπηρά χαμηλό, αφού εκτοξεύτηκαν κατηγορίες και ακούστηκαν φράσεις πεζοδρομίου από άτομα υπεράνω πάσης υποψίας. Και αυτό φαίνεται ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα όχι μόνο για το Κοινοβούλιο, αλλά για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Ότι δηλαδή, κατ’ αυτόν τον τρόπο, σκοράρει τελικά στο δικό του τέρμα και χάνει από μόνο του την αξιοπιστία του
