Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 08/07/2023
Η δολοφονία ενός 17χρονου από αστυνομικούς επειδή οδηγούσε ένα αυτοκίνητο χωρίς δίπλωμα, ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει ένα πρωτοφανές κύμα βίας που έμοιαζε με οργανωμένη εξέγερση στη Γαλλία και έχει πολλαπλές προεκτάσεις. Ύστερα από μια εβδομάδα σφοδρών συγκρούσεων ανάμεσα στους διαδηλωτές και τις αστυνομικές δυνάμεις ακόμη και στο κέντρο του Παρισιού και κυρίως εμπρησμούς δημοσίων κτιρίων και λεηλασίες εμπορικών καταστημάτων που εμπέδωσαν μια εικόνα αναρχίας σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα, η κατάσταση δείχνει πλέον να έχει εκτονωθεί, αλλά η οργή εξακολουθεί να φαντάζει με καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να τιναχθεί στον αέρα.
Αναλυτές ή ακόμη και φιλόσοφοι όπως ο Πασκάλ Μπρυκνέρ προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα πραγματικά αίτια αυτού του ξεσπάσματος, καθώς έχει ιδιαίτερη σημασία ότι οι ταραχές αυτές που υποκινήθηκαν κυρίως από τα χαμηλότερα στρώματα και έλαβαν τη μορφή μιας οργανωμένης αντίδρασης απέναντι στην 
κυβέρνηση Μακρόν και την αυταρχική σε πολλές περιπτώσεις αντιμετώπισή της, την οποία έσπευσε να εκμεταλλευτεί η ακροδεξιά. Με αποτέλεσμα, η Μαρίν Λεπέν να τρίβει τα χέρια της.
Το όλο ζήτημα ωστόσο φαίνεται πως είναι ακόμη πιο σύνθετο, καθώς στις οργανωμένες μορφές διαμαρτυρίας κατά του κράτους συμμετέχουν και αρκετοί εμιγκρέδες που βρίσκονται σε γαλλικό έδαφος, το οποίο ούτως ή άλλως χαρακτηρίζεται από την πολυπολιτισμικότητα. Μια αντίστοιχη κατάσταση και αναστάτωση είχε ζήσει άλλωστε το Παρίσι και το 2005 μετά από τον θάνατο δύο νεαρών κατά τη διάρκεια καταδίωξης από την Αστυνομία, αλλά η ποιοτική διαφορά σε σχέση με τώρα είναι ότι σήμερα ο πληθυσμός των μεταναστών στη γαλλική πρωτεύουσα και τα προάστιά της έχει αυξηθεί περίπου κατά 4 εκατομμύρια.
Τα βαθύτερα αίτια
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που εντοπίζεται στη γαλλική κοινωνία είναι μια διάλυση και ακραίες καταστάσεις, για τις οποίες σίγουρα δεν ευθύνονται οι ξένοι – ή τουλάχιστον κυρίως οι ξένοι. Τις αδυναμίες της πολιτικής ηγεσίας τονίζει από τη μια πλευρά η εκρηκτική άνοδος και η καθιέρωση στο πολιτικό σκηνικό της Λεπέν και του κόμματός της ως βασικού παίκτη και από την άλλη πλευρά η προσπάθεια του Εμανουέλ Μακρόν να επιβληθεί με μεθόδους που θα παρέπεμπαν σε άλλες χώρες και καταστάσεις. Όπως για παράδειγμα, η απόφασή του να λογοκρίνει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά τη διάρκεια των πρόσφατων ταραχών προκειμένου ν’ αποτρέψει τους διαδηλωτές να οργανωθούν και να προχωρήσουν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Οι ζημιές που αφήνουν πίσω τους πάντως οι ταραχές στη Γαλλία είναι πρωτοφανείς και θυμίζουν πόλεμο, καθώς πυρπολήθηκαν περισσότερα από 2.500 δημόσια κτίρια σε 105 δήμους και κοινότητες της χώρας, αλλά και περισσότερα από 12.000 αυτοκίνητα – τα περισσότερα εκ των οποίων λεωφορεία και άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι συλλήψεις αντίστοιχα ξεπέρασαν τις 3.500, με τους περισσότερους εκ των συλληφθέντων να είναι ανήλικοι. Γεγονός που επίσης μαρτυρά τις ρίζες του προβλήματος και την οργή κατά του «συστήματος» που είναι συσσωρευμένη στη γαλλική κοινωνία.
