Αμάν πια μ’ αυτή την «Ευρώπη των λαών». Εντάξει, μπορεί να αργεί λίγο, αλλά ετοιμάζεται η μετατροπή της Ε.Ε. των μονοπωλίων σε «Ε.Ε. των εργαζομένων». Βέβαια, θα προηγηθούν μερικές στρατιές ανέργων, αλλά το καλό πράγμα αργεί να γίνει.
Αν δεν το πιστεύετε, ρωτήστε και τους φίλους μου του ΣΥΝ. Χρόνια τώρα μας διαβεβαιώνουν, γι’ αυτό και ψήφισαν το Μάαστριχ και όλα τ’ άλλα άθλια ψηφίσματα, μαζί με τα υπόλοιπα «αριστερά» κόμματα.
Κλασικό δείγμα «αριστερού» πολιτικού είναι και ο Μπερνάρ Κουσνέρ. Από τον Ερυθρό Σταυρό και τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, πέρασε εύκολα στο ΥΠΕΞ του Σαρκοζί. Γιατί όχι; Χρόνια τώρα βοηθούσε τον Χόλμπρουκ στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και το Ισραήλ στη διάλυση των Παλαιστινίων.
Πρόσφατα, μάλιστα, παρενέβη και για τη… λύση του «προβλήματος» της Γάζας. Μικρή λεπτομέρεια: ο παππούς του ήταν Εβραίος, που έφτασε στη Γαλλία μόλις το 1908. Παππούς και γιαγιά χάθηκαν στο Άουσβιτς. Εκτός από αυτή τη μικρή «λεπτομέρεια», ο Κουσνέρ είναι ο ιδανικός αμερόληπτος μεσολαβητής για την εξεύρεση λύσης.
Μαζί με τον Σολάνα, τον Μπαρόζο, τη Μέρκελ και 5-6 καθαρόαιμους φασίστες – ηγέτες, αποτελούν τον αφρό της «Ευρώπης των λαών». Αυτής, στο όνομα της οποίας ορκίζεται εδώ και χρόνια η «ανανεωτική αριστερά». Φιλοδοξεί, μάλιστα, να μας εκπροσωπήσει, με την ίδια σκληρή αυταπάρνηση που έδειξε ο κ. Παπαδημούλης ως ευρωβουλευτής.
Τον Ιούνιο έχουμε ευρωεκλογές. Ας αρχίσουμε από τώρα να το σκεπτόμαστε…
Χρήστος Φωτιάδης
