Έχετε πάρει χαμπάρι πόσο… της μόδας έχει γίνει ο Ιωσήφ Στάλιν; Δεν περνάει μέρα, που να μην υπάρχει κάτι σχετικό γι’ αυτόν στις κάθε λογής φυλλάδες! Άρα, κάτι ξέραμε που σας προετοιμάζαμε τόσα χρόνια!
Στην… έγκυρη (ως προς τον αντικομμουνισμό!) «Καθημερινή» (25.10.09), η γενικώς ευαίσθητη κυρία Ρίτα Μασούρα αναφέρεται σ’ ένα από τα χιλιάδες αντισταλινικά προπαγανδιστικά εγχειρίδια, που προέκυψαν μετά την αποτυχημένη απόπειρα εγκαθίδρυσης «νέας τάξης». Πρόκειται για το «έργο» ενός Βρετανού «ιστορικού» με τον τίτλο «Ψιθυριστές».
Η κυρία Μασούρα, στη σύντομη ανάλυσή της, λέει και κάτι σωστό: «Η ομιλία του Χρουτσόφ (σ.σ. το 1956, στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ) έγινε με τον καιρό η απαρχή της αποδόμησης της σοβιετικής εξουσίας». Τα υπόλοιπα είναι τα γνωστά αναμασήματα για «τρόμους» και «γκούλαγκ».
Φυσικά η κυρία Μασούρα δεν μας εξηγεί πώς οι «φοβισμένοι πολίτες» νοσταλγούν σαν τρελοί την ΕΣΣΔ και θεωρούν τον Στάλιν ως έναν από τους επιφανέστερους ηγέτες τους, αλλά ας μην είμαστε τόσο απαιτητικοί. Στο τέλος του σημειώματός της, πάντως, βγάζει με άλλο τρόπο την πικρία της: «Σήμερα ο Στάλιν δεν τελεί υπό διωγμό στη Ρωσία (!)… Το φάντασμα του Στάλιν εξακολουθεί να στοιχειώνει τους Ρώσους (…) Το δίδυμο Πούτιν-Μεντβέντεφ δεν αφήνει δημόσιο χώρο για να εκφραστεί όλος αυτός ο συσσωρευμένος πόνος για το παρελθόν»! Για να καταλήξει με το γνωστό ρεφρέν: «Είμαστε τρελοί και παλαβοί για το Ολοκαύτωμα (sic), αλλά προσπερνάμε τις άλλες καταστροφές του αιώνα»!
Η συμπαθής κυρία Μασούρα, προφανώς, δεν είναι ικανοποιημένη με τον οργανωμένο αντικομμουνισμό, υπό τη μορφή ψηφισμάτων, εκδηλώσεων ή και επίσημης κρατικής πολιτικής σε όλη την ανατολική Ευρώπη, και ζητά «το κάτι παραπάνω», π.χ. να «τεθεί υπό διωγμό ο Στάλιν στη Ρωσία»!
Δεν έχει και πολλή σημασία να αποδομήσουμε ξανά τη «λογική» της κυρίας Μασούρα και των ομοίων της. Απλώς θα καλέσουμε τους σώφρονες αναγνώστες μας να ανακαλέσουν στη μνήμη τους ποια ήταν η εικόνα του υπόλοιπου κόσμου, την εποχή που στην ΕΣΣΔ του Στάλιν… βασίλευε ο τρόμος (1935-1937):
- Στη Βρετανική Αυτοκρατορία εντυπωσίαζε η χλιδή του 10% των «ευγενών», ενώ οι «μαύροι» στο Λονδίνο, το Λίβερπουλ, το Μάντσεστερ, το Κόβεντρι και τις άλλες εργατουπόλεις ζούσαν ακόμα στην εποχή του Όλιβερ Τουίστ! Παράλληλα, στις δεκάδες αποικίες της, δεν υπήρχαν πολίτες αλλά κανονικοί ακλάβοι, που δούλευαν για ένα κομάτι ψωμί, για το «μεγαλείο» της αυτοκρατορίας και της βασίλισσας!
- Στη Γερμανία και την Ιταλία υπήρχαν οι γνωστοί δημοκράτες Χίτλερ και Μουσολίνι, και όμοιοί τους σε όλη την ανατολική Ευρώπη.
- Στην Ισπανία και την Πορτογαλλία, οι… συνάδελφοι του… Πλάτωνα, ο Φράνκο και ο Σαλαζάρ, «φρόντιζαν» τη δημοκρατία και τις πολιτικές ελευθερίες με θρησκευτική ευλάβεια.
- Τέλος, στην Ελλάδα της κυρίας Μασούρα, η δημοκρατία του Μεταξά ξεχείλιζε από τα… μπατζάκια των… ελεύθερων Ελλήνων. Μάλιστα, ο κύριος Μανιαδάκης φρόντιζε επιμελώς να έχουν οι κομμουνιστές επαρκή… δροσιά (με τους πάγους) και άριστη… χώνεψη (με το ρετσινόλαδο)!
Αυτή η τεράστια πολιτική απάτη, δηλαδή η σύγκριση της σταλινικής ΕΣΣΔ του ’30 με τις σημερινές (υποτιθέμενες…) αστικές ελευθερίες σ’ ένα τμήμα της Δύσης, καταφέρνει να πείσει εκατομμύρια αφελείς. Το ίδιο και το χρηματιστήριο. Όμως η απάτη παραμένει απάτη, ακόμα κι αν πετυχαίνει τους σκοπούς της…
Χρήστος Φωτιάδης
