Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 17/05/2025
Το διπλωματικό θρίλερ που εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη για τον πόλεμο στην Ουκρανία δείχνει με ανάγλυφο τρόπο ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά εύκολα είναι και πως οι υψηλές προσδοκίες που διατηρούσε αρχικά η Ουάσιγκτον με τη διοίκηση Τραμπ για άμεσο τερματισμό της τριετούς πλέον σύγκρουσης, μάλλον διαψεύδονται στο σκληρό πεδίο των διαπραγματεύσεων. Συγκεκριμένα, η προσπάθεια να «τρέξουν» διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη με αντικείμενο την επίτευξη μιας συμφωνίας για εκεχειρία της τάξης των 30 ημερών κατέληξε στην ουσία στο κενό, αφού το πολυαναμενόμενο τετ-α-τετ του Βλάντιμιρ Πούτιν με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι -ενδεχομένως δε και με την παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ- παραπέμφθηκε για μια ακόμη φορά στις καλένδες και άγνωστο παραμένει αν θα καταστεί εφικτή μια τέτοια συνύπαρξη γύρω από ένα τραπέζι.
Η άρνηση Πούτιν
Είχε προηγηθεί η πρόταση του Ρώσου προέδρου να γίνουν διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη και η αποδοχή αυτής της πρότασης από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και μολονότι αρχικά ο Ουκρανός πρόεδρος ήταν αρνητικός -ιδιαίτερα ύστερα από τις ανοιχτές δηλώσεις στήριξης από Ευρωπαίους ηγέτες- η πίεση που δέχθηκε από την πλευρά των ΗΠΑ τον υποχρέωσε ουσιαστικά να δηλώσει ότι θα παραστεί στην Κωνσταντινούπολη και θα συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Πούτιν. Μόνο που κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ο Ρώσος πρόεδρος ήταν αυτός που υποβάθμισε εν τέλει την όλη διαδικασία, αποφασίζοντας αφενός ν’ απέχει ο ίδιος από τη συνάντηση, αφετέρου να στείλει αυτό που ονομάζουμε καμιά φορά «τσικό», δηλαδή αξιωματούχους δεύτερης ή ακόμη και τρίτης κατηγορίας…
Ο «διχασμένος» Τραμπ
Το ερώτημα ωστόσο είναι με ποιο τρόπο θ’ αντιδράσει πλέον ο Τραμπ, ο οποίος είχε δηλώσει και προεκλογικά και εμμένει σ’ αυτή τη θέση ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να τερματιστεί άμεσα. Από τη μια απειλεί με κυρώσεις τη Ρωσία και διαμηνύει στον Πούτιν πως εξαντλείται η υπομονή του, αλλά από την άλλη και την ίδια στιγμή μέμφεται τον Ζελένσκι πως εκείνος είναι που δεν θέλει πραγματικά την ειρήνη. Άλλο ένα κρίσιμο ζήτημα είναι οι όροι με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί μια συμφωνία εκεχειρίας, δεδομένου ότι η Μόσχα -λόγω και της αμερικανικής υποστήριξης- δείχνει αυτή τη στιγμή να είναι σε θέση ισχύος και να προσπαθεί κυρίως να διασφαλίσει την κυριαρχία της στις περιοχές που έχει καταλάβει κατά τη διάρκεια του πολέμου. Από την άλλη πλευρά, οι εγγυήσεις ασφάλειας που εξακολουθεί να ζητάει το Κιέβο ξεθωριάζουν, παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη δηλώνει ότι παραμένει στο πλευρό των Ουκρανών.
