Οι υποσχέσεις εξακολουθούν να μένουν υποσχέσεις, και η κοροϊδία τελειωμό δεν έχει στο Μαρούσι. Τη Δευτέρα οι παίκτες προχώρησαν σε αποχή από την προπόνηση, κάτι που είχαν ήδη κάνει οι δύο αμερικανοί επανειλημμένα κατά τη φετινή περίοδο, αλλά κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Μπορεί το θέμα του Βοτανικού να είναι σε καλό δρόμο, μπορεί η συμφωνία με την αεροπορική εταιρία να υπογράφτηκε, ωστόσο ακόμη οι παίκτες και το προσωπικό του Αμαρουσίου δεν έχουν δει το «χρώμα του χρήματος». Η ΚΑΕ προσπαθεί με τα χρήματα από την χορηγία της αεροπορικής εταιρίας να κλείσει διάφορες άλλες «τρύπες», αφήνοντας όμως στο έλεος του Θεού τους ανθρώπους που θα έπρεπε πρώτα από όλους να πληρώσει. Δηλαδή τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τους υπαλλήλους της ΚΑΕ, όλους αυτούς που έδωσαν φέτος κυριολεκτικά την ψυχή τους για να είναι το Μαρούσι στην 3η θέση στην Ελλάδα και στους 16 στην Ευρώπη.
Δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τους παίκτες, που είναι 3 και 4 μήνες απλήρωτοι, ακόμη κι αν αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο. Υπήρξαν και υπερβολικές βέβαια αντιδράσεις κάποιων, αλλά η ουσία του προβλήματος είναι η ίδια. Και θα λέγαμε, δεν είναι τόσο ότι οι παίκτες είναι απλήρωτοι, όσο οι υποσχέσεις οι οποίες δεν γίνονται πράξη, και εντείνουν τον εκνευρισμό.
Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν ήταν σίγουρο αν οι παίκτες θα συνέχιζαν την αποχή τους και στην προπόνηση της Τρίτης.
Μάρκος Τσάκας
