Τη θέση του για τον τρόπο επανεκκίνησης του ερασιτεχνικού αθλητισμού, στις συνθήκες πανδημίας, ανέπτυξε ο επικεφαλής προπονητής και τεχνικός της γυναικείας ομάδας βόλεϊ του Α.Σ. Παπάγου, Αντώνης Πούμπουρας. «Καλό θα ήταν να επικεντρωθούμε αποκλειστικά σε αυτό που έχει λείψει πραγματικά από όλους όσοι εμπλέκονται, την προπόνηση», σημείωσε ο ίδιος στην παρέμβασή του, που έχει αναλυτικά ως εξής:
«Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την ατέρμονη «συζήτηση για την επανεκκίνηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού», μέσα από τις απόψεις που εκφράζονται από κάθε εμπλεκόμενο και από όποια θέση βρίσκεται αυτός και οι ανάγκες του στη διάρκεια αυτής της δεύτερης καραντίνας αλλά και της πρώτης τον Μάρτιο. Αν παρατηρήσουμε αυτό το κομμάτι του επαγγελματικού αθλητισμού που σήμερα συνεχίζει να λειτουργεί, να προπονείται και να αγωνίζεται, θα διαπιστώσουμε ότι είναι αυτή η ειδική εμπορική κατηγορία που διέπεται από τους κανόνες παραγωγής αθλητικού θεάματος από τις εταιρίες που το παράγουν, το διοικούν και το διακινούν σε θεατές, ΜΜΕ και χορηγούς.
Τι σχέση έχει αυτό με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι το πρώτο εύλογο ερώτημα. Πως μπορεί να συσχετιστεί αυτό με την γενικότερη διαδικασία του οργανωμένου ερασιτεχνικού αθλητισμού και ειδικότερα των ομαδικών αθλημάτων; Με κανένα τρόπο λέω εγώ και πιστεύω πως αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο λάθος στην όποια αφελή, αδέξια, ιδεοληπτική ή ακόμα και ιδιοτελή απόπειρα έχει γίνει για να «επανεκκινήσει» ο οργανωμένος ερασιτεχνικός αθλητισμός.
Κάπου εδώ θα πρέπει να εντοπίσουμε και να διευκρινίσουμε την διαφορά της άθλησης από την άσκηση, την διαφορά του οργανωμένου ερασιτεχνικού αθλητισμού με δομές, σωματεία, προπονητές σε σχέση με την ελεύθερη ατομική άσκηση που επιτρέπεται μεν (χειμώνα, σε ανοιχτούς χώρους), δεν καλύπτει ωστόσο απόλυτα καμία στοιχειώδη ανάγκη άθλησης στο μεγαλύτερο κομμάτι των αθλούμενων.
Προσωπικά πιστεύω πως στο περιβάλλον πανδημίας που ζούμε δεν μπορείς να συζητάς για επιστροφή στην κανονικότητα χωρίς όρους και ειδικά όταν ξεκινάς την όποια συζήτηση και διαπραγμάτευση από το τελικό στάδιο, τους αγώνες. Η σταδιακή επανεκκίνηση είναι ο μονόδρομος, όταν όμως κάνεις σημαία το αίτημα της επιστροφής στους αγώνες, χάνεις όχι μόνο την ουσία αλλά και την όποια πιθανότητα να σε πάρει κανείς στα σοβαρά και να ακούσει το δίκιο σου. Όταν τα επιχειρήματα, στον ερασιτεχνικό οργανωμένο ομαδικό αθλητισμό για να μην ξεχνιόμαστε, είναι η οικονομική ζημιά για τους ερασιτέχνες αθλούμενους τότε δεν μπορείς να περιμένεις αυτονόητα κάποια συμπάθεια και κατανόηση.
Μιλώντας για σταδιακή επανεκκίνηση, καλό θα ήταν να επιστρέψουμε και να επικεντρωθούμε αποκλειστικά σε αυτό που έχει λείψει πρώτα και πραγματικά από όλους όσοι εμπλέκονται με τον οργανωμένο ερασιτεχνικό αθλητισμό: την προπόνηση. Αυτό άλλωστε προηγείται ορθολογικά. Έστω και με ακόμα αυστηρότερα υγειονομικά πρωτόκολλα, με λιγότερα άτομα, με μικρότερη διάρκεια, με τις οδηγίες των ειδικών. Αν στοχεύσουμε εκεί, υπάρχει ελπίδα να ξαναγυρίσουμε σύντομα στο φυσικό μας χώρο και να περιμένουμε δουλεύοντας με ασφάλεια, υπομονή και πειθαρχία τα επόμενα.
Μην ξεχνάμε άλλωστε πως συγκριτικά με οποιαδήποτε οργανωμένη δομή και δραστηριότητα που άνοιξε στο μεσοδιάστημα των δύο λοκντάουν, ο οργανωμένος αθλητισμός έδωσε εξετάσεις στην πιστή εφαρμογή και την ευλαβική τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων και πήρε άριστα, έχοντας ελάχιστα κρούσματα στο ελεγχόμενο και πειθαρχημένο περιβάλλον στο οποίο ούτως ή άλλως είχε εκπαιδευτεί να δραστηριοποιείται και πριν την πανδημία».
Δείτε επίσης: Σε «αναστολή» αθλητικοί χώροι του Δήμου – Ποιοι εξαιρούνται
