Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διοίκηση του ∆ήμου ο σημερινός δήμαρχος κατέφυγε σε μια καταδικασμένη παλαιοκομματική πρακτική. Οργάνωσε ένα επικοινωνιακό σύστημα παραμόρφωσης της πραγματικότητας και με καταιγισμό δημοσιευμάτων, από το γραφείο Τύπου του δημάρχου (που αντικατέστησε το γραφείο Τύπου του ∆ήμου της προηγούμενης διοίκησης), μέσω καλά αμειβόμενων δημοσιογράφων, παρουσίαζε τα έργα αυτά ως δικά του, ενώ στην ουσία ήταν έργα που είχαν ξεκινήσει και υλοποιηθεί, στον μεγαλύτερο βαθμό, την προηγούμενη τετραετία.
Όταν ήρθε η ώρα της ένταξης νέων έργων, που στην ουσία ήταν αποτέλεσμα υφιστάμενων μελετών της προηγούμενης διοίκησης, η πρακτική που επιχείρησε να ακολουθήσει ήταν αυτή των κλειστών αδιαφανών διαδικασιών, με το πρόσχημα του κατεπείγοντος «χανόμαστε, αν δεν γίνει σήμερα». H συγκεκριμένη αυτή επιλογή ήταν η αφορμή να αναδειχθεί, τόσο στο εσωτερικό της παράταξής του όσο και στο σύνολο του ∆ημοτικού Συμβουλίου, μια διαφορετική αντίληψη για σεβασμό της δημόσιας χρηματοδότησης, με ανοικτές και καθαρές διαδικασίες.
Με αφορμή όσα συμβαίνουν στον ∆ήμο Μελισσίων τους τελευταίους 12 μήνες και όσον αφορά τα έργα δημόσιας χρηματοδότησης, νοιώθουμε χρέος να αποσαφηνίσουμε προς κάθε κατεύθυνση την υπεύθυνη θέση μας:
α) Είμαστε αναφανδόν υπέρ του να γίνονται τα έργα στην πόλη. Ποια έργα όμως; Αυτά που αποφασίζει η πλειοψηφία του ∆ημοτικού Συμβουλίου, έπειτα από εμπεριστατωμένη ανάλυση και πολιτικές προτεραιότητες που θέτει. Ο ρόλος του ∆ημοτικού Συμβουλίου είναι ρόλος σχεδιασμού και εφαρμογής πολιτικών και όχι επικυρωτικός αποφάσεων του δημάρχου, όταν μάλιστα πανηγυρικά έχει απωλέσει την πλειοψηφία του ∆.Σ., αφενός λόγω «απομάκρυνσης» έξι ∆ημοτικών Συμβούλων από τον συνδυασμό του, αφετέρου λόγω άρσης εμπιστοσύνης του Συνασπισμού Μελισσίων στο πρόσωπό του (πρόσφατη ανακοίνωση).
β) Είμαστε κατά της λογικής χρήματα να έρχονται και ό,τι έργο να γίνει. Αυτή η λογική αφορά άλλες σκέψεις, είναι δε πολλές φορές αποπροσανατολιστική, επικίνδυνη και επιζήμια για την πόλη.
γ) Είμαστε υπέρ της άποψης η ένταξη των αναγκαίων έργων της πόλης να γίνεται στο κατάλληλο πρόγραμμα. Είναι απορριπτέο, με τη συνήθη πρακτική της «τελευταίας στιγμής», να εκβιάζεται η ψήφος των δημοτικών συμβούλων για να μην χαθούν χρήματα. ∆εν μπορεί σε προγράμματα που αφορούν «πράσινες πολιτικές» να εφαρμόζεται «μπετόν πρακτική».
δ) Είμαστε υπέρ της «ανοικτής» διαβούλευσης για θέματα στρατηγικής σημασίας και είμαστε και υπέρ της λογικής των «ομάδων εργασίας».
Ομάδα σημαίνει ότι ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Και θα επικροτήσουμε την πρόσφατη άποψη που ακούστηκε στο ∆ημοτικό Συμβούλιο ότι όπου χρειάζεται να πάρουμε τεχνική βοήθεια και εκτός ∆ήμου επιβάλλεται να γίνει. Κακό είναι; ∆εν θέλουμε και μια άλλη, μια «γνήσια» εναλλακτική πρόταση. Απογοητευτήκαμε ακόμη και εμείς από τις «φερόμενες» εναλλακτικές, πολλώ δε μάλλον εικάζουμε, οι πραγματικοί «εναλλακτικοί».
ε) Είμαστε υπέρ άλλης αντίληψης για ό,τι δημοτικό έργο γίνεται από εδώ και εμπρός στην πόλη. Λιγότερα μπετά, περισσότερο πράσινο. Ειδικά για τα σχολεία, σχεδιασμός με μεγαλύτερη ευαισθησία.
στ) Είμαστε υπέρ της απόκτησης νέων κοινόχρηστων χώρων. Μέσα πάντα από διαδικασίες της πολεοδομικής νομοθεσίας και με προγραμματισμένο οικονομικό σχεδιασμό.
ζ) Θέλουμε «ανοικτές», «καθαρές», διάφανες διαδικασίες. ∆ημοκρατία σήμερα, και είναι ζητούμενο, σημαίνει «καθαρό» παιχνίδι, ίδιοι όροι και πληροφόρηση σε όλους. Όχι στη λογική και τους σχεδιασμούς των επιλεκτικών ενημερώσεων και προτιμησιακών προσκλήσεων με το επιχείρημα του κατεπείγοντος ή της έκτακτης ανάγκης.
Θέλουμε τη μέγιστη δυνατή ωφέλεια για το δημόσιο συμφέρον. Έχουμε χρέος να περιφρουρήσουμε τη δημόσια χρηματοδότηση. Είναι κακό, δηλαδή, που από τον προϋπολογισμό των όμβριων με τη διαδικασία που τελικά ακολούθησε η Νομαρχία, αντί για το ένα έργο θα γίνει δύο.
Στο πλαίσιο του παραπάνω σκεπτικού ζητήσαμε ως συνδυασμός διαπραγμάτευση και για την κατακύρωση του έργου του «Κοινωνικού Κέντρου», του οποίου η διαδικασία δημοπράτησης ήταν με το σύστημα «μελέτη-κατασκευή».
Ο μειοδότης ήταν βεβαίως εντός των ορίων του προϋπολογισμού, αλλά κατά την εκτίμησή μας υπήρχαν περιθώρια καλύτερης τιμής. Το απαιτήσαμε. Συναντήσαμε, και είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της ∆ημαρχιακής, την άρνηση για επίσημη διαπραγμάτευση, με τον ισχυρισμό ότι μετά το πέρας της διαδικασίας βάσει πρόσφατου νόμου «απαγορεύεται» η οικονομική διαπραγμάτευση. Ζητήσαμε νομική γνωμάτευση. Το έργο, οι συνάδελφοι της παράταξής μας σε συμφωνία με τον επικεφαλής της, το ψήφισαν και καλά έκαναν, διατηρώντας το δικαίωμα για την επίτευξη καλύτερων οικονομικών όρων στην πορεία του. Τι έπρεπε να κάναμε; Είχαμε το δίλημμα. Ο χρόνος, ως συνηθίζεται, δεν επαρκεί. Ή κατοχυρώνεται το έργο, ή χάνεται. ∆ιαπραγμάτευση απαγορεύεται. Τέτοιο βάρος στις πλάτες μας, να μην γίνει δηλαδή το έργο, δεν θα παίρναμε. Και δεν το πήραμε. Με τις ψήφους μας γίνεται δήμαρχε και αγαπητοί συμπολίτες το έργο.
Θα πρέπει επιτέλους να γίνει γνωστό σε όλους τους συμπολίτες ότι τα έργα δεν τα κάνει μόνος του ο δήμαρχος. Όσα έχουν γίνει, έχουν γίνει διότι ψηφίσαμε και εμείς. ∆εν εμποδίσαμε να γίνουν τα έργα. Απλώς ζητήσαμε αυτό που όλοι οι πολίτες επιζητούν: «Καθαρές λύσεις».
Είναι καιρός να σταματήσει αυτή η ασύστολη προπαγάνδα. Τα έργα που έγιναν και θα γίνουν εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό και από εμάς. Πιθανόν χωρίς εμάς δεν μπορούν να γίνουν. Ζητάμε να κριθούμε για τις επιλογές και την ψήφο μας.
Είναι καιρός επίσης να σταματήσουν οι «παπαγάλοι» και οι «παπαγαλίνες» να «παπαγαλίζουν»: «∆εν φταίμε εμείς, ο Παπακωνσταντίνου δεν ψηφίζει».
Ο Παπακωνσταντίνου και οι συνεργάτες του ψηφίζουν με βάση την τήρηση των νόμων, των διαδικασιών, σεβόμενοι τους θεσμούς, τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και περιουσίας και το συμφέρον της πόλης. Είτε το πιστεύουν είτε όχι, σήμερα που δεν διαθέτουν την πλειοψηφία θα ανεχθούν αυτές μας τις θέσεις.
Η διοίκηση και διαχείριση δημοσίων φορέων απαιτεί σεβασμό στους θεσμούς. ∆εν μπορεί, όπως περίτρανα «ομολογήθηκε» από τη δημοτική εκπρόσωπο του δημάρχου στο ∆ημοτικό Συμβούλιο, να αναγνωρίζουν ως πραγματικό πρόεδρο του Πολιτιστικού, όχι τον επιλεγέντα προεδρεύοντα από το ∆ημοτικό Συμβούλιο αντιπρόεδρό του, αλλά μια απλή σύμβουλο γιατί είναι «δική τους».
Κακόμαθαν 2 χρόνια γι’ αυτό τρέχουν έντρομοι στον Περιφερειάρχη να ακυρώσουν την πιο δημοκρατική απόφαση: «Κάθε 2 χρόνια ορισμός ∆ιοικητικών Συμβουλίων από το ∆ημοτικό Συμβούλιο στα Νομικά Πρόσωπα και τις επιχειρήσεις του ∆ήμου». Φοβούνται την απλή αναλογική παρ’ ότι την είχαν κάνει σημαία τους προεκλογικά.
Υ.Γ.: Υπενθυμίζουμε την απάντηση του ∆ημοσθένη Παπακωνσταντίνου στον δήμαρχο στο πρόσφατο ∆ημοτικό Συμβούλιο:
«Να σεβαστείτε ότι εκπροσωπώ την πλειοψηφία» (δήμαρχος).
«Ναι, αλλά δεν διαθέτετε την πλειοψηφία» (∆. Παπακωνσταντίνου).
Για τον Συνδυασμό
ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ
∆ημοσθένης Παπακωνσταντίνου
