Τα διηγήματα της Στέργιας Κάββαλου είναι σαν μικρά πικρά εσπρέσο στρέτο. Έτσι, χωρίς ζάχαρη. Μια και κάτω, και μετά η ανάβεις τσιγάρο, ή σηκώνεσαι να φύγεις. Αν ήταν ζωγράφος θα ήταν οπαδός του κυβισμού. Αν ήταν αρχιτέκτων θα έκανε μινιμαλισμό. Η γραφή της είναι στεγνή, κοφτή, στερημένη από το περιττό, και στολισμένη απ το αναγκαίο. Οι προτάσεις δεν φενακίζουν, είναι μικρές και καθαρές, που όταν φτάσουν όμως στο μυαλό ξεδιπλώνονται και δείχνουν μεγαλύτερες. Είναι μια γραφή noire, αλλά με έναν ήχο από viola da gamba… To σημείο της τελείας στα καλυτέρα του. Η Στέργια γεννήθηκε στην Αθήνα το Μάρτη του 1982. Κατάγεται από τα Ζωνιανά Μυλοποτάμου. Η nouvelle vague είναι ο ηθικός αυτουργός των γαλλικών της σπουδών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και στο τμήμα λογοτεχνικής μετάφρασης και Μετάφρασης Ανθρωπιστικών Επιστημών της INALCO. Στη Λυόν εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στη θεατρική ομάδα Traverses ενώ εντός των τειχών ασχολήθηκε με τον υποτιτλισμό και το θέατρο. Πρόκειται να κυκλοφορήσουν σε δική της μετάφραση τα μυθιστορήματα Double Jeu του Lapid, Κorsakov του Fottorino από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ και Souveraineté du vide του Bobin από τις «Εκδόσεις Χαραμάδα», ενώ ετοιμάζει το πρώτο της μυθιστόρημα για τον Οκτώβριο 2010. (Εκδόσεις ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ)
