Οι περσόνες της μυθοπλασίας μου είναι «χτισμένες» πάνω σε υπαρκτά πρόσωπα του εκδοτικού και εκπαιδευτικού χώρου, καθώς και του χώρου των media. Ζωγράφισα τα πρόσωπα αυτά με τα καλά και τα κακά τους, τις αρετές και τα βίτσια τους, αποφεύγοντας τον εξωραϊσμό όπως ο διάολος το λιβάνι. Τα παιχνίδια που παίζονται είναι σκληρά και οι παίκτες γνώστες. Δεν υπάρχουν άλλοθι αθωότητας, όλοι υπηρετούν το ατομικό τους συμφέρον.
Το να μπορείς να λες τα πράγματα με το όνομά τους και να αποκαλύπτεις τα μύχια της ανθρώπινης ψυχής είναι πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου. Ειδικά τις τρεις ηρωίδες μου τις «δούλεψα» πολύ. Ενώ είναι συνομήλικες, περίπου 33 χρονών (έχουν δηλαδή τη ηλικία του Χριστού) πιο διαφορετικές δεν υπάρχουν. Η Νεφέλη είναι χαβαλετζού, εργασιομανής και δουλεύει στις δημόσιες σχέσεις. Η Ελπίδα, η όμορφη Λαρισαία βιβλιοκριτικός που έχει το παρατσούκλι «βιάγκρα της λογοτεχνίας» είναι πεισματάρα, αντιφατική και οξύθυμη.
Η Μυρτώ είναι μελαγχολική και υπερευαίσθητη, αποκαλεί την κορούλα της μάστιγα και ορκίζεται στον Μπόρχες. Ενώ τις δημιούργησα, από ένα σημείο και πέρα ήταν εκείνες που με καθοδηγούσαν. Το χιούμορ δεσπόζει στο βιβλίο μου, αλλά σε κάποια κρίσιμα σημεία υπάρχει και το δάκρυ. Εξ άλλου, έτσι δεν είναι και η ίδια η ζωή; Όπως αναφέρω στο προοίμιο, προσπάθησα να μιλήσω για τη σχέση μάνας – κόρης, μια σχέση απόλυτα μοναδική, που βρίσκεται όσο καμία άλλη στη ρίζα της ζωής και γι αυτό κρύβει πόνο, κρύβει σκοτάδι και φως.
Αφιέρωσα το μυθιστόρημα σε όλες τις μαμάδες και τις κόρες του κόσμου που δυσκολεύονται να αγαπηθούν. Όχι ότι άφησα απ’ έξω και τους μπαμπάδες βέβαια. Άλλωστε, στο «ερωτικό» τρίγωνο που αποτελούν οι δυο γονείς και το παιδί τους, αυτοί παίζουν ρόλο καίριο. Στην αγία οικογένεια, έτσι όπως την έχει ο καθένας στην ψυχή του. Τις ηρωίδες μου τις πόνεσα. Θέλω να πιστεύω πως η σύγχρονη Ελληνίδα αναγνώστρια θα βρει σε κάποια απ’ αυτές (ή και στις τρεις, γιατί ο άνθρωπος είναι ον πολύπλοκο) στοιχεία του εαυτού της».
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Βασιλική Πιτούλη γεννήθηκε στο Βόλο από πατέρα Ηπειρώτη. Είναι καθηγήτρια οικονομολόγος και γαλλικής φιλολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει διδάξει στα Εκπαιδευτήρια Καργάκου, στη Ριζάρειο Σχολή, στα Τοσίτσεια – Αρσάκεια Λύκεια και έχει αποσπαστεί στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Σήμερα είναι υπεύθυνη Σχολικής Βιβλιοθήκης. Σε ηλικία 18 ετών βραβεύτηκε από την εφημερίδα «Θεσσαλία» σε διαγωνισμό νεανικής ποίησης.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής και έχει δώσει διαλέξεις. Έχει σελίδα βιβλίου στην «Αμαρυσία». Άρθρα της και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Έχει συμπεριληφθεί στη λογοτεχνική εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση (έκδοση 2009). Έργα της είναι: «Και το έρεβος να γίνεται φως» ποιητική συλλογή (εκδόσεις Δωδώνη 2001), «Η είσπραξη της ημέρας» (συλλογή διηγημάτων – εκδόσεις Δωδώνη 2002), «Να με λες Άννα» ιστορικό μυθιστόρημα (Εμπειρία Εκδοτική 2005 – Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών), «Διάλογοι περί έρωτος και άλλων δαιμονίων» (εκδόσεις Δωδώνη 2007), «Δείπνο εκ προμελέτης» μυθιστόρημα, (Εμπειρία Εκδοτική 2008).
