Γράφει ο Γιώργος Αράπογλου – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Ηρακλείου – Λυκόβρυσης – Πεύκης – Μεταμόρφωσης 21/07
Με αφορμή το αφιέρωμα της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ στις δράσεις του σώματος Εθελοντών Ηρακλείου, δεν θα μπορούσε κανείς να μη σταθεί σε ένα στοιχείο που από μόνο του είναι εντυπωσιακό, αλλά, αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα, αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα συγκλονιστικό παράδειγμα προς μίμηση. Μόνο στα τελευταία τρία χρόνια που έχουν συγκεντρωθεί περισσότεροι από 25 τόνοι πλαστικά καπάκια, τα οποία έχουν μετατραπεί σε συνολικά 15 αμαξίδια, που με τη σειρά τους μεταβιβάστηκαν μέσω της Κοινωνικής υπηρεσίας του Δήμου σε αντίστοιχους συνανθρώπους μας που τα είχαν ανάγκη. Να το ξαναγράψουμε; Περισσότεροι από 25 τόνοι! Μόνο από πλαστικά καπάκια. Το νούμερο είναι εξωπραγματικό.
Σύμφωνα με έρευνα της WWF που δημοσιεύθηκε τον περασμένο οκτώβριο, μόνο στις ελληνικές θάλασσες κάθε μέρα καταλήγουν 39 τόνοι πλαστικού. Μπορεί κανείς να αναλογιστεί πόσο τεράστια οικολογική καταστροφή δημιουργεί αυτή η κατάσταση; Ο πλανήτης, δυστυχώς, βρίσκεται στο έλεος ανεύθυνων ανθρώπων που δεν αναλογίζονται τη ζημιά που κάνουν οι ίδιοι στο Περιβάλλον που διαβιούν. Την ίδια ώρα, μια χούφτα άνθρωποι με μόνο κίνητρο την αγάπη τους για τον διπλανό τους, έχουν καταφέρει εδώ και τρία χρόνια να κινητοποιήσουν μια ολόκληρη πόλη να ταχθεί υπέρ ενός πιο οικολογικού τρόπου ζωής με ταυτόχρονο έντονο κοινωνικό πρόσημο.
Αθλητικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι, τοπικές επιχειρήσεις, αλλά, το κυριότερο, σχολεία του Δήμου έχουν ενεργοποιηθεί και συρρέουν καθημερινά με μεγάλες ποσότητες πλαστικών καπακιών, συνδράμοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στην προσπάθεια να καθαρίσει η πόλη από πλαστικό, αλλά και να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους. «Έχουμε φτάσει σε σημείο να μη μπορούμε να τα διαχειριστούμε», μου είχε πει πριν από κάποιους μήνες ο επικεφαλής του σώματος Εθελοντών, Πέτρος Ελευθεριάδης. Όχι με παράπονο, αλλά με γλυκιά χαρά. Είναι λογικό να βλέπει κάποιος πως μια ιδέα και μια σκέψη που ξεκίνησε με χαμηλές προσδοκίες, βρήκε τόσο τεράστια ανταπόκριση και μετατράπηκε σε ένα σημαντικό οικολογικό τσουνάμι.
Και το σπουδαιότερο, μικρά παιδιά μπαίνουν από μικρά στον τρόπο σκέψης να προστατέψουν το περιβάλλον τους. Είναι καλά τα ευχολόγια και οι υποδείξεις, αλλά το πιο σημαντικό είναι να μπαίνουν τα παιδιά εμπράκτως στη διαδικασία να καταλάβουν τη σημασία μιας τέτοιας φιλοσοφίας. Αυτή η συλλογική διαδικασία, μέσα από τα σχολεία και υπό τις οδηγίες των δασκάλων, είναι επίσης ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Και αυτό δεν μπορούμε να το παραγνωρίζουμε.σε κάθε περίπτωση, αξίζει να το αναφέρουμε ξανά.
Οι πολίτες του Ηρακλείου έχουν καταφέρει όχι απλά να μαζέψουν 25 τόνους καπακιών, αλλά ταυτόχρονα, βοήθησαν να μειωθεί και η αναπαραγωγή αντίστοιχων ποσοτήτων πλαστικού, που σημαίνει διπλό όφελος για τον πλανήτη. Όσο οι πολίτες, ακόμα και από μικρή ηλικία αντιλαμβάνονται τη σημασία όλων των ανωτέρω, μπορεί να αχνοφαίνεται μια μικρή ελπίδα αισιοδοξίας για ένα καλύτερο περιβάλλον. Βεβαίως, η διαδρομή που πρέπει να διανυθεί είναι πολύ μεγάλη. Αλλά, ας είμαστε αισιόδοξοι ότι η νεότερη γενιά θα τη διαβεί με καλύτερες προθέσεις από τη δική μας. Κι ας ξεκινήσει συλλέγοντας έστω ένα πλαστικό καπάκι.
