Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 17/06
«Είναι πολύ χαμηλό το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού στο Δημοτικό μας Συμβούλιο», μου είπε σχεδόν συνωμοτικά στο τηλέφωνο δημότης πόλης των βορειοανατολικών προαστίων. Η ίδια, παρότι γνωρίζει κάπως… πρόσωπα και πράγματα στην περιοχή, δεν έτυχε (ή δεν πήρε την πρωτοβουλία) να δει ιδίοις όμμασι μια συνεδρίαση του Σώματος με τη νέα του σύνθεση του μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, έναν χρόνο πριν. Η καραντίνα των ημερών και η δυνατότητα που είχε να δει ηλεκτρονικά μια από τις τηλεδιασκέψεις του Δ.Σ. (ανήκει στις τυχερές, διότι σε κάποιους δήμους δεν έχουν τέτοιες πολυτέλειες ζωντανής μετάδοσης για όλους) την οδήγησε σε αυτό της το συμπέρασμα.
Με δεδομένη την αστοχία που έχουν οι γενικεύσεις και οι «εύκολες» διαπιστώσεις, ο εύλογος αντίλογος είναι ότι οι αιρετοί δεν κατέλαβαν τη θέση διοίκησης ή αντιπολίτευσης μόνοι τους, αλλά ψηφίστηκαν από μια μεγάλη ή μικρή μάζα ανθρώπων. Στην ουσία της παρατήρησης, τα τρωτά και η απραξία εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι ορατά και «στιγματισμένα» από όσους καταπιάνονται με την καθημερινότητα ενός Δήμου ή έστω της γειτονιάς τους. Πολλές από τις ανεπάρκειες αυτές ήρθαν ακόμη περισσότερο στο φως με τη διαχείριση της πανδημίας, της λήψης των αποφάσεων αλλά και της απλής συζήτησής τους (υπάρχει νομικό πρόσωπο Δήμου που ξεκίνησε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να συνεδριάζει μόνο μέσω email -δια περιφοράς, δηλαδή «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»).
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος που είδε η παραπονούμενη κάτοικος -ίσως αργοπορημένα και μετά την απομάκρυνση από το… ταμείο (λέγε με κάλπες). Η άλλη αφορά περισσότερο τους δημότες, θεατές Δημοτικών Συμβουλίων και μη. Είναι οι συνεδριάσεις εκείνες που με βάση τα στοιχεία των διαδικτυακών μέσων που τις μεταδίδουν κατά μέσο όρο έχουν 50 (!) άτομα κοινό, ενώ η… βιωματική εμπειρία των δημοσιογράφων από τις αίθουσες των δημαρχείων, προ καραντίνας, βγάζει έναν λογαριασμό 10-15 κατά κανόνα παρισταμένων στις συζητήσεις (πρόκειται περισσότερο για συγκεκριμένους «συνήθεις υπόπτους» και ενδιαφερόμενους, εκτός κι αν η ημερήσια διάταξη έχει θέμα ελκυστικό).
Αν, λοιπόν, κάποιοι δεν ανήκουν στην κατηγορία των απογοητευμένων… κοψοχέρηδων, πού άραγε να βρίσκονται οι υπόλοιποι χιλιάδες δημότες όταν λαμβάνονται αποφάσεις που τους αφορούν άμεσα; Και όλα αυτά αν συνυπολογίσουμε ότι βρισκόμαστε μόλις έναν χρόνο μετά τις πρώτες αυτοδιοικητικές εκλογές με απλή αναλογική όπου πήραν μέρος 69.821 (!) υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι σε όλη τη χώρα. Οι περισσότεροι αγνοούνται και μάλλον αγνοούν, από πέρσι, όχι μόνο τη ψήφο, αλλά και την ίδια τους τη συμμετοχή στα κοινά…
Υ.Γ. Τα… γυαλιά στο θέμα έμπρακτης συμμετοχής και παρέμβασης στα πράγματα έβαλε, πάντως, ο σύλλογος Ρεματιάς με τις διαδοχικές πρωτοβουλίες καθαρισμού του «τοπόσημου» δίπλα μας, οι οποίοι ευτυχώς βρήκαν ανταπόκριση από δήμους, φορείς και κατοίκους.
* στίχος από το ποίημα του Γεώργιου Σουρή «Ο Φασουλής φιλόσοφος»
