Σε πανηγυρικό κλίμα και με τη δέουσα λαμπρότητα και τιμή στην ιστορική μνήμη πραγματοποιήθηκε ο εορτασμός της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας.
Όπως κάθε χρόνο, οι εορταστικές εκδηλώσεις ξεκίνησαν από τη Δοξολογία τον Ιερό Ναό της Αγίας Ευφημίας, στη Νέα Χαλκηδόνα και συνεχίστηκαν με την επιμνημόσυνη δέηση, την ομιλία του δημάρχου της πόλης Γιάννη Τομπούλογλου και την κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο της Νέας Χαλκηδόνας. Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με την παρέλαση σχολείων και συλλόγων, στην πλατεία Πατριάρχου, στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Στην επιμνημόσυνη δέηση για τους ηρωϊκώς πεσόντες στο μέτωπο της Πίνδου, χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος κ.κ. Γαβριήλ. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας – Νέα Χαλκηδόνας, Γιάννης Τομπούλογλου, ενώ στεφάνια κατέθεσαν ο δήμαρχος, δημοτικές παρατάξεις, σχολεία και φορείς της πόλης.
Στην παρέλαση που ακολούθησε και στην οποία μετείχαν τα σχολεία και οι σύλλογοι της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας, κυριάρχησε η ιστορική μνήμη, το πανηγυρικό κλίμα και η απόδοση τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους στα κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου, για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι.
Γιάννης Τομπούλογλου: «Η ψυχή ενός λαού μπορεί να γίνει ισχυρότερη από τα όπλα»
Στον πανηγυρικό της ημέρας, ο δήμαρχος Γιάννης Τομπούλογλου ανέφερε τα παρακάτω:
«Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, την 28η Οκτωβρίου, στεκόμαστε με σεβασμό και συγκίνηση μπροστά σε ένα λαμπρό κεφάλαιο της ιστορίας μας.
Στεκόμαστε μπροστά στο «Όχι» ενός λαού μικρού στον αριθμό, αλλά τεράστιου στο φρόνημα.
Ενός λαού που απέδειξε πως η Ελευθερία δεν είναι δεδομένη, αλλά κατακτάται με θυσίες, υπερασπίζεται με θάρρος, διατηρείται με ευθύνη και πίστη.
Το «Όχι» του 1940 ήταν μια φωνή αξιοπρέπειας. Ήταν η φωνή μιας χώρας που, αντί να υποκύψει στην ισχύ του κατακτητή, διάλεξε τον δύσκολο δρόμο του καθήκοντος και της αντίστασης.
Ήταν η στιγμή που η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ότι η ψυχή ενός λαού μπορεί να γίνει ισχυρότερη από τα όπλα.
Εκείνο το φθινόπωρο του 1940, στα βουνά της Πίνδου, οι Έλληνες στρατιώτες, παιδιά του λαού, φοιτητές, εργάτες, αγρότες, δάσκαλοι, πολέμησαν με ό,τι είχαν.
Πολέμησαν με το θάρρος, με το πείσμα, με την πίστη στην Πατρίδα και στο Θεό.
Και μέσα στο χιόνι, στη βροχή, στην παγωνιά, απέδειξαν πως υπάρχουν αξίες για τις οποίες αξίζει να δίνεις τη ζωή σου: η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η αξιοπρέπεια.
Η Ελλάδα του ’40 δεν είχε τίποτα, κι όμως τα είχε όλα.
Είχε το φρόνημα, είχε τη συλλογική ψυχή, είχε την ενότητα.
Είχε την πίστη πως η Ιστορία δεν γράφεται με τους αριθμούς, αλλά με το κουράγιο των ανθρώπων.
Από την Πίνδο μέχρι τη Σαλονίκη, από την Ήπειρο μέχρι την Κρήτη, οι Έλληνες απέδειξαν ότι η γενναιότητα δεν είναι προνόμιο των ισχυρών, αλλά των αποφασισμένων.
Και όταν οι δυνάμεις του Άξονα εισέβαλαν στην πατρίδα μας, η Ελλάδα δεν γονάτισε. Μπορεί να κατακτήθηκε στρατιωτικά, αλλά ποτέ δεν υποδουλώθηκε πνευματικά.
Αντίθετα, μέσα στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, γεννήθηκε η Εθνική Αντίσταση.
Γεννήθηκε μέσα από την πείνα και τον φόβο, η ελπίδα.
Γεννήθηκε μέσα από τη σκλαβιά, η απόφαση για λευτεριά.
Κι έτσι, όταν η λευτεριά ξαναγύρισε στα χώματά μας, δεν ήταν δώρο. Ήταν αποτέλεσμα αίματος, κόπων, θυσίας και πίστης.
Ήταν το αποτέλεσμα ενός λαού που αρνήθηκε να ξεχάσει ποιος είναι.
Αγαπητά μου παιδιά,
Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι απλώς μια σελίδα της ιστορίας που μαθαίνουμε στο σχολείο.
Είναι μια ζωντανή υπόμνηση. Μας θυμίζει ότι οι λαοί που ξεχνούν το παρελθόν τους, κινδυνεύουν να χάσουν και το μέλλον τους.
Μας καλεί να σκεφτούμε τι σημαίνει σήμερα το «Όχι».
Γιατί και στη δική μας εποχή υπάρχουν μάχες.
Μάχες με όπλα και στρατούς, αλλά και μάχες με ιδέες, με αξίες, με επιλογές.
Σήμερα καλούμαστε να πούμε «Όχι» στην αδιαφορία, στην παραίτηση, στην απαξίωση των θεσμών, στη βία, στον διχασμό.
Να πούμε «Όχι» στην ηττοπάθεια και στον κυνισμό που διαβρώνουν το συλλογικό μας φρόνημα.
Και να πούμε «Ναι» στην ενότητα, στη δημιουργία, στην αλληλεγγύη, στην πίστη στον άνθρωπο και στην πατρίδα μας.
Το χρέος μας απέναντι στους ήρωες του 1940 δεν είναι να τους θυμόμαστε μονάχα στις επετείους.
Είναι να συνεχίζουμε το έργο τους με τις πράξεις μας.
Να υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία, να αγωνιζόμαστε για την κοινωνική δικαιοσύνη, να αγαπάμε την πατρίδα μας, να χτίζουμε έναν κόσμο ειρήνης και αξιοπρέπειας.
Σήμερα, μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, όπου οι ισορροπίες δοκιμάζονται και οι αξίες συχνά παραμερίζονται, η Ελλάδα έχει ανάγκη ξανά από πολίτες με ψηλά το κεφάλι.
Από ανθρώπους που υπερασπίζονται την αλήθεια, το δίκαιο, την ελευθερία, όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για τους άλλους.
Από νέους που θα γνωρίζουν την ιστορία τους, όχι ως ύλη για εξετάσεις, αλλά ως παρακαταθήκη ευθύνης και έμπνευσης.
Εσείς, οι μαθητές της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας, είστε οι συνεχιστές αυτής της ιστορίας.
Εσείς είστε εκείνοι που θα κρατήσετε ζωντανό το πνεύμα του «Όχι» στις δικές σας εποχές, στις δικές σας προκλήσεις.
Να θυμάστε ότι η ελευθερία δεν είναι μια λέξη σε βιβλίο, είναι τρόπος ζωής. Είναι επιλογή καθημερινή, να στέκεσαι όρθιος, να σέβεσαι τον διπλανό σου, να αγωνίζεσαι για το κοινό καλό.
Η Ελλάδα του σήμερα, που δοκιμάζεται αλλά και επιμένει, χρειάζεται το ήθος εκείνης της γενιάς του ’40.
Χρειάζεται την ψυχή εκείνων των ανθρώπων που δεν υπολόγισαν το προσωπικό κόστος.
Χρειάζεται το πείσμα τους, την πίστη τους, το όραμά τους.
Και εδώ, στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα, τόπους που γεννήθηκαν από πρόσφυγες, ανθρώπους που έχασαν τα πάντα αλλά κράτησαν τα ουσιώδη, την πίστη, την οικογένεια, την Ελλάδα, η σημερινή μέρα έχει ακόμα πιο βαθιά σημασία.
Γιατί ξέρουμε καλά πως η ελευθερία δεν χαρίζεται. Κερδίζεται με αγώνα, με επιμονή, με αξιοπρέπεια.
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Το «Όχι» του 1940 είναι ένα διαρκές κάλεσμα προς όλους μας.
Μας υπενθυμίζει ότι, όταν χρειάζεται, ο ελληνικός λαός μπορεί να σταθεί στο ύψος της ιστορίας του.
Ότι μπορεί να γίνει ξανά παράδειγμα για τους λαούς που αναζητούν φως μέσα στο σκοτάδι.
Κι αν κάτι μας διδάσκει εκείνη η εποχή, είναι ότι τα έθνη που έχουν μνήμη, έχουν και μέλλον.
Ότι η Ελλάδα, όσο μικρή κι αν φαίνεται, έχει μέσα της μια αστείρευτη δύναμη: τη δύναμη της ψυχής, της αρετής, της αλληλεγγύης.
Γι’ αυτό και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να εμπιστευθούμε ο ένας τον άλλον, να ενωθούμε για τα κοινά ιδανικά, να τιμήσουμε τη θυσία των προγόνων μας με έργα, όχι μόνο με λόγια.
Να κάνουμε την πόλη μας, την κοινωνία μας, τη χώρα μας πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη, πιο φωτεινή.
Στην εποχή των εύκολων λύσεων και της γρήγορης λήθης, ας κρατήσουμε ζωντανό το βαθύτερο μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου:
Ότι η ελευθερία έχει αξία μόνο όταν την υπερασπίζεσαι.
Ότι η πατρίδα έχει νόημα μόνο όταν την υπηρετείς.
Και ότι ο άνθρωπος είναι πραγματικά μεγάλος, μόνο όταν υπερβαίνει τον φόβο του και στέκεται όρθιος απέναντι στο άδικο.
Ας είναι λοιπόν η σημερινή μέρα όχι μόνο ημέρα τιμής και μνήμης, αλλά και ημέρα υπόσχεσης:
Ότι θα κρατήσουμε ψηλά τη σημαία των αξιών μας.
Ότι θα φανούμε αντάξιοι της ιστορίας μας.
Ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, με ενότητα και πίστη, για μια Ελλάδα ελεύθερη, δίκαιη, ανθρώπινη.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!
Ζήτω η Ελλάδα μας!
Ζήτω η Νέα Φιλαδέλφεια και η Νέα Χαλκηδόνα!
Χρόνια πολλά».






































































































