Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 17/3
Καθώς διανύουμε την 22η ημέρα από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχει ήδη καταγραφεί το μεγαλύτερο κύμα προσφύγων προς την Ευρώπη από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές πάνω από 2 εκατομμύρια κάτοικοι Ουκρανίας έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους, ενώ εκτιμάται ότι συνολικά θα μετακινηθούν περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι. Η Πολωνία έχει ήδη δεχτεί 1,7 εκατομμύρια Ουκρανούς, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι τη Δευτέρα 14 Μαρτίου, μέσα σε μόλις ένα 24ωρο, σύμφωνα με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έφτασαν στην Ελλάδα 571 άνθρωποι- εκ των οποίων 198 ανήλικοι.
Και επειδή οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί (δυστυχώς στην covid εποχή η πεζότητα των αριθμών των θυμάτων έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας) οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι πίσω από κάθε ψυχή που ξεριζώνεται από τη γενέθλια Γη υπάρχει μια ιστορία πόνου.
Η κάθε ιστορία έχει το δικό της αποτύπωμα, όλες όμως είναι εξίσου σπαραξικάρδιες και συγκλονιστικές, θυμίζοντας το τραύμα του κατατρεγμού των Mικρασιατών Ελλήνων πριν από ακριβώς 100 χρόνια. Μια αιματηρή τραγωδία και ένας βίαιος ξεριζωμός είναι κοινός τόπος στις δυο αυτές μαύρες σελίδες της Ιστορίας.
Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον του πολέμου στην Ουκρανία, η μόνη ελπίδα ακούει στο όνομα «αλληλεγγύη». Κανείς δεν περισσεύει, όλοι μπορούμε να βάλουμε το χέρι μας και να βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε τους πρόσφυγες ενός πολέμου τον οποίο οι ίδιοι δεν επέλεξαν να ζήσουν.
Ο Δήμος Βριλησσίων μέσω του Οργανισμού Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης (ΟΚΠΑ) εδώ και λίγες ημέρες προσφέρει φιλοξενία σε πρόσφυγες από την Ουκρανία σε σπίτια που παραχώρησαν Βριλησσιώτες. Μαζί με την στέγαση, καλύπτει όλα τα αναγκαία για την αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση των προσφυγικών οικογενειών (σίτιση , ρουχισμός, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ψυχολογική υποστήριξη, απασχόληση των παιδιών στα σχολεία του Δήμου), ενώ σύντομα θα ξεκινήσουν να παραδίδονται μαθήματα Ελληνικών από καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Οδησσού που στεγάζεται στον δήμο. Υπενθυμίζεται ότι ο πάντα ευαισθητοποιημένος κοινωνικά Δήμος Βριλησσίων ήταν από τους πρώτους δήμους που συγκέντρωσαν και απέστειλαν ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία. Μάλιστα, τα νούμερα του κύματος αλληλεγγύης των προσφύγων της Ουκρανίας υπό την ομπρέλα του Δήμου Βριλησσίων είναι εντυπωσιακά, καθώς μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί 4 αποστολές με 5 τόνους τροφίμων και ιατροφαρμακευτικού υλικού.
Στο εμβληματικό έργο του Tennessee Williams «Λεωφορείο ο πόθος», λίγο πέσει η αυλαία , η εύθραυστη ηρωίδα Μπλανς Ντιμπουά, ακούγεται να λέει «πάντα βασιζόμουν στην καλοσύνη των ξένων». Λίγο νωρίτερα η τραγική φιγούρα που εξύφανε η πένα του Αμερικάνου δραματουργού είχε βιαστεί από τον γαμπρό της, Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Καθώς τη βλέπουμε να καταρρέει επί σκηνής χάνοντας τα λογικά της, ο σπουδαίος αυτός θεατρικός συγγραφέας βάζει στο στόμα της την παραπάνω εμβληματική ατάκα, κάνοντάς μας ακόμα και σήμερα να αναρωτιόμαστε:
Μήπως τελικά όσο υπάρχουν έννοιες όπως «αλληλεγγύη» και «ανθρωπισμός» δεν έχουν χαθεί όλα- όσες βόμβες και αν σκάνε δίπλα μας, όσες πανδημίες και αν μας βρουν; Μήπως τελικά η «καλοσύνη των ξένων» δεν είναι μια ουτοπία;
