Γράφει η Μαριάνθη Δ. Καφετζή – Ραυτοπούλου: Οικονομολόγος, ΜΒΑ, Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Μέλος Πολιτικής Επιτροπής ΝΔ, Επικεφαλής Συνεδριακού Τουρισμού
Είναι φανερό και πανθομολογούμενο ότι ζούμε τις συνέπειες μιας συνδιαλλαγής, η οποία ιστορικά θα συνδέεται με το σήμερα ως μία μαύρη επέτειος. Στην αρχή είδαμε να αναβάλλεται η συνάντησή Τσίπρα – Καμμένου γιατί ο συμβιβασμός δεν έβγαινε. Μετά να ανακοινώνεται ένα ψεύτικο διαζύγιο, ενώ οι παραπάνω κύριοι παραμένουν συνέταιροι στη νομή της εξουσίας. Και τελικά να διεκπεραιώνεται σε ζωντανή μετάδοση μια θλιβερή συναλλαγή. Ο κ. Καμμένος δανείζει δύο βουλευτές για να στηριχθεί ο κ. Τσίπρας, τους οποίους δεν διαγράφει για να μην χάσει την ιδιότητα του Αρχηγού Κόμματος. Η θεατρική διαμάχη μεταξύ του «Μπούλη» και του «μικρού Αλέξη» χρειαζόταν δευτεροκλασάτους ηθοποιούς. Αυτοί είναι οι περιφερόμενοι βουλευτές, οι οποίοι εξελέγησαν σε αυτήν την Βουλή με άλλα κόμματα, έδρασαν στη διάρκειά της με άλλη ιδεολογία, από αυτή που εκλέχθηκαν και με άλλη θα την εγκαταλείψουν. Είναι πολιτικοί τυχοδιώκτες που μεταβλήθηκαν σε δεκανίκια μιας κυβέρνησης που υπονόμευσε πρώτα την οικονομία και στη συνέχεια τα εθνικά συμφέροντα.
Στόχος των παραπάνω είναι να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ μερικές ακόμη εβδομάδες εξουσίας, να κυρώσει την επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών και να διατηρηθεί ως Κοινοβουλευτική Ομάδα το μόρφωμα των ΑΝΕΛ, ώστε να μη χάσει τα προνόμιά του ο κ. Καμμένος. Τελικά ο Πρωθυπουργός κέρδισε την ψήφο εμπιστοσύνης με 151 βουλευτές και εν ευθέτω χρόνο θα αναζητήσει πλειοψηφία για το Σκοπιανό με μία κυβέρνηση ανοχής – συνενοχής, που απεμπολεί τα εθνικά μας συμφέροντα.
Βλέποντας και ακούγοντας το Ελληνικό κοινοβούλιο δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε γιατί το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται. Ύβρεις, σεξιστικά υπονοούμενα, βόλτες με κότερα και προτροπές για αλκοτέστ. Το πλέον λυπηρό είναι ότι δίνεται στους πολίτες και ιδιαιτέρως στα νέα παιδιά το μήνυμα ότι «τα πάντα γίνονται» και «κανένας φραγμός δεν υπάρχει», με αποτέλεσμα η νέα γενιά να αποξενώνεται ολοκληρωτικά από την πολιτική. Ενθαρρύνεται η αρχή της διάλυσης κάθε οργανωμένης κοινωνίας. Χωρίς κανόνες, ηθικούς φραγμούς και με επικράτηση του νόμου της ζούγκλας.
Τρανταχτό παράδειγμα έλλειψης ηθικής είναι η επιλογή του κ. Αποστολάκη ως αντικαταστάτη του κ. Καμμένου, καθ’ υπόδειξη του δεύτερου. Καμία κυβέρνηση μετά τη Μεταπολίτευση δεν επέλεξε πολιτικό προϊστάμενο του Στρατεύματος εν ενεργεία αξιωματικό. Επιλογή που έχει επίδραση στην ιεραρχία του στρατεύματος μέσω των κρίσεων και των αξιολογήσεων. Θα περιμέναμε ο Πρωθυπουργός να μην διατυμπανίζει: «είμαι ο Πρωθυπουργός ακούστε με», όλοι γνωρίζουμε την ιδιότητά του. Θα περιμέναμε αντιθέτως να ασχοληθεί με την ουσία της ψήφου εμπιστοσύνης , με επιχειρήματα αντί υβρεων, με πολιτικά ορθό λόγο, αντί της αγοραίας ομιλίας του και ειλικρινή αντιμετώπιση του λαού αντί της διαρκούς και κατ’ εξακολούθηση εξαπάτησης του. Επιτέλους, ας σεβαστεί το παρελθόν αφού δεν είναι σε θέση να υπηρετήσει το παρόν και το μέλλον της πατρίδας
