Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 21/7.
«Η εκρηκτική άνοδος στις τιμές της ενέργειας καίει νοικοκυριά και επιχειρήσεις», «Βαρυχειμωνιά στο καλάθι της νοικοκυράς φέρνει το νέο κύμα ανατιμήσεων σε βασικά καταναλωτικά είδη», «πείνα και φτωχοποίηση μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία»…
Δυσοίωνες ειδήσεις όπως οι παραπάνω που με πηχυαίους τίτλους κοσμούν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τις τελευταίες εβδομάδες φαίνεται πως δεν είναι ικανές να κάμψουν την αδήριτη ανάγκη για «τα μπάνια του λαού», ούτε να δημιουργήσουν δεύτερες σκέψεις για περιορισμό «περιττών» εξόδων.
Γεμάτα φεύγουν τα πλοία από τα λιμάνια, με 100% πληρότητα πετούν και τα αεροπλάνα προς όλους τους τουριστικούς προορισμούς. Sold out είναι οι συναυλίες(ακόμα και αυτές που βασίζονται σε μετακλήσεις ξένων καλλιτεχνών και έχουν «τσιμπημένο» εισιτήριο), σφύζουν από κόσμο τα θερινά σινεμά και οι θεατρικές παραστάσεις στα δημοτικά Φεστιβάλ -για τα δωρεάν εισιτήρια που προσφέρει η Περιφέρεια Αττικής ούτε λόγος. Αυτά έγιναν είδος προς εξαφάνιση από τα πρώτα κιόλας λεπτά.
Η πόλη βρίσκεται σε αναβρασμό λες και βιώνει τις «τελευταίες ημέρες της Πομπηίας». Οι κάτοικοί της «ξεμάσκωτοι» και αμετροεπείς επιμένουν να ζουν τις ζωές τους όπως πριν (πριν την πανδημία, τον πόλεμο, την διόγκωση του πληθωρισμού) ανίκανοι να ερμηνεύσουν τα «σήματα» που τους στέλνει το «ηφαίστειο» της πραγματικότητας.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πριν από λίγο καιρό (δημοσκόπηση Alco, Απρίλιος 2022) δήλωναν ότι η άνοδος των τιμών τους έχει οδηγήσει σε μείωση της κατανάλωσης βασικών ειδών διατροφής και περιορισμό των δαπανών για θέρμανση. Που τα καλοκαίρια ζουν σαν τζιτζίκια γεμίζοντας τον χώρο με το ανέμελο τερέτισμά τους και τον χειμώνα σαν προνύμφες ελπίζοντας σε ένα ανέφελο μέλλον αλλά μην φροντίζοντας να κάνουν κάτι για να το διασφαλίσουν.
Είναι αυτοί που γκρινιάζουν για το χαμηλό ποσό που εισέπραξαν από την κυβέρνηση στα επιδόματα που καθιέρωσε , αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους για το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για το γεγονός ότι το Κράτος Πρόνοιας στην Ελλάδα έγινε συνώνυμο της επιδοματικής πολιτικής και όχι της εύρυθμης λειτουργίας των Κοινωνικών Υπηρεσιών που είναι υποχρεωμένο να παρέχει στον πολίτη.
Υ.Γ. «Πριν από την έκρηξη του Βεζούβιου, η Πομπηία ήταν μια όμορφη πόλη που έσφυζε από ζωή. Λίγα χρόνια πριν είχε γίνει στην Πομπηία μεγάλος σεισμός, που είχε προκαλέσει σοβαρές ζημιές. Κανένας όμως από τους κατοίκους της δεν ανησυχούσε μήπως γίνει κι άλλος σεισμός. Ώσπου μια ζεστή αυγουστιάτικη μέρα ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει κι ένα απειλητικό σύννεφο απλώθηκε πάνω από την πόλη. Ο αέρας γέμισε στάχτη κι η ατμόσφαιρα γινόταν ολοένα και πιο αποπνικτική. Και τότε όλοι άκουσαν τον πανίσχυρο Βεζούβιο να βρυχάται»
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου «Πομπηία, η καταστροφή ενός Πολιτισμού» (εκδόσεις Σαββάλας)
ΥΓ. 2 Λίγη ώρα μετά την ολοκλήρωση των παραπάνω γραμμών ξεκίνησε ακόμα ένας πύρινος εφιάλτης από τα διοικητικά όρια του Δήμου Πεντέλης με την απόκοσμη φωτογραφία του Παρθενώνα σε πύρινο φόντο να γίνεται αμέσως viral σε όλο τον πλανήτη.
Δυστυχώς, για ακόμα ένα καλοκαίρι γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Αυτήν την στιγμή προέχει να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Δευτερευόντως, σπίτια και περιουσίες. Όταν θα έρθει η ώρα του απολογισμού, σίγουρα θα αποκαλυφθούν πολλά και ενδιαφέροντα.
