Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 14/04/2021
Πολύ προτού μας χτυπήσει την πόρτα η πανδημία και οι περισσότεροι συνειδητοποιήσουμε τη σπουδαία αξία των υπαίθριων χώρων, η Ρεματιά αποτελούσε ήδη για το Χαλάνδρι ένα μοναδικό φυσικό πάρκο. Οι ντόπιοι την έχουν συνδέσει με μια απογευματινή βόλτα, ενώ για τους παλιότερους ήταν η εκδρομή το Σαββατοκύριακο στο «ποτάμι». Πριν από περίπου 30 χρόνια, τα μεγάλα πεύκα που βρίσκονταν (και αρκετά υπάρχουν ακόμη) στην περιοχή -λυγισμένα και μη- γίνονταν φυσικές γέφυρες οι οποίες ένωναν τις δύο πλευρές του ρέματος.
Σήμερα, μετά την κακοκαιρία του περασμένου Φεβρουαρίου, 53 δέντρα (περισσότερα από τα μισά αθροιστικά ανάμεσα σε όλη την πόλη) καταστράφηκαν ολοσχερώς και δεκάδες ακόμη έχουν τα κλαδιά τους σπασμένα. Μάλιστα, όπως ανέφεραν κάτοικοι της γειτονιάς, στην πλειοψηφία τους ήταν υγιέστατα πεύκα, αλλά δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν το βάρος του χιονιού. Πλέον, ύστερα από τις διαπιστώσεις και λίγες εβδομάδες πριν από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, η κατάσταση αυτή απαιτεί άμεσες παρεμβάσεις για την απομάκρυνση πεσμένων κορμιών και κλαδιών. Βέβαια, το αμέσως επόμενο στοίχημα για τον «πνεύμονα» της περιοχής είναι πώς θα αναπληρωθεί όλο αυτό το σημαντικό φυτικό κεφάλαιο που χάθηκε.
Μέχρι τότε και ήδη πριν από καιρικά φαινόμενα και υγειονομικές κρίσεις, η Ρεματιά συνεχίζει να δέχεται σχεδόν καθημερινά πλήγματα από την πολυάριθμη κι ανθεκτική κατηγορία συμπολιτών μας που έχουν ως τρόπο ζωής το «ό,τι μας κάτσει και όπως εμείς γουστάρουμε». Τα παγκάκια κι όχι μόνο της περιοχής γεμίζουν από σκουπίδια, καθώς οι γαστρονομικές και απολαυστικές συνήθειες των επισκεπτών δεν μπορούν να χωρέσουν στους κάδους που υπάρχουν ή σε μια σακούλα τους για να μεταφερθούν στην επιστροφή από το σημείο. Εξάλλου, νωπές είναι, επίσης, οι μνήμες από όσα συνάντησαν δημοτικά συνεργεία και εθελοντές τον περσινό Μάιο, ακόμη και μέσα στο θέατρο, με σωρούς απορριμμάτων και βανδαλισμούς εντός ενός χώρου πολιτισμού (άγνωστη λέξη στο λεξικό αρκετών).
Σαν να μην φτάνουν αυτά, ακόμη και εν μέσω περιοριστικών μέτρων, άλλη μια κακή συνήθεια δεν έχει ανασταλεί, να διοχετεύονται βοθρολύματα μέσα στην κοίτη. Κάτω από το γεφυράκι του Αγίου Αθανασίου και στο ύψος της Αττικής Οδού, πολλές φορές το νερό που κυλά στο «ποτάμι» είναι μαύρο, ενώ κάθε άλλο παρά μυρίζει ευχάριστα. Οι προσπάθειες Περιφέρειας Αττικής, Δήμου Χαλανδρίου, Συλλόγου Ρεματιάς και ευαισθητοποιημένων ανθρώπων είναι συνεχείς, αλλά αυτή η φροντίδα φαίνεται ότι δεν αρκεί. Πίσω από τον ασυνείδητο της διπλανής πόρτας, μάλιστα, μπορεί να παραμονεύουν σχέδια κυβερνήσεων και γειτονικών δημοτικών Αρχών με πολύ βαρύτερες συνέπειες…
