Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Προχθές βρέθηκα σε ένα δείπνο από αυτά τα «λίγο οικογενειακά, λίγο φιλικά», όπου καλεσμένοι ήταν συγγενείς (τους οποίους δεν διαλέγεις) και φίλοι τους (που μπορείς να επιλέξεις, για τη συνέχεια).
Την ώρα του επιδόρπιου, μια κυρία από το φιλικό περιβάλλον με ρώτησε αν είμαι αυτός που γράφω τα κινηματογραφικά στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ και της απάντησα θετικά. «Τι υπέροχο! Να βλέπετε όλες τις ταινίες πριν από εμάς!» αναφώνησε ενθουσιασμένη. Κολακεύτηκα. «Εγώ αγαπητή μου το βρίσκω φρικτό. Δεν είναι δουλειά αυτή. Να βλέπει συνεχώς ταινίες», είπε μια άλλη και το θέμα εξελίχθηκε σε διαμάχη.
«Α, είναι πολύ εποικοδομητικό να διαβάζεις κριτικές».
«Σιγά το εποικοδομητικό. Την άποψή του γράφει ο άνθρωπος, όπως τη γνώμη μου θα σου πω κι εγώ αν με ρωτήσεις. Και πού ξέρεις από τι ή ποιους είναι επηρεασμένος για να γράφει υπέρ ή κατά μιας ταινίας; Ρώτησες τους ηθοποιούς που ταλαιπωρούνται μήνες, τι γνώμη έχουν γι’ αυτόν; Για ρώτα τους παραγωγούς, που έριξαν τα λεφτά τους, τι λένε για τους κριτικούς που θάβουν μια ταινία τους…»
«Εσείς τι λέτε κύριε Άγγελε;» μου πέταξαν το μπαλάκι.
«Τι να πω; Συνήθως γράφω τη γνώμη μου μέσα σε 300, το πολύ 500 λέξεις. Δεν μπορώ να γράψω διατριβή για να δικαιολογήσω ένα φιλμ όπως θα ήθελε ένας παραγωγός, ούτε άλλη μια για την ερμηνεία μιας ηθοποιού. Κριτικάρω με βάση τις γνώσεις μου για το σινεμά και φυσικά δεν γράφω τη γνώμη άλλου. Επίσης, δεν με ενδιαφέρει πόσα ξοδεύτηκαν για τα γυρίσματα, μα το αποτέλεσμα αυτών των γυρισμάτων. Ούτε με ενδιαφέρει αν μια ηθοποιός είναι διάσημη για Α ή Β λόγους, όταν σε μια ταινία «δεν βλέπεται» επειδή δεν καθοδηγήθηκε σωστά, ή ήταν αδιάθετη την ώρα του γυρίσματος ή κουρασμένη, επειδή ένας συνάδελφός της με την κακή ερμηνεία του ανάγκαζε τον σκηνοθέτη να γυρίσει 20 φορές την ίδια σκηνή. Με αυτή τη λογική, όλοι είναι άξιοι καλής κριτικής. Οπότε θα βγαίνετε από την αίθουσα αγανακτισμένοι που με διαβάσατε, επειδή η ταινία δεν βλεπόταν. Ένας αναγνώστης, μου έγραψε κάποτε ότι είχα δει τη μισή ταινία…»
«Τότε, τι κάνουμε;»
«Να διαβάζετε κριτικές ούτως ή άλλως. Τουλάχιστον θα καταλάβετε εάν έχετε τα ίδια γούστα με τον κριτικό σας, εφόσον είναι συνεπής στις κρίσεις του. Επίσης, θα τον κρίνετε και από τον τρόπο που επιτίθεται σε κάποια ταινία: δεν θα πρέπει να χρησιμοποιεί προσβλητικές εκφράσεις. Και τελικά, πιστεύω ότι θα πρέπει να σας ωθεί στην κινηματογραφική αίθουσα, για να αποκτήσετε δική σας άποψη. Και αυτό, δεν λέγεται επιείκεια…».
