Η μοίρα της χώρας αυτής, που η Δημιουργία την έβαλε στο κέντρο της γης, επόμενο ήταν να έχει πολλές ιδιαιτερότητες.
Η Ελλάδα, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι στο κέντρο των δύο τεμνόμενων ευθειών, με τους Δελφούς στη θέση του ομφαλού. Και επειδή ο ρόλος μας θα ήταν κουραστικός, μας προίκισε με σοφία αλλά και με μωρία.
Για ποιο λόγο ως αντίθετο της ιερής ελαίας μπήκε η πορτοκαλέα, δεν γνωρίζουμε, όμως είναι γνωστό, πως η φαιδρότητα προκαλεί το γέλιο, άκρως θεραπευτικό και αυτό όπως το λαδάκι.
Το άκρον άωτον της ανοησίας για τους αρχαίους, ήταν το να γελάς χωρίς λόγο. Έλεγαν λοιπόν το «Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον η», κι εμείς οι νεότεροι λέμε το «αυτός γελάει συνεχώς σαν βλάκας». Τέτοια δείγματα δυστυχώς τα βιώνουμε ακόμη και εκεί που θα έπρεπε να επικρατεί η άκρατη σοβαρότητα. Ως εδώ το σχόλιο. Όμως δεν κατάλαβα φίλοι αναγνώστες για ποιον λόγο το τόσο χρήσιμο προϊόν της πορτοκαλιάς να προκαλεί φαιδρότητα. Κατά τη γνώμη μου αυτή τη φαιδρότητα έπρεπε να την προκαλεί η συκιά. Είδαν λοιπόν και απόειδαν οι αρχαιολάτρες δωδεκαθεϊστές και μπήκαν στο παιχνίδι, μπας και μαζέψουν τα αμάζευτα. Δυστυχώς προς «κέντρα λακτίζουν» δηλαδή κλωτσάνε τα καρφιά, και βεβαίως όποιος κάνει αυτή τη δουλειά τρυπιέται χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Η μωρία δεν πολεμιέται και δεν θεραπεύεται.
Στην πολιτική σκηνή, έχουμε τον Γιώργο που η χάρη του έφθασε στις Ινδίες, λόγω Γκάντι!!! Όλα τα ’χει η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε.
Το σχόλιο, δικό μου ως εδώ. Το υπόλοιπο το κάνει ο φίλος μας, ο Δημ. Χαντζόπουλος των ΝΕΩΝ.
Όπως είδαμε πρόσφατα, η φαιδρότητα έγινε διεθνές χαρακτηριστικό.
Το τελετουργικό της εισόδου στο τζαμί της Πόλης, αποκάλυψε το δάχτυλο του προέδρου της Διεθνούς Τράπεζας \κ. Γούλφοβιτς.
Κύριος οίδε με ποιες θεάρεστες πράξεις ασχολείται η σύζυγός του, που δεν προλαβαίνει να μπαλώνει τις κάλτσες του. Εκτός αν δι’ αυτού του τρόπου δηλώνει πως είναι φτωχός και δεν του φτάνουν ούτε για κλωστές μπαλώματος. Εδώ, πας όστις έχει αυτοσεβασμό «μουντζώνεται» για το χάλι του πολιτισμένου. Αν αυτά δεν είναι κατάντια φίλοι αναγνώστες, και μάλιστα παγκοσμιοποιημένη κατάντια, τότε τι είναι;
Το βράδυ της 29ης/1 στον «Κίτρινο Τύπο» διαπίστωσα ότι ο Μάκης πάσχει από μαζοχισμό. Αλλιώς δεν θ’ ανεχόταν όλον αυτόν τον χυδαίο για μένα τρόπο συμπεριφοράς, του ευτραφούς αυτού και παντελώς αγνώστου κυρίου, κολλητού του κ. Γιαννόπουλου. Προσωπικά δεν εξεπλάγην, διότι όσοι ζήσαμε οι ίδιοι τα πρόσωπα και τα πράγματα της νεότερης ιστορίας μας, γνωρίζουμε ποιος ήταν ποιος. Είναι άλλο να τα ζεις κι άλλο να διαβάσεις τα διατρέξαντα. Ως εδώ φίλοι αναγνώστες, διότι η γράφουσα εφαρμόζει πολύ συχνά την αυτολογοκρισία.
Στα εξωτερικά μας τώρα, ο Θεός να βάλει το χέρι του. Μιλάω για την αυτονόμηση του Κοσόβου. Αυτό θα σημάνει για τα Βαλκάνια αναταραχές και συγκρούσεις. Φοβούμαι ότι ο ευρύτερος χώρος των Βαλκανίων θα βρεθεί στην ίδια μοίρα με το Ιράκ. Το Κόσοβο το φοβούνται ακόμα και οι Αλβανοί.
Το ποιόν αυτών των ανθρώπων είναι ό,τι το χειρότερο. Τους έζησα 15 μέρες, όταν έμενα στην Οχρίδα, και είδα το τι γινόταν τότε, που ακόμα ζούσε ο Τίτο. Καθημερινά οι Σέρβοι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία της Οχρίδας, αλλά και Αλβανοί μη Κοσοβάροι έρχονταν χτυπημένοι μέχρις αίματος. Το χειρότερο είναι πως η σαλαμοποίηση του ευρύτερου χώρου θα συμπεριλάβει κι εμάς. Ήδη υπάρχουν σημάδια που δυστυχώς κανείς δεν προσπαθεί να τα τσακίσει εν τη γενέσει τους.
Στην Κύπρο τα πράγματα σκουραίνουν, διότι οι Ευρωπαίοι με τους Αμερικανούς, εμμέσως σηματοδοτούν τον διαχωρισμό του νησιού, ερχόμενοι σε επαφές με τους κατακτητές της Βόρειας Κύπρου, όταν συζητούν μαζί τους, ερήμην του προέδρου της Κύπρου, για θέματα εμπορίου κι άλλα. Σηματοδοτούν τον οριστικό διαμελισμό του νησιού και χαρίζουν στην Τουρκία τη Βόρεια Κύπρο. Αλήθεια, εμείς εδώ κάνουμε κάτι, ή απλά λέμε «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω;». Ιδιαίτερα καυστικό το σχόλιο του φίλου Δημ. Χαντζόπουλου των ΝΕΩΝ, για τον ΟΗΕ.
Αλ Μαρούσι νιους
Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Με το καλημέρα του κ. Γ. Πατούλη, πλακώσανε και οι βόμβες. Παρασκευή βράδυ της 26ης/1 και πιάσανε δουλειά, σκύλοι και αντιτρομοκρατικές, στο σπίτι του δημάρχου παρέα με το αστυνομικό τμήμα μας. Κάποιος κακομαθημένος δημιούργησε πρόβλημα, λέγοντας στην αστυνομία ότι μπήκε βόμβα στον δήμαρχο.
Κάποιοι δεν μπορούν να ξεχάσουν την τακτική που εφάρμοσαν τα τελευταία χρόνια, αναβολής των συνεδριάσεων του Δ.Σ. για λόγους καθαρά προσωπικούς.
Εύχομαι Χρόνια Πολλά στους εργαζόμενους του Δήμου μας, που με τίμησαν με την πρόσκλησή τους. Όμως το μεν πνεύμα πρόθυμον, το δε ασανσέρ ασθενές. Χάλασε ανάμεσα στον α’ όροφο και στο ισόγειο. Μέχρι ν’ απεγκλωβιστούμε πέρασε μισή ώρα!!!
Ιδιαιτέρως εύχομαι να είναι γεροί οι άνθρωποι που μας ξεβρομίζουν. Χωρίς αυτούς θα είχαμε χολεριάσει.
Οι αρμόδιοι μαζί με τους χρωματικούς εξωραϊσμούς, να προσέξουν πολύ τη συντήρηση των ασανσέρ.
Στις 30/1 είχαμε και το πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο της νέας περιόδου. Η διεύρυνση με περισσότερα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των ΝΠΔΔ του Δήμου, άναψε μια κουβέντα η οποία είχε ως θέμα το κόστος της διεύρυνσης. Ο δήμαρχος μίλησε για άνοιγμα στους πολίτες, που θα βοηθήσουν με τις νέες ιδέες τους, στην καλύτερη απόδοση αυτών των φορέων.
Εμείς εδώ στο Μαρούσι, όποτε μας ζητήθηκε βοήθεια που αφορούσε στην καλύτερη λειτουργία της ζωής της πόλεως, τη δώσαμε με μεγάλη ευχαρίστηση και αδαπάνως. Διότι άνθρωποι που για να βοηθήσουν με νέες ιδέες αλλά πληρωμένες, έστω και με αυτή την ελάχιστη οικονομική σχέση, δείχνουν άλλες προθέσεις.
Κύριε δήμαρχε, να βάλουμε στόχο ν’ αναπτυχθεί ο εθελοντισμός, τον οποίο γνωρίζετε πολύ καλά. Μόνο ο εθελοντισμός αναβαθμίζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τους διάφορους φορείς. Η εθελοντική προσφορά προς το ευρύτερο σπίτι σου και τους συμπολίτες σου δεν πρέπει ν’ αμείβεται ούτε με οδοιπορικά. Διότι η προσφορά αγάπης δεν αποτιμάται με ευρώ. Μόνο η εξαρτημένη εργασία έχει αμοιβές. Οπότε τότε δεν είναι άνοιγμα σε νέες ιδέες, αλλά άνοιγμα της τσέπης κάποιων, έστω κι αν αυτά είναι 80 ευρώ όπως άκουσα.
Η στήλη δικαιώθηκε ως προς τις εκτιμήσεις της για τον αντιπολιτευτικό λόγο του συνδυασμού Αλεξανδρή. Υπερθεμάτισε πολλές φορές στα όσα δήλωνε ο δήμαρχος, ιδίως στο θέμα της ενημέρωσης του κόσμου, για το πόσα εισέπρατταν οι διάφοροι σύμβουλοι, ασχέτως κομματικής αποχρώσεως. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο πρώην δήμαρχος είχε κομματική αχρωματοψία, όπου κι όταν έπρεπε.
Όμως, οφείλω να υπενθυμίσω ότι επί δημαρχίας Χρ. Βλάχου όλοι όσοι πρόσφεραν εργασία στους διάφορους φορείς του Δήμου, ήταν εθελοντές. Πιστεύω ότι αυτό περιποιεί τιμή σε αυτόν, που ανιδιοτελώς βοηθάει τον τόπο του και τους συνανθρώπους του.
Και σαν να μη μας έφθαναν όλα αυτά, τα άναρχα δομημένα τσιμεντοκατασκευάσματα, που μας χαρακτηρίζουν, πλέον, ως Μανχάταν κατά την ΑΜΑΡΥΣΙΑ και Μητροπολιτικό Δήμο κατά τους πολεοδόμους που άκουσα προ ημερών στη ΝΕΤ. Βαλθήκατε κι εσείς με τις συνεχείς εμφανίσεις σας στα κανάλια να μας κουβαληθεί και η Παραμάουντ, για να απαθανατίσει το Μανχάταν της Αττικής και να γίνουμε παγκοσμίως ρεζίλι.
Πριν κλείσω, θερμή παράκληση προς την πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου να ορίσει διάρκεια στους ομιλητές. Δεν είναι δυνατόν να φθάνουμε στα μεσάνυχτα για να συζητιούνται τα θέματα. Και οι αποφάσεις να είναι μπαϊλντισμένες λόγω κόπου. Αν συνεχιστεί αυτό δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει το Δημοτικό Συμβούλιο. Αυτό ήταν προσφιλές σύστημα που ευνοούσε τα σχέδια κάποιων. Όταν έχεις δομημένα αυτά που θα πεις, σε δύο λεπτά είπες τα πάντα. Τώρα, αν υπάρχουν κάποιοι δυσλεκτικοί, να τα δίνουν γραμμένα. Ελπίζω να φθάνουν στον Δήμο μας τα χάλια με τις γυναίκες που, σώνει και καλά, θεωρούνται άτομα με ειδικές ανάγκες, μη φορτωθούμε κι άλλους.
Τα του Δ.Σ. της 2ας Φεβρουαρίου θα τα πούμε προσεχώς.
Καλό μήνα.
Χαριτίνη Ρασιά-Καλαμπόκη
