Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών Δήμου Αμαρουσίου. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών, εξέδωσε το ημερολόγιό του. Γεγονός το οποίο έχει αναφορά στην πολιτιστική δράση του δημοτικού αυτού φορέα και ως τέτοιο, σηματοδοτεί τη ζωντανή του παρουσία στον τόπο μας.
ΤοποΓράφει η Θέμις Μαυραντή
Πρόκειται για ένα ακόμη έξοχο ημερολόγιο τοίχου μεγάλων διαστάσεων, πανέμορφο και «ακριβό» ως προς την καλλιτεχνική, την εκδοτική και τη συλλεκτική του αξία. Αποτελείται από δώδεκα φύλλα –ένα για τον κάθε μήνα– και από δύο φύλλα: εξώφυλλο, οι σχετικές αναφορές του Δημάρχου και της Προέδρου του Οργανισμού Μουσείων Δ.Α. κ. Ελένης Βότση και η εξιστόρηση του κ. Γιώργου Παυριανού (για το πώς «γεννήθηκε» η παράσταση των βατράχων του Αριστοφάνη με φιγούρες, σκηνικά, σκηνοθεσία του Ευγένιου Σπαθάρη και κείμενα δικά του) υπό τον τίτλο «ΟΤΑΝ Ο ΣΠΑΘΑΡΗΣ ΧΟΡΕΨΕ ΤΟ ΧΑΡΟ». Την επιμέλεια του ημερολογίου είχε η Διευθύντρια του Μουσείου, κ. Μένια Σπαθάρη, και… το έργο που παίζει μέσα στις σελίδες του ο Ευγένιος είναι οι «ΒΑΤΡΑΧΟΙ» του Αριστοφάνη.
ΣΠΑΘΑΡΕΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ Δ.Α. και τα ημερολόγιά του -τα οποία μετρούν αρκετά χρόνια πίσω- άλλοτε, ετύγχαναν της αρμόζουσας παρουσίασής τους σε όμορφη μεγάλη γιορτή. Όσοι έχουμε τα προηγούμενα, με την υπογεγραμμένη «αγάπη» του Ευγένιου, συμπληρώσαμε τη συλλογή μας και με αυτό, του 2010. Από τούτο, λείπει η υπογραφή του. Δεν λείπει όμως η αγάπη του.
Έργο Βίου Πάλης. Σαν όλων των καταξιωμένων Ελλήνων δημιουργών. Και θα ήταν τεράστια ντροπή για την Ελλάδα, εάν αυτήν την τόσο σημαντική «κιβωτό πολιτισμού» που μας εμπιστεύθηκε «ο νέος Όμηρος» Ευγένιος Σπαθάρης, την αφήσουμε να μουχλιάσει με την… «φροντίδα» ανέραστης δημοσιοθεσίτικης νοοτροπίας, η οποία προσεγγίζει τα θέματα Πολιτισμού μέσα από ανοργασμικές πρακτικές. Το Σπαθάρειο δεν το φοβάμαι γιατί υπάρχει ο «έρως» (με την αρχαιο-ελληνική έννοια του όρου) της Μένιας Σπαθάρη, γι αυτό και γεννιούνται όμορφα «τέκνα» σαν ετούτο το ημερολόγιο.
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ: «Ο Πολυφίλητος νέος Όμηρος».
Έτσι κατέγραψε η συνείδησή μου τον Ευγένιο Σπαθάρη και έτσι τον αναφέρω στο 15ο τεύχος του περιοδικού: «Για τα Γράμματα και τις Τέχνες – Έκφραση λόγου και τέχνης – εκδόσεων ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΛΕΡΟΥ. Μπορεί ετούτη η θέση να ακουμπά τα όρια της υπερβολής, μα θα παραμείνω σ’ αυτήν. Όχι λόγω της αγάπης μου στους Σπαθάρηδες, αλλά επειδή: ο Ευγένιος Σπαθάρης, ακριβώς όπως κι ο Όμηρος, ταξίδεψε τον Καραγκιόζη με τους συντρόφους του (σαν τον Οδυσσέα) σε χώρες μακρινές, σε «παλάτια» και αλάνες, σε γενιές και σε καρδιές ανθρώπων μέχρι τις μέρες μας και τον γύρισε «βασιλιά» στην «Ιθάκη». Πολλοί οι καταξιωμένοι και οι σπουδαίοι καραγκιοζοπαίχτες. Μόνο ο Ευγένιος Σπαθάρης όμως, ΔΙΕΣΩΣΕ από την μιζέρια του τον πολυμήχανο, πολυπράγμονα, πανέξυπνο, πολύπαθο τούτον «Οδυσσέα», και τον ΔΙΕΔΩΣΕ μέσα από πολύμορφες αξεπέραστες καλλιτεχνικές δημιουργίες.
Το έργο μέγιστο γι αυτό και ο Ευγένιος Σπαθάρης θα είναι πάντα εδώ! Το ήξερε, για τούτο, όταν ο χάρος στάθηκε φτενός κι αδύναμος μπροστά του, εκείνος περνώντας από δίπλα του τον κορόιδεψε: Α ρε χαϊβάνι, νομίζεις πως κάτι έκανες…
