Την Κυριακή 28/3/2010, στην παιδική χαρά δίπλα στο Αμαλίειο, καθώς ήμασταν παρέα με ένα φίλο και τα παιδιά μας (5-6 ετών), διαπιστώσαμε ότι κάποιοι είχαν σπάσει φιάλη κρασιού κάποια προηγούμενη ημέρα (ή νύχτα) και είχαν σκορπίσει τα κομμάτια, μικρά και μεγάλα, σε ακτίνα περίπου 25 μέτρων από ένα σημείο με κερκίδες που υπάρχει στο χώρο. Στο ίδιο σημείο ήταν τα κομμάτια από σπασμένο κάλυμμα φωτιστικού της παιδικής χαράς, ενώ κάποια κομμάτια του είχαν απομείνει, επικίνδυνα κρεμάμενα, στο ίδιο το φωτιστικό.
Υποχρεωθήκαμε να σκουπίσουμε τα κομμάτια γυαλιού (από τη φιάλη και το φωτιστικό) μόνοι μας, χρησιμοποιώντας τη σκούπα του οδοκαθαριστή της περιοχής, που ο φίλος μου γνωρίζει πού είναι φυλαγμένη. Όπως μου εξήγησε, έχει ξανακάνει τέτοιο συμμάζεμα του χώρου προσφάτως, για προφανείς λόγους ασφάλειας των παιδιών μας.
Επιπλέον, διαπίστωσα ότι κούνιες, μία τσουλήθρα και ένα περιστροφικό παιχνίδι έλειπαν –μού είπαν ότι τα είχαν σπάσει, προφανώς όμως όχι μικρά παιδιά, και αφαιρέθηκαν προς επισκευή- ενώ υπήρχαν και άλλα κατεστραμμένα φωτιστικά. Περιττό ν’ αναφερθώ και στη ρύπανση από γκράφιτι– μουτζούρες.
Επιτέλους, πόσο σπουδαίο είναι να διαφυλαχθεί μια παιδική χαρά; Η δημοτική αστυνομία πότε θα ασκήσει το βασικό καθήκον της τήρησης των κανόνων χρήσης χώρων παιδικής χαράς και επιτήρησης καθαριότητας; (Ν. 3731/ 2008). Μήπως στην ανθρώπινη πόλη του Δήμου Αμαρουσίου δεν υπάρχουν κανόνες καθαριότητας και χρήσης παιδικής χαράς, πλατειών και άλλων κοινόχρηστων χώρων; Τι μήνυμα περνάμε στα παιδιά μας όταν τους δίνουμε ένα τέτοιο χώρο για την καθημερινότητά τους; Ή μήπως αυτά τα μηνύματα δεν αποτελούν μέρος της παιδείας τους;
Γιατί άραγε πληρώνουμε δημοτικά τέλη; Για να ζούμε σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον; Σε τελική ανάλυση, ας υπάρξει σύμβαση με φύλακα (υπήρχε κάποιος, όμως απεβίωσε εδώ και αρκετό καιρό) μέχρι να έχει τη δυνατότητα να διαφυλάξει τέτοιους χώρους η δημοτική αστυνομία, αν επί του παρόντος αδυνατεί γι’ αυτό, για λόγους που μου διαφεύγουν.
Επειδή δεν δόθηκε ακόμη άλλος τρόπος από το δήμο μας εν όψει της δημόσιας διαβούλευσης για το στρατηγικό σχέδιο 2010 – 2020 της πόλης μας, θα ήθελα να επισημάνω –με αφορμή το παραπάνω περιστατικό– ότι δεν υπάρχει λόγος να υπαχθεί στο σχέδιο αυτό ο στόχος που αναφέρθηκε στην τοποθέτηση του δημάρχου μας: «Κάθε γειτονιά του Αμαρουσίου να διαθέτει το δικό της πάρκο, περισσότερο πράσινο, τη δική της παιδική χαρά, τις δικές της κοινωνικές υποδομές, τους κατάλληλους ελεύθερους χώρους, να είναι σωστά φωτισμένη, να διαθέτει σωστό και ασφαλές οδικό δίκτυο, πεζοδρόμια για την ασφαλή κυκλοφορία των πεζών». Τα παραπάνω ζητήματα πρέπει να λυθούν ΤΩΡΑ, επειδή τα αντίστοιχα προβλήματα είναι ζωτικής σημασίας, είναι άλυτα εδώ και πολύ καιρό και συνεπώς η επίλυσή τους δεν μπορεί να περιμένει!
Προφανώς, η δημοτική μας αρχή τα έχει διαπιστώσει, όπως μπορούμε να κάνουμε όλοι μας με έναν απλό περίπατο στο Μαρούσι, είτε με την παρουσία της στην πόλη είτε διαβάζοντας τα αιτήματα συμπολιτών μας που κατατίθενται στον Δήμο Αμαρουσίου ή δημοσιοποιούνται (και) με άλλους τρόπους (π.χ. τοπικό τύπο, τον οποίο διαπιστωμένα διαβάζει η δημοτική μας αρχή). Ας διαφυλάξει, λοιπόν ΤΩΡΑ ό,τι από τα παραπάνω υπάρχει και ας δημιουργηθούν άμεσα όσα δεν υπάρχουν, αλλά και ας τα διαφυλάξει μόλις δημιουργηθούν. Αν οι πόροι για τέτοιες ενέργειες –ενδεχομένως– δεν υ-
πάρχουν τώρα, είμαι βέβαιος ότι η δημοτική μας αρχή μπορεί να τους βρει άμεσα (είτε από τα τέλη δημοτών και επαγγελματιών είτε από την κεντρική Πολιτεία) όπως έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι τους βρίσκει άμεσα για διάφορα θέματα στα οποία δραστηριοποιείται.
Ανδρέας Βοσίνης
