Η προσπάθεια ορισμένων κύκλων να αναθεωρήσουν την ιστορία της περιόδου 1920-22, καθιστά το κείμενο αυτό επίκαιρο…
Α΄ Το βιβλίο που πρόσφατα εξεδόθη από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με τίτλο, «Με υπογραφή Χεμινγουέι», συγκεντρώνεται μία ποικιλία ανταποκρίσεων και ρεπορτάζ, από τη ζωή του Νομπελίστα Χεμινγουέι. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται και η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Ο Χεμινγουέι, ξεκίνησε ως δημοσιογράφος και ανταποκριτής αμερικανικών πρακτορείων και εφημερίδων.
Ως ανταποκριτής κάλυψε τον πόλεμο της Μικρασίας, τον Βαλκανικό, τον Ισπανικό Εμφύλιο και τον Παγκόσμιο. Έγραψε πολλά μυθιστορήματα και διηγήματα. Το 1954 του απονέμεται το ΝΟΜΠΕΛ Λογοτεχνίας. Το μεγάλο ενδιαφέρον για μας τους Έλληνες, είναι ότι, ένα αξιόπιστο και αμερόληπτο πρόσωπο, από πρώτο χέρι, περιγράφει το δράμα των Ελλήνων Μικρασιατών, οι οποίοι εγκαταλείπουν τη χιλιόχρονη πατρίδα τους κατευθυνόμενοι δυτικά. Τι περιγράφει στο βιβλίο του στη σελίδα 364, ο λοχαγός Ουίταλ του ινδικού ιππικού, ο οποίος είχε τοποθετηθεί στον ελληνικό στρατό στην Ανατολία σαν παρατηρητής κατά την διάρκεια του ελληνικού πολέμου με τον Κεμάλ, μου είπε την εκ των έσω ιστορία της ίντριγκας που οδήγησε στην κατάρρευση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία.
«Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν πολεμιστές πρώτης κατηγορίας», είπε ο λοχαγός Ουίταλ. «Είχαν καλούς αξιωματικούς, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει με τους Βρετανούς και τους Γάλλους στη Θεσσαλονίκη και υπερτερούσαν του κεμαλικού στρατού. Πιστεύω ότι θα καταλάμβαναν την Άγκυρα και θα έβαζαν τέλος στον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί.
Όταν ο Κωνσταντίνος ανέλαβε την εξουσία, έδιωξε όλους τους αξιωματικούς του στρατού στο πεδίο της μάχης, από τον αρχιστράτηγο μέχρι τους διοικητές των διμοιριών – πολλοί από αυτούς τους αξιωματικούς είχαν προαχθεί μέσα από την υπηρεσία τους, ήταν καλοί στρατιώτες και εξαιρετικοί ηγέτες. Αντικατεστάθησαν με νέους αξιωματικούς που ήταν οπαδοί του Τίνο (Κωνσταντίνου), οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν περάσει τον πόλεμο στην Ελβετία ή στη Γερμανία και δεν είχαν ακούσει ούτε πυροβολισμό. Αυτό προκάλεσε την πλήρη κατάρρευση του στρατού και ήταν το αίτιο της ελληνικής ήττας».
Ο λοχαγός Ουίταλ μού είπε πως οι αξιωματικοί του πυροβολικού που δεν είχαν καμία απολύτως εμπειρία, ανέλαβαν τη διοίκηση της πυροβολαρχίας και πετσόκοψαν το ίδιο τους το πεζικό.
