Η βίαιη επιβολή του «Καλλικράτη» με συνοπτικές διαδικασίες, με προσχηματικές διαβουλεύσεις και χωρίς την εκφρασμένη βούληση των πολιτών, επέβαλε στους Δήμους ένα μοντέλο Τ.Α. καθαρά κομματοκρατούμενο, απόλυτα δημαρχοκεντρικό, ενίσχυσε τον παραγοντισμό, απομάκρυνε ακόμα περισσότερο τους πολίτες από την συμμετοχή τους στις λήψεις των αποφάσεων και δεν βελτίωσε ούτε κατ’ ελάχιστον την ποιότητα της ζωής τους. Ακόμα και αυτή η λεγόμενη «οικονομία κλίμακας» περιορίστηκε μόνο στις απολύσεις εργαζομένων χωρίς να επιφέρει την παραμικρή οικονομική ελάφρυνση στις τσέπες των πολιτών.
Γράφει ο Γιάννης Τσαγκάρης
επικεφαλής της Δημοτικής Κίνησης Κηφισιάς – Ερυθραίας – Εκάλης «OI ΠΟΛΙΤΕΣ»
Η διοίκηση του Δήμου υιοθέτησε και εφάρμοσε πιστά αυτήν την πολιτική, η δε παρουσία των υπολοίπων παρατάξεων, επί το πλείστον κομματικών, ήταν ανύπαρκτη χωρίς την άσκηση ουσιαστικής αντιπολίτευσης στην εφαρμοζόμενη πολιτική της διοίκησης, πολύ δε περισσότερο με την κατάθεση των δικών τους προτάσεων.
Η καλή πρόθεση, που κάποιοι επικαλούνται και περιορίζονται μόνο σ’ αυτήν, δεν φτάνει για να λύσεις προβλήματα. Απαιτούνται συγκεκριμένες πολιτικές. Απαιτείται ιεράρχηση των προβλημάτων, σωστή επιλογή λύσεων, δημοκρατικός διάλογος μέσα στην τοπική κοινωνία, οργάνωση της κινητοποίησης της και κυρίως την διάθεση να συγκρουστείς με την κάθε μορφής εξουσία για την επίλυση τους, εφόσον χρειαστεί, αλλά και με μεγάλα ή μικρά συμφέροντα.
Ιδιαίτερα την περίοδο που διανύουμε, προστίθεται και μια άλλη παράμετρος που είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε. Είναι η οικονομική κρίση. Γι’ αυτή την κρίση ο καθένας δίνει τις δικές του εξηγήσεις αλλά και τους δικούς του τρόπους άμυνας και αντιμετώπισής της.
Συμφωνούμε όμως και είναι κοινή μας άποψη ότι τα μέτρα και οι πολιτικές που πρέπει να ασκηθούν να είναι τέτοια, που να έχουν σαφή κοινωνική αναφορά υπέρ των ασθενέστερων και υπέρ της ανασυγκρότησης της χώρας.
Αυτή η κρίση έχει γίνει το άλλοθι για την εφαρμογή σκληρών και αντικοινωνικών πολιτικών και κάτι τέτοιο δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Η Τ.Α. βέβαια, από μόνη της δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την κρίση. Απαιτείται ένας συνολικός σχεδιασμός , που σ’ αυτόν πρέπει να διεκδικήσει τον ρόλο της με σαφή προσανατολισμό, για να λειτουργήσει υπέρ της κοινωνίας.
Μία προγραμματική πρόταση για τα επόμενα χρόνια, οφείλει να στηριχτεί πάνω σε πέντε βασικούς άξονες.
Στην αναπτυξιακή πολιτική.
Στην κοινωνική πολιτική.
Στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος.
Στην οργανωτική και παραγωγική ανασυγκρότηση των υπηρεσιών του Δήμου.
Στην ανάπτυξη θεσμών άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής της τοπικής κοινωνίας στις αποφάσεις που την αφορούν.
