Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Διανύουμε ήδη την εβδομάδα των Παθών του Χριστού.
Όλοι, όμως, οι χριστιανοί είμαστε βέβαιοι ότι θα τελειώσει τα μεσάνυχτα του Σαββάτου με την Ανάστασή Του! Λίγο μετά το Πάσχα κλείνει και μια ολόκληρη 4ετία παθών του λαού μας. Δικαιολογημένα αγωνιά, αν θα ‘ρθει και η δική του ανάσταση. Είναι πολλοί εκείνοι που δεν το ελπίζουν. Κάποιοι, μάλιστα, ιδιοτελείς ή τυφλοί από κομματικό πάθος, το απεύχονται.
Είμαστε, όμως, και γινόμαστε κάθε μέρα όλο και περισσότεροι, καθώς ανοίγει ο δρόμος εξόδου στις αγορές, όσοι το πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε γι’ αυτό.
Για να δικαιωθούν οι θυσίες όλων όσοι πνίγονται σήμερα στο «πέλαγος» της φτώχειας, της ανεργίας και τόσων άλλων προβλημάτων.
Για να δικαιωθούν και οι προσπάθειες όλων όσοι μπροστά στον κίνδυνο της άτακτης χρεοκοπίας και της εθνικής καταστροφής δεν «λιποτάχτησαν», δεν «τζογάρισαν» μικροκομματικά, δεν έκαιγαν την Αθήνα, δεν εμπόδιζαν τους τουρίστες να βγουν στον Πειραιά ή ν’ ανέβουν στην Ακρόπολη, δεν απειλούσαν «να καεί το μπ… η Βουλή» αλλά, «έβαλαν πλάτη» για να σταθεί η πατρίδα όρθια. Αυτό έκανε το ΠΑΣΟΚ και όσοι μείναμε πιστοί στο ιστορικό μας καθήκον εντελώς μόνοι.
Και είχαμε και έχουμε απέναντί μας μια εκτός τόπου και χρόνου «Αριστερά» που πίστεψε ότι θα έχει ξανά την ευκαιρία που έχασε όταν, μαζί με τη Δεξιά κατά το βρώμικο ‘89, συνωμοτούσαν για να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ. Είχαμε, επίσης, μέχρι να καταλάβει ο κ. Σαμαράς την πρωθυπουργία, απέναντί μας και τη ΝΔ.
Εκείνους που, ύστερα από 5,5 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας, την παρέδωσαν ανοχύρωτη με 25 δις έλλειμμα μόνο μέσα στο 2009 και αποκλεισμένη από τις αγορές λόγω των πλαστών στατιστικών στοιχείων που έστελναν έξω, όπως επισημαίνει στην πρόσφατη (13-3-2014) απόφασή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
