Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα Έλληνες. Ο κ. Θεόδωρος Πέππας -δικηγόρος- γράφει σε ένα φιλολογικό περιοδικό, το Κοράλι. Σήμερα, αντί για δικό μου άρθρο, φιλοξενώ τις απόψεις του, που θεωρώ πως βρίσκουν απήχηση σε κάθε πραγματικό Έλληνα.
Γράφει η Χαριτίνη Καλαμπόκη
Η τύχη της ελληνικής υπόθεσης
Ο δημόσιος βίος κυριαρχείται από δημοσιογραφικές και εισαγγελικές έρευνες που προσανατολίζονται στη διερεύνηση της νομιμότητας συμπεριφορών στελεχών της Χρυσής Αυγής καθώς και της νομιμότητας της συλλογικής δράσης της συγκεκριμένης οργάνωσης, αλλά και στην αποκάλυψη οικονομικών ατασθαλιών προσώπων που υπηρέτησαν σε υψηλές θέσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Αυτά συμβαίνουν εν μέσω εφαρμογής προγράμματος φτώχειας και υποκλοπής πλούτου από τα παραγωγικά στρώματα της κοινωνίας, τα οποία μόχθησαν για να αποκτήσουν τις περιουσίες τις οποίες βλέπουν να εξανεμίζονται συν τω χρόνω, από δυσβάσταχτους φόρους.
Επίσης αν και από επίσημα χείλη κυβερνητικής πολιτικής καλούνται οι Έλληνες να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους στο τραπεζικό σύστημα και να μην αποσύρουν καταθέσεις, η πλειοψηφία των ελίτ της χώρας διασφαλίζει καταθέσεις χρημάτων στο εξωτερικό. Από την άλλη πλευρά η νομοθεσία που εισάγει το μνημονικό σύστημα αξιών πού εκπροσωπεί η Μερκελική αντίληψη δεν αφήνει κανένα περιθώριο ελευθερίας διακίνησης χρήματος στην εσωτερική αγορά, αφού τα μέτρα έλεγχου της κίνησης χρήματος έχουν εν τέλει αποθαρρύνει την πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων στρωμάτων, όσων διαθέτουν ακόμη κάποιες μικρές οικονομίες. Το αποτέλεσμα είναι η ακινησία στην αγορά, ο περιορισμός των κινήσεων σε άμεσες και βασικές ανάγκες και το κλίμα φόβου και ανασφάλειας.
Τις συνθήκες φόβου και ανασφάλειας εντείνει η σαφής εμβάθυνση της φτώχειας, η σταθερή αυξητική πορεία του κόστους ζωής στα αστικά κέντρα καθώς και το κλίμα αστάθειας και απαισιοδοξίας, πού καλλιεργεί επιλεκτικά ο διεθνής Τύπος.
Η κοινωνία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο σχεδιασμό της μνημονιακής πολιτικής συλλογής φόρων και επιβαρύνσεων που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική οικονομική δραστηριότητα του τόπου, η οποία εξασθενεί.
Υποστηρίζουμε την άποψη ότι εν μέσω αυτής της κατάστασης, κανείς δεν μπορεί με αντικειμενικότητα να πει τους πραγματικούς εξωγενείς είτε εσωτερικούς λόγους που η χώρα περιήλθε σε αυτή την κατάσταση, ποιοί είναι οι σχεδιαστές της και ποιοί οι αληθινοί τους στόχοι. Οι επιμέρους κριτικές και αντεγκλήσεις εμπεριέχουν την αμηχανία όλων μπροστά στη χιονοστιβάδα των οικονομικοπολιτικών εξελίξεων διεθνώς, η οποία βρίσκει τη χώρα εγκλωβισμένη σε σωρεία οικονομικών και κοινωνικών κατ’ επέκταση προβλημάτων, που επέφερε η τριετής μνημονιακή κατάσταση, καθώς και των προαιώνιων πολιτιστικών θαυμάτων της χώρας μας, στα εκτός πολιτικής και οικονομικής συναλλαγής πράγματα και αποτροπή κάθε προσπάθειας εκχυδαϊσμού των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδος από οποιαδήποτε πηγή και αν αυτή προέρχεται, εσωτερική ή διεθνή.
Πρόσκληση όλων των διεθνών συμμάχων της χώρας, παραδοσιακών και νέων, για συμβολή στην αποκατάσταση της αξιοπρέπειας της χώρας με συγκεκριμένα μέτρα, όχι κατ’ ανάγκην οικονομικού χαρακτήρα, αλλά πολιτικού και πολιτιστικού, ως και μέτρα αποκατάστασης της συμμετοχής της χώρας μας στα διεθνή κέντρα αποφάσεων.
Αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι, κατά τη γνώμη μας μερικά μόνο από τα αναγκαία εθνικά βήµατα πού θα πρέπει να κάνει κάθε λαός που σέβεται την ιστορία του για την αντιμετώπιση δυσεπίλυτων εθνικών κρίσεων όπως η σημερινή, αφού, ανεξάρτητα από την υλική φτώχεια που εμφιλοχώρησε στην ελληνική κοινωνία, πρέπει να πιστεύουμε με βαθιά και ακλόνητη πεποίθηση ότι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει ευθύνη για το μέλλον, υπάρχει το συλλογικό αγαθό που αναγκαία πρέπει να προστατευθεί, όταν είναι βέβαιον, πώς, κανενός μας η τύχη δεν είναι ανεξάρτητη από την τύχη της ελληνικής υπόθεσης.
