Κρατάνε τα μαγαζιά με τα… δόντια
Η μικρή αγορά της Νέας Πεντέλης αναπτύσσεται γύρω από την κεντρική πλατεία της πόλης. Τα εμπορικά καταστήματα μετριούνται στα δάχτυλα τους ενός χεριού. Οι Νεοπεντελιώτες είναι μαθημένοι, όπως μας εξηγούν, να μπαίνουν στο αυτοκίνητό τους και να κατεβαίνουν στα Βριλήσσια και τα Μελίσσια για ψώνια. Το κλίμα, όπως προδίδουν και οι βιτρίνες των λιγοστών καταστημάτων, είναι υποτονικό. Είναι 17 Δεκεμβρίου και όπως μας δηλώνει η ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου Γ.Θ. η κίνηση δεν παρουσίαζε καμία βελτίωση, ούτε στα βιβλία, ούτε στα δώρα.
Λίγα μέτρα πιο πάνω η σύζυγος του ιδιοκτήτη του ανθοπωλείου, μας λέει ότι οι παραγγελίες σε ανθοδέσμες και καλάθια είναι πια ελάχιστες, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι έχουν φροντί-
σει να κρατούν πολύ χαμηλές τις τιμές στα λουλούδια. Μας προτείνει συνθέσεις με κρασιά και λουλούδια από 20 και 30 ευρώ. Αν και το κατάστημα λειτουργεί χρόνια και με είδη δώρων, το τελευταίο διάστημα για να δελεάσουν τους πελάτες έχουν προσθέσει στο εμπόρευμα και χειροποίητα αξεσουάρ. «Αυτό το κασκόλ είναι πλεγμένο στο χέρι, έχει πολλές εργατοώρες και πολλές κούκλες μαλλί, αλλά οι πελάτες δεν κοιτάνε πια την ποιότητα, μόνο την τιμή», μας λέει με παράπονο η ευγενής κυρία.
Ανακούφιση βρίσκει μόνο στο γεγονός ότι δεν πληρώνουν ακριβό ενοίκιο, επειδή είναι παλιοί στη Νέα Πεντέλη. Παραδέχεται όμως ότι η φετινή χρονιά είναι η χειρότερη. «Κινούμαστε με τους παραδοσιακούς πελάτες και χάρη σ΄ αυτούς», καταλήγει.
Λίγο πιο πάνω συναντάμε το παλαιότερο ίσως εμπορικό κατάστημα της πόλης, που λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1977.
Η ιδιοκτήτρια, η κ. Π.Κ. μάς εξομολογείται: «Νέκρα. Δεν μας φταίνε οι πορείες, φταίνε οι άδειες τσέπες. Τα μεγάλα καταστήματα που βάλανε μέσα από βελόνα μέχρι ό,τι θέλεις. Αν πλήρωνα ενοίκιο, θα το είχα κλείσει». Το κρατάει όμως με τα δόντια μέχρι να βγει στη σύνταξη. Πνέει μένεα εναντίον των πολυκαταστημάτων τύπου The Mall αλλά και κατά του Δήμου Αμαρουσίου, που επέτρεψε την ανέγερσή του και μάλιστα σε ιδιοκτησία του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας.
«Θα αυτοκτονήσουν οι έμποροι ο ένας μετά τον άλλο», λέει σκύβοντας το κεφάλι της. Το ανασηκώνει όμως για να σχολιάσει θυμόσοφα: «Δεν πιάσαμε πάτο από τη μια μέρα στην άλλη. Την τελευταία πενταετία τουλάχιστον η πορεία είναι φθίνουσα. Μόνο για δύο χρόνια μετά την έλευση του ευρώ κινήθηκε η αγορά, και αυτό χάρη στο πλαστικό χρήμα».
