Υπόθεση: Ένα τρένο καταφτάνει στο σιδηροδρομικό σταθμό μιας μικρής πόλης. Αποβιβάζεται μόνο η Αντιγόνη, μια νέα κοπέλα γύρω στα 30. Κανείς δεν την περιμένει, εκτός από έναν γέρο άντρα, που περνάει όλη τη μέρα του στον έρημο σταθμό. Η Αντιγόνη έχει φύγει από την Αθήνα κι έχει επιστρέψει στη γενέθλια πόλη της – και φαίνεται αποφασισμένη να μείνει εκεί. Συναντιέται με την Ελένη, μια φίλη από τα παλιά, πιάνει δουλειά ως καθηγήτρια Αγγλικών στο τοπικό φροντιστήριο, τα φτιάχνει με τον Νίκο, ένα αγόρι νεότερο, όμορφο και ευχάριστα αφελές. Η αναζήτηση της Αντιγόνης για μια απλή ζωή στους ήσυχους δρόμους της μικρής πόλης σταδιακά αποδεικνύεται πιο μπερδεμένη απ’ ό,τι έχει φανταστεί. Η σχέση της Ελένης με τον παντρεμένο Νώντα κάνει τα πράγματα δυσκολότερα για όλους. Σύντομα η Αντιγόνη θα βρεθεί μπλεγμένη σε καταστάσεις που απαιτούν δράση, ενώ οι δυναμικές μεταξύ των χαρακτήρων γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες. Και η ένταση όλο μεγαλώνει…
Κριτική: Με έναν αδικαιολόγητα αργό ρυθμό και ενώ το κεντρικό πρόσωπο είναι η Αντιγόνη, παρακολουθούμε τις παράλληλες ιστορίες των ανθρώπων που έμμεσα εμπλέκονται μαζί της και οι οποίοι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πάρτη τους με κάθε κόστος, πρωτίστως ηθικό. Η διαφθορά και η βία υποβόσκουν και η ανοχή βρίσκεται στα καλύτερά της και από τις πρώτες σκηνές καταλαβαίνεις ότι ο σκηνοθέτης έχει πολλά να πει. Αλλά δεν εστιάζει. Το αποτέλεσμα, παρά τις καλές προθέσεις, είναι ένα τεράστιο άνοιγμα προς όλα τα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας με συνέπεια να φεύγεις από την αίθουσα χωρίς να γνωρίζεις το «διά ταύτα». Βέβαια, θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος, ότι έχουμε να κάνουμε με μια ταινία προβληματισμού πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και πώς τις επηρεάζει η οικονομική κρίση. Θα έλεγα όμως πολύ γενικευμένου προβληματισμού.
Πάντως, η ταινία παρακολουθείται με ενδιαφέρον.
Είδος: Κοινωνικό δράμα
Σκηνοθεσία: Γιώργου Σερβετά
Με τους: Μαρίνα Συμεού, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Νίκο Γεωργάκη, Γιώργο Καφετζόπουλο, Κωνσταντίνο Σιραδάκη, Γιώργο Ζιόβα
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
