1952. Η Εβίτα Περόν μόλις πέθανε. Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές μορφές της σύγχρονης ιστορίας, πέθανε στην ίδια ηλικία με τον Χριστό και ταριχεύτηκε με μια νέα και καινοτόμα τεχνική για να γίνει η “Ωραία Κοιμωμένη”.
Εν τω μεταξύ, στην Αργεντινή, τα πραξικοπήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και κάποιοι δικτάτορες θέλουν να βγάλουν το μύθο της Εβίτας από τη μνήμη του κόσμου. Έτσι το άψυχο σώμα της, μετά την ταρίχευση του, κλάπηκε από τη στρατιωτική χούντα και κρύφτηκε από το Βατικανό, με αποτέλεσμα το όνομα της να προκαλεί λαϊκές εξεγέρσεις τα χρόνια που ακολούθησαν.
Η ταινία ξεκινάει από την ημέρα που πέθανε και τελειώνει τη βραδιά που θάφτηκε, 25 χρόνια μετά.
Το 1951, δύο εκατομμύρια άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες για να απαιτήσουν να γίνει η Εβίτα Περόν αντιπρόεδρος. Αλλά αυτή τους απογοήτευσε. Στην ηλικία των 33 ετών, στο αποκορύφωμα της πολιτικής της καριέρας, χτυπήθηκε από ξαφνικό και θανατηφόρο καρκίνο.
«Δεν υπάρχει δύναμη τόσο ισχυρή που να μπορεί να κατανικήσει τους ανθρώπους που ξέρουν τα δικαιώματα τους» είχε πει στον αποχαιρετιστήριο λόγο της στο ταραγμένο πλήθος, «θα βγω στους δρόμους με την εργατική τάξη, με τις γυναίκες των εργαζομένων, νεκρή ή ζωντανή»!
